боқимсизлиги Бухорода рус маъмурлари йўқ, ўз ёғларига ўзлари қоврилиб ётишибди” дейишдан иборатдир. Рус маъмурлари ва рус аскари Бухородан тўққиз километр нарида Когон (аслида Қоғон) дейилган ерда жойлашган. Хоҳлаган пайтида бир рус маъмури келади-да,истаган ишини қилади ва ҳар ишга ҳам аралашади.” (А.Иброҳим. Ислом дунёси. 1-жилд. 50 бет). Аммо Бухоро амири Саид Олимхон бу уч буюк инсоннинг маслаҳатларини писанд қилмади.
Фитратнинг уйқуси ўчди. Муҳаммад Абдуҳ йўлида “Мунозара”ни ёзишга киришди. Агар ёзмаса, илҳом уни бўғиб қўйиши ҳам мумкин эди. Асарнинг тўла номи “Ҳиндистонда бир фаранги ила Бухороли мударриснинг жадид мактаблари хусусинда қилған мунозараси” бўлиб, икки кишининг суҳбат-баҳси (диалог) тарзида саҳна учун мўлжаллаб 1911 йилда ёзилган. Бир йилдан кейин “Ҳинд сайёҳининг қиссаси” ҳам шундай диалог тарзида битилди.
Раҳматли Озод Шарафиддинов ўзининг Фитрат ҳақидаги мақоласида юнон файласуфлари Афлотун, Арасту, Диоген каби буюк олимларнинг
анча-мунча асари диалог шаклида ёзилганлигини ва Фитрат “Ҳинд сайёҳи”-
ни яратишда жаҳон адабиётининг бой тажрибасига мурожаат қилгани ва ундан озиқлангани фикрини илгари суради. Шундай бўлиши ҳам мумкин, аммо Фитратнинг бу асарларни яратишига кўпроқ таъсир қилган асарлар қаторида Исмоил Ғаспиралининг “Дор-ур-роҳат” (“Ғанимат диёр”) романини, Мирза Фатали Охундовнинг “Ҳинд шаҳзодаси Камол уд-давланинг Эрон шаҳзодаси Жалол уд-давлага уч мактуби ва унинг ҳинд шаҳзодасига жавоблари” номли бадиий-публицистик асари ва ҳаммадан кўпроқ Муҳаммад Абдуҳнинг “Фаранги нотиғи Ҳаното ила муноқаша” асарини санаш тўғрироқ ва асослироқ кўринади. Чунки булар шундоқ ёнбошидаги манбалар эди.
Ғаспиралининг “Дор-ур-роҳат…” романи турки тилдаги биринчи роман бўлиб, олдин “Таржумон” газетида босилган, 1906 йилда китоб бўлиб чиқ-қан эди. Унинг бир қисмини тошкентлик Мулла Аббоснинг гўё Францияга қилган саёҳати асосида “Фарангистон мактублари”ташкил қиларди.
Мулла Аббос Андалузияни сайр этар экан, бир маҳкамага кириб хизмат қилаётган қози билан танишади. Қози мулланинг араб, форс тиллари грамматикасидан бошқасини ўқимаганлигидан ҳайратга тушади:
“ –Воажаб! Ўн икки йил таҳсилда бўлиб, ҳисоб, ҳандаса, ҳукумоти таъбия, тарих каби фанлар кўрмадингизми?
–Шундай, афандим, кўрмадим
–Балки илми саноидан, тиббиёт, муҳандислик, кимё ва меъморлик таҳсилида бўлгандирсиз?
–Бўлмадим. Лекин Франса ўлкасида, аксинча,бир неча фандан сабоқ олдим.
–Франклардан қандай сабоқ олдингиз?
– Мухтасар тарихи умумий, фанни жаҳоннома, илми ҳайвонот, ҳукумот ва бироз ҳисоб ва илми сиҳҳат сабоқлари олдим.” (Н.Каримов. Чўлпон.55-56б.)
Наим Каримов бу парчани кетириб, Чўлпон “Дўхтур Муҳаммадёр”ни “Дор-ур-роҳат” романидан таъсирланиб ёзганини кўрсатади. Кўриниб турибдики, Фитрат
