Oğluma nəsihət. Низами Гянджеви

      Bir də, bir də xəlifə o bərbəri sınadı,

      Gördü bədbəxt ustanın qırılmayıb inadı.

      – Vaxtdır, – dedi, – bu işi ayırd eləmək gərək,

      Vəzirilə qonuşdu: – Bir məsləhət ver görək.

      Adicə bir dəlləyin göz qoyun təlaşına,

      Nə cür alın yazısı yazmaq istər başıma.

      Mənə damad olmağı heç ona yaraşarmı?

      Görün, nə deyir mənə, üzündə həya varmı?

      Yəqin, bəla gətirir başıma qəza-qədər,

      Gövhərimə atılan daş deyilmi bu məgər?

      Öz ülgücü əlində, söz ülgücü ağzında,