аҳамиятга эга.
Миллий ифтихор туйғуси тарбиясига хизмат қилувчи мазкур китобда Ватанимиз тарихига, тарихий маълумотларга илмий назар билан бирга ёзувчи илғор зиёли кўзи билан қараб ёндашилгани туфайли асар ўқишли чиққан. Ёзувчи Сўз қудратини нозик ҳис қилади, Фахрия ва эътирофларни «Бизким, ўзбеклар» жумласи билан бошлайдики, бу Темур бобомизнинг машҳур лутфларини эслатади: «Бизким, мулки Турон…».
Китобда барча учун қизиқарли ва зарур бўлган кўплаб маълумотлар берилган. Шулардан бири: «Алишер Навоий 26 минг 35 та, Александр Пушкин 21 минг 193 та, Улям Шекспир 20 мингдан ортиқ, Мигель де Сервантес 18 мингдан ортиқ, Абдураҳмон Жомий 17 минг 600 та, Абдулла Тўқай 14 мингдан ортиқ сўзни ўз бадиий ва илмий асарларида ишлатганлар».
«Чиндан-да, бизким, ўзбекларнинг тафаккур уммони буюкдир, сўзимизда, сўзларимизда шу уммоннинг томчилари ифо-даланади, уммонимиз бемисл бўлгани учун ҳам сўзларимиз кўп, буни Навоий бобомиз ҳам исботлаб ўтганлар, шу боис биз миннатдор авлод вакили сифатида ул муҳтарам зотни тилга олиб ўтдик».
Ўзбек халқининг маънавий, адабий ҳаётида ўрин эгаллаган адиблар кимлар? Элу юрт кимларни қадрлайди, кимларнинг ёзган асарларини севиб ўқийди, улар ташвиқ этган қайси ғоя ва фикрларни уқади? Бу ғоя ва фикрлар изҳоридан бадииятни қандай юксак баҳолайди? Бу саволлар ҳар биримизнинг қалбимиздан жой олган. Шукроналар қилайликки, таҳсинга сазовор фикрлар айтувчи ижодкорларимиз кўпгина. Аммо ҳар бирининг ўз ўрни бор, ўзига хос ижодий қиёфаси, маҳорати, маҳсулдорлиги бор. Ўзбекистон мустақилликка эришиб, бу диёрдаги халқлар ўз ҳаётини ўз анъанавий одат, удумлари асосида қурмоқ имкониятига эга бўлди. Ёзувчи Абдуқаҳҳор Иброҳимов ана шу даврдан бошлаб, миллий турмуш тарзи, миллий давлатчилик, республикамизнинг порлоқ истиқболи тўғрисидаги жиддий, долзарб масалаларни ёритишда иштирок этиб келмоқда.
Ҳозирги вақтда Абдуқаҳҳор Иброҳимов обрўли ва машҳур ижодкорлардан бири сифатида танилган. У Ўзбекистон истиқлолини мустаҳкамлаш, истиқболини таъминлаш соҳасидаги жонбоз курашчилардандир. Унинг бу соҳадаги фаолияти ало ҳида тадқиқот мавзуи бўлмоғи аниқ. Ана шу самарали фао лиятнинг гўзал маҳсули Абдуқаҳҳор Иброҳимовнинг «Биз ким, ўзбеклар» китобидир.
Муаллиф китобнинг биринчи бобини «Кўчманчи турмуш ва ўтроқ ҳаёт» деб атаган. Унда қадимий халқларнинг энг кўҳна даврлардаги турмуш тарзи тўғрисида сўз боради. Ёзувчи узоқ даврларга оид тарихий фактлардан ҳозирги замон воқеаларига кўприк ўрнатган. Ўзбек халқининг қадимий халк эканлиги ва унинг бой тарихини қизиқарли равишда баён қилган.
«Бизким, ўзбеклар» китобининг мундарижаси шу қадар кенг қамровлики, унинг ҳар бир боби тўғрисида катта-катта мақолалар ёзса бўлади.
Абдуқаҳҳор Иброҳимов ўз китобининг мавзуига боғлиқ равишда буюк ўзбек шоири Алишер Навоий тўғрисида ҳам сўз юритган. Гарчи бу сўз ёзувчи ифодасида бой бадиий бўёқларда берилган бўлса-да, том маънодаги илмий ҳақиқатни англатади:
«Биз
