вакытында мәчеләр Бәләкәчне кулдан-кулга йөртәләр. Берсеннән берсенә этеп, аннан көләләр. Сөяген алып, аны төрлечә җәфалыйлар. Бу вакытта тәрәзәдә Рудольф белән Виолетта пәйда була. Алар барын да күзәтеп торалар. Ахырда Рудольф аларның араларына сикереп төшә, Бәләкәчне алар кулыннан аерып ала. Берничә юл җыр җырлап, Бәләкәчне җибәрә. Бәләкәч тизрәк чыгып кача.
Виолетта. Фу, эт исе!
Рудольф. Йә, оялмыйча бала-чага белән булышып йөрисезме? Батырлар!
Эльба. Без…
Рудольф. Нәрсә сез?.. Калганнары кайда?
Джуди. Без килгәндә, Бәләкәч үзе генә иде…
Виолетта. Фу, мин монда чыдый алмыйм, эт исе…
Рудольф. Мин кая, шунда булырсың! Шыңшыма! Монда килеп йөрмәгез дип ничә мәртәбә әйттем мин сезгә?
Виолетта. Нигә син аларга бәйләнәсең? Яшьләрнең уйныйсы килә!.. Син үзең дә шундый идең…
Рудольф. Ә син кысылма! Уйнар өчен урам бар. Беркемнең дә кеше йортына болай гына бәреп керергә хокукы юк!..
Эльба. Ләкин алар бит этләр, әфәндем? Безнең дошманнарыбыз!
Рудольф. Әйе, этләр – дошманнарыбыз! Ә сез, шулар янына килеп, безне хурлап йөрисез.
Виолетта. Юкка бәйләнәсең, кадерлем…
Рудольф. Юккамы? Ә монда килеп, атлаган саен кыйналып китү, сезнеңчә, безгә дан өстиме?
Эльба. Нишләп кыйналыйк ди әле? Алар безне куалап та тоталмыйлар!
Рудольф. Менә-менә! Шуңа күрә «куркак» дигән даның таралган да инде. Эт күрүгә, табан ялтыратасың.
Эльба. Минме? Мин кайчан качканым бар? (Көлеп торган Джудиның арттан башына сугып ала.) Нәрсә ыржаясың?
Джуди. Син нәрсә тәпиләреңне сузасың!
Рудольф. Тынычланыгыз. (Джудига.) Бар, кара, беркем дә юкмы? Китәбез.
Эльба. Мин үзем!
Джуди. Үзем! Сиңа ышаныч юк!
Эльба. Син ул чепи күз!
Виолетта. О, хәзер иң кызыгы башлана!
Рудольф. Бирәм мин сиңа кызык… Качыгыз!
Барысы да яшеренәләр. Алехо килеп керә. Ул башы белән нәрсәгәдер бәрелгән.
Алехо. Менә бит, менә бит, ә! Кирәк булса… Мин бит анда берни юк дип торам, пыяла икән. Ярты акылым шул пыялага сыланып калды булса кирәк. Ах, ах, ах! (Бер чүпрәк алып, башын бәйләп куя.) Уф, уф, уф! Ничек болай булды соң әле бу? Мин бит урамга чыгарга тиеш түгел идем. Тилеләр, балконны ачып калдырганнар. Разве так можно? Мин бит очарга сәләтле! Хәзер каян табам инде мин ул балконны? Ах, ах, ах! Тәк, тәк, тәк! Мин хәзер кайда? (Як-ягына карана.) Фу! Фу! Фу! Шакшы! Юк, мин монда торалмыйм, миңа очып китәргә кирәк! (Очып китмәкче була, аннан туктап.) Техник сәбәпләр аркасында бүгенге рейсыбыз тоткарлана!
Әлегә чаклы түзеп торган мәчеләр шаркылдап көлә башлыйлар. Аны сырып алалар.
Тәк! Тәк! Тәк! Нәрсә бу? Эһе, бандитлар? Мине куркытмакчы буласызмы? Акча юк, килмәгез дә! Минем каратэ-до буенча кара пояс! Уф, йөрәгем! (Аңын җуеп егыла.)
Рудольф. Клоун!
Эльба. Менә хәшәрәт!
Виолетта. Бу нәрсә соң шундый?
Рудольф. Кем белсен аны хәзер. Кеше кулына эләккәнче, берәр рәтле кош булгандыр, мескен!
Джуди. Нишләтәбез?
Эльба. Әйе!
