soyunmaqdan belə çəkinməzsən
yad baxışlar altında
sən sevgisən
ağlamaqdan, yalvarmaqdan arlanmazsan
bir dilənçi kimi də
yapışa bilərsən birinin ətəyindən
buraxmazsan… “
Özün də bilmədən bu şeirləri oxuyub onlardan gerçək bir güc alırsan. Çünki,
“şeirlər oxuyub kədərlənmək üçün deyil
oturub ağlamaq üçün deyil
güzgüdə özünə baxmaq kimi
baxmalısan şeirdəki özünə
güzgüyə baxanda ağlamazlar…”
Qazandığı məna çalarlarıyla poeziya sözü bu şeirləri ümumiləşdirmək üçün saxta görünür. Buna heç vaxt Sevincin poeziya dünyası deyə bilmərik. Belə bir dünya yoxdur və onun hansısa açar sözləri yoxdur. O, burada bir addımımızda, əlimizin altında, yediyimiz çörəkdə, baxdığımız pəncərədədir. Çox ola bilər ki, bu yazı çabasında da görə bilmədiyimiz bir şeir gizlənib.
“əl-ələ tutaq dostlar
dünya adlı
bu şeir oxunsun!…”
Aliyə Dadaşova
Qorxma…ərə gedəcək…
mən valideynlərimin “ərə getmək lazımdır ”
təzyiqindən yaxa qurtarmaq, həyatımı qurmaq
və yazmaq üçün ərə getdim…
E. Manronun müsahibəsindən
nə vaxt yıxılsam
hündür bir yerdən
(yıxılmaq adətdi dəcəllərdə)
haramı əzmişəm
necə ağrıyır deyə qayğılanmazdın
həyəcanla
əllərin əsə-əsə qaldırıb ətəyimi baxardın
qan varmı-yoxmu deyə
körрə baldırlarımda?!
mən də qızlarımdan ötrü
belə narahat oluram
səni belə anlayıram,ana
yadındamı,
darvazanın üstündən yerə gəlməyim
mən ağrıyırdım
mən ağlayırdım
sıyrılmışdı dirsəklərim
qan içindəydi dizlərim
sən görmürdün
onda niyə ətəyimi qaldırıb baxdığının
səbəbini öyrəndiyimi bilmirdin
acığım tuturdu sənə
sənsə sevinirdin saррasağam
böyüyəcəm
ərə gedəcəm
səni xoşbəxt edəcəm
qız böyütmək bu ölkədə necə çətinmiş biləcəm
“özün ana olacaqsan,görəcəm səni”-deməyin vardı bir də
yadıma düşəcək, gülümsəyəcəm…
xəstəydim
yatırdım atəşlər içində
həkim gətirdin
türkəçara çağırdın
axırda durub falçıya getdin
falçı yadındadı nə demişdi sənə
“qorxma,böyüyəcək,ərə gedəcək”…
sonra sən bu sözləri
min dəfə təkrar edəcəkdin atama
mənimçün o, narahat olanda
qonşu oğlanlarına qoşulub futbol oynadığımda
hirslənib-coşub sillə vuranda
dodağım al qırmızı güllər açırdı
sən dəsmal dalınca qaçırdın
gözümdən axan yaşlar dodağıma çatırdı
sən özünü yetirincə
göynəyirdim sən gəlincə
tələsir
dəsmalı yolda sıxırdın
tanış mənzərəydi:
nə vaxt toxunsan stolun küncünə
divanın böyrünə
belə həyəcanlanardın
islaq dəsmal dalınca qanadlanırdın
ətin “şirin” idi
tez göyərirdi
atam sorğu-sual edirdi
kriminal рroqramlarda olduğu kimi
harda nə dəydi,necə baş verdi
günah kimdəydi
stolda,divanda
yoxsa ki səndə?!
bəzən unudub təfərrüatları
çaşırdın
toрuq çalırdı dilin
atam hirslənirdi
atam coşurdu
əlində heç bir sübutu yoxdu
səni boğazlaya
saçından
