Ничек инде? Этләрсез мәчеләр ни эшли соң анда?
Алехо. Африкадамы? Африкада мәчеләр тутый кошлардан соң икенче кешеләр!
Рудольф. Кит аннан!
Алехо. Белми идегезмени?
Мәчеләр. Юк!
Алехо. Эх, наданнар! Андагы рәхәтлекне сүз белән генә сөйләп бетерә торган да түгел! (Җырлый.)
Анда биек таулар бар,
Куе-куе урманнар!
Анда һәрвакытта җәй!
Анда – җәннәт, анда – рай!
Африка! Африка!
Тик сиңа җаным тарта!
Африка! Африка!
Монда яшәү зур нужа!
Нәкъ экватор өстендә,
Җирнең күкрәк түрендә,
Түзә алмый сөюдән,
Сине кочкан океан!
Африка! Африка!
Син хыялым дөньясы!
Африка! Африка!
Асылташлар сандыгы!
Эльба. Без дә яшибез диген!
Джуди. Әйтмә дә!
Виолетта. Рудольф, аның башында нәрсә ул?!
Рудольф. Башында? Әй, синең башыңда нәрсә?
Алехо. Беренчедән, әй түгел – Алехо әфәнде! Сезнең өчен – хәтта Алехандро Гонсалес! Икенчедән, бу минем таҗым. Затлы нәсел билгесе!
Виолетта. Минем дә затлы нәселдән буласым килә!
Рудольф. Зинһар, юк белән башымны катырма…
Виолетта. Юк белән? Син гел шулай! Син мине аз гына да яратмыйсың… Мине гел этеп-төртеп кенә йөртәсең!.. (Елаган була.)
Рудольф. Ходаем, тагын башлады… Хәзер, кадерлем! Елама гына. Әй, син, менә бу туташка бер каурыеңны гына бир әле!
Алехо. Сез нәрсә?
Виолетта. Рудольф!
Рудольф. Үзең бирүең яхшырак, юкса хәзер бөтенләй пеләш калуың бар!
Алехо. Сез минем белән ничек сөйләшәсез?
Рудольф. Ничек тиеш, шулай. Сал таҗыңны!
Алехо. Сез нәрсә? (Чигенә.) Бу бит кыргыйлык!
Мәчеләр Алехоны куалап йөриләр. Алехо, шау-шу куптарып, куркуыннан кая барырга белми, сәхнә буйлап йөгерә. Этләр: Ялкын, Наира, Бәләкәч килеп керә. Алехо, чабып барып, Ялкынга бәрелә, аның артыннан ук Рудольф та килеп җитә. Алехо аларның икесе арасында кала.
Алехо. Коткарыгыз!
Ялкын. Бу нәрсә?
Рудольф. Менә кошыбыз сезнең ояга кереп качты, шуны куалап керергә туры килде!.. (Алехоны үзенә тартып алмакчы.)
Алехо. Мин аларның кошы түгел! Алар мине пеләш калдырырга җыеналар! Коткарыгыз!
Виолетта. Бирегез миңа таҗымны!
Ялкын (Алехоны үзенә тарта). Безнең ояга кергән икән, димәк, ул – безнеке!
Рудольф. Ләкин без аны беренче булып очраттык. (Алехоны үзенә тарта.)
Ялкын. Тик шулай да сез бирегә керергә тиеш түгел идегез! Калдырыгыз бу кошны, ә үзегез чыгып китегез!
Виолетта. Рудольф, калдыра күрмә. Ул үзенең килмешәгенә минем аксессуарны бүләк итмәкче.
Наира. Ялкын, нишләп алар безне үз өебездә мыскыл итеп торалар?
Ялкын. Югалыгыз моннан!
Рудольф. Ташла, Ялкын, аның сиңа нигә кирәге бар! Син бит беләсең, мин үземнекен калдырырга яратмыйм.
Ялкын.
