ва қиблага қараб ўтиришни буюрди. Хотин қиблага қараб ўтирди. Исо алайҳис салом давом этди:
– Эрингни умрини қайтариб бердингми?
Хотин:
– Бердим! – деди ва бу сўзни айтиб улгурмасдан бир тўда тупроққа айланди.
Шунда подшо:
– Эй пайғамбари Худо, бу сўзлар сизга маълум, бизга эса номаълум! – деди.
Ҳазрати Исо алайҳис салом воқеани тушунтириб бердилар.
Ривоят қилишларича, бир куни Исо алайҳис салом бир биёбондан ўтиб борар эди. Қараса, икки эру хотин ўтирибди. Исо алайҳис салом:
– Сизлар ким бўласизлар? – деб сўради.
Улар:
– Эру хотинмиз, бу ўғлимиз бўлади. Эй руҳулуллоҳ, жуда ҳам камбағалмиз, ноиложлик сабабидан бозорга бора олмаймиз. Бу учовимизнинг орамизда фақат чопон бор, навбат билан кийиб, шаҳарга борамиз. Эй руҳулуллоҳ, Худо сизни бизнинг олдимизга юборибди, бизнинг тилагимизни Худойи таолодан тилаб беринг, токи уччовимиз очлик балосидан нажот топайлик! – дейишди.
Исо алайҳис салом муножат қилиб деди:
– Эй бор Худоё, бу бандаларингни очлик балосидан қутқар!
Фармон бўлди:
– Эй Исо, азалда бу уч кишига тақдир қалами шуни ёзган.
Исо қайтиб келиб, бу хабарни уларга айтган эди, улар:
– Қалам унинг қўлидами ёки қўли қаламдами? – дейишди.
Исо алайҳис салом бу сўзни бениёз даргоҳга арз этди. Парвардигори оламдан ҳукм бўлди:
– Субҳи содиқ1 (1Ҳақиқий тонг, бу субҳи козиб, яъни ёлғон тонгнинг акси) да нима тиласалар қабул этаман!
Ҳазрати Исо алайҳс салом шод бўлдилар. Шунда хотин эрига деди:
– Биз нима тиласак, Худойи таоло берадиган бўлди, сен нима тилайсан?
Эри деди:
– Менинг тилагим сенинг висолингдир!
Эри хотинидан:
– Сен нима тилайсан? – деб сўради.
Хотин деди:
– Ёшликни тилайман. Менга шундай ҳусну жамол берсаки, бу ҳусну жамол мендан бошқа ҳеч кимда бўлмаса!
Шундай қилиб, субҳи содиқ ҳам бўлди. Аёл булоқ лабига бориб, таҳоратини янгилади, икки ракаат намоз ўқиб, бошини саждага қўйди, тилагини айтиб тугатмасдан Худойи таоло унга шундай ҳусну жамол ато қилдики, ҳақиқатан ҳам бундай ҳусну жамол ҳеч кимда йўқ эди. Шу пайтда подшо овга чиққан бўлиб, аёлнинг юзидан таралаётган нурнинг шуъласини кўрди ва ошиқи беқарор бўлиб қолди. Унга деди:
– Эй жони жаҳон, сарви равон, сен одаммисан ёки паримисан?
Хотин:
– Одам фарзандиман! – деб жавоб берди.
Подшо деди:
– Агар мени қабул қилсанг, сени маҳрам1
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa,
