jaholat yo‘lini rad eta olding.Ma’rifat deb jahonga zeb bera olding,
Imon keltir, nolima, hazrati Inson.
O‘XSHASAM OTAMGA O‘XSHAGUM
Kimlardir otangning o‘zisan deydi,
Yana kimdur esa pisand qilmaydi.
Biroq ko‘nglim sizni juda qo‘msaydi,
Ota, sizga bugun o‘xshagim keldi.
Yurishim, turishim sira o‘xshamas,
Erkalab suyishim sizga o‘xshamas.
Bosgan izingiz ham balki mengamas,
Biroq, Ota sizga o‘xshagim keldi.
Sizni taniganlar bag‘ri keng desa,
Haqsevar inson-da, imonli desa,
Tanimay turganlar nimadir desa,
Baribir men sizga o‘xshagim keldi.
Sizning soyangizda yurganlar bugun,
O‘zganing soyasin papalar nechun.
Dunyoga hech bir zot bo‘lolmas ustun,
Ammo o‘zingizga o‘xshagim keldi.
O‘xshasam o‘xshabman otam o‘ziga,
Soddadil, mehribon onam so‘ziga.
Dur bo‘lsam ikkisin qaro ko‘ziga,
O‘xshasam ularga o‘xshagim keldi.
OTAMNING SO‘ZI
Otalar so‘zi Aqlning ko‘zi.
Kun kelib ulg‘ayib voyaga yetsang,
Yaxshilik qadrini ko‘targin, o‘g‘lim.
O‘zingni unutib, o‘zingdan ketsang,
O‘zliging unutib qo‘ymagin, o‘g‘lim.
O‘zlikni anglashga kerak necha yil,
Ne-ne zamonlar-u, necha ming asr.
Tabiatan bo‘lsang mayli necha xil,
O‘zliging unutib, qurmagin qasr.
Kulba bo‘lsin mayli, qasr bo‘lmasin,
Xotirjam, sarishta o‘tsin har kuning.
Ostonangdan munglig‘, g‘amgin ketmasin,
O‘zligin unutib qo‘ymasin o‘g‘ling.
O‘zbekning o‘zligi dunyoga doston,
Xalqinga bo‘lolsang dalda-yu tirgak.
Nomardga bosh egib qo‘yma hech qachon,
O‘zligin unutib yashamas erkak.
Shu so‘zni yodingda tutsang bas shu on,
Mendan dur vasiyat qolguchi so‘zim.
O‘zbekka munosib bo‘lolsang Luqmon,
Bu dunyo, u dunyo quvnagay ko‘zim.
QIYNAB QO‘YDIM YURAGIMNI
Ming suluvning sochlariga oshiq bo‘lib,
Yolg‘onchi yor so‘zlariga bog‘liq bo’lib.
Xomxayollar og‘ushida sarhush kulib,
Yuragimni qiynab qo‘ydim, yuragimni.
Bu dunyoni yolg‘on derlar yolg’onchilar,
Asta-sekin dilni yerlar fig‘onchilar.
O‘yinchilar oyog‘ingdan yomon chalar,
Yuragimni qiynab qo‘ydim, yuragimni.
Bag‘ri-dilim bir dalli-yu devona deb,
G‘arib ko‘nglim faqat unga parvona deb.
Oymomodan bir chiroyli qiz topay deb,
Yuragimni qiynab qo‘ydim, yuragimni.
So‘gra bilsam armon ekan chin muhabbat,
Oymomodan boshqasida yo‘q tarovat.
Kechir meni, bedavoni o‘ylab faqat,
Yuragimni qiynab qo‘ydim, yuragimni.
Arzim eshit, nolimayman taqdirimdan,
Ayon bo‘lib qolgandi tush-ta’birimdan.
Bevafoni ko‘rib o‘n besh chaqirimdan,
Yuragimni qiynab qo‘ydim, yuragimni.
YANA QANDAY SHE’R YOZAY
Kimning dardi kimga ayon,
Kimning qalbi to‘la hijron.
Kimlar shodon, kimlar giryon,
Yashamoqning o‘zi armon.
Ko‘ksim to‘la armon bo‘lsa,
Quvonchlarni qanday yozay.
Do‘stim kulib sirim sotsa,
Yana qanday she’rlar yozay?
Quvonchliroq chiqsin deysiz,
Shodlik ulab bergandayin.
Qo‘yib bersam g‘ajib yeysiz,
O‘sha sotqin g‘animdayin.
Xurramlikda she’rlar bitsam,
Yoqmaydi-ku bu ham sizga.
Har misrada sevdim desam,
Deysiz, izhor qaysi qizga?
Asli dardi-alamlarim
Faqat menga tegishlimas.
Barcha do‘st-u g‘animlarim,
Tegishlisin olsalar bas.
Bu dunyoga nechun keldik,
Bir ezgulik qilolmasak.
Qayga shoshib, qayga yeldik,
O‘zligimiz anglolmasak.
Medan sira ranjimang, xo‘p,
Oqqan daryo oqaverar.
Bu dunyoda shoirlar ko‘p,
Xohlaganin yozaverar.
SEVGISIZ YURAK
Hasratim qog‘ozni bo‘yar chog‘ida,
Qaddimni qadrdon bukar dog‘ida.
Entikkan ovozni ko‘ngil bog‘ida
Kim ham bilar edi o‘zingdan bo‘lak.
Xasta bo‘lib qoldi sevgisiz yurak…
Tuhmat balolari yog‘ilsa boshga,
G‘animim kuldilar tuflab bardoshga.
Qo‘limni urganim pishmagan oshga
Kim ham bilar edi o‘zingdan bo‘lak,
Asta urib qoldi sevgisiz yurak…
Dardimni bilmaydi o‘zga birovlar,
Sabrimni sinaydi kuzda qirovlar.
Seni deb qon yutib yurganim ular
Qaydan bilar edi o‘zingdan bo‘lak.
Xasga o‘xshab qoldi sevgisiz yurak…
Sen o‘zing muhabbat, sen o‘zing hamdard,
Xasta yuragimning ko‘zyoshlarin art,
Ikki
