шоҳ бўлмишди лутфи, фарридин,
Майса ранг олмиш қаноти, парридин.
Сўз, сухан айтурда шаккаррез эди,
Ҳам шакархўрликда аввалхез эди.
Деди: нокас, тошюрак улдирки, бас,
Мен каби қушни этар банди қафас.
Мен темир зиндонда андоқ нотавон,
Ташнайи оби зилолмен ҳар замон.
Жумла қушларга Хизирмен, сабзапўш,
Балки айлармен Хизир суйини нўш.
Йўл босармен, ўйлаким савдойимен,
Манзилим ҳар жойдадир, ҳар жойимен74.
Менда йўк Симурғ сари бормоққа тоб,
Менга бас оби ҳаётдин нўши ноб.
Етса гар оби ҳаётдин бир нишон,
Гарчи қулмен, шоҳу султонмен ҳамон.
ҲУДҲУДНИНГ ТЎТИГА ЖАВОБ БЕРГАНИ
Деди Ҳудҳуд: эйки давлатсиз, гадо,
Мард эмас ул этмас эрса жон фидо.
Жон нечук даркор учун келмиш сенга,
Ул висоли ёр учун келмиш сенга.
815 Оби ҳайвон истаюрсен, жонга дўст,
Жонга дўст бўлган бўлур бемағз пўст.
Не керакдир жон сенга, жононга бер,
Жонни жононга фидо айлайди эр.
ҲИКОЯТ
ХИЗИРНИНГ ДЕВОНА БИЛАН СУҲБАТИ
Бор эди девона бир, олий мақом,
Хизр анга дедики, эй марди тамом75,
Истасанг, бўлгил анису ёр менга,
Деди: бу ёрлиғ нечун даркор менга?
Неча бор ичдинг ўшал оби нажот,
То қиёмат ерда сургайсен ҳаёт.
820 Мен этармен жонни жононга фидо,
Жон керакмас менга жонондин жудо.
Сенку жонинг асрагайсен ҳар куни,
Мен эсам жононга бахш этгум уни.
Яхшидир ул, бўйлаким қуш бирла дом,
Бир-бировдин айру турсак, вассалом.
ТОВУСНИНГ УР СЎРАГАНИ
Келди сўнгра ул товуским, зарнигор,
Парлари нақшида гул очмиш баҳор.
Чун келинчак ишваю ноз айлади,
Пар ёзиб, юз жилва оғоз айлади.
825 Деди: ғайб наққоши нақш чекди у дам,
Аҳли Чиннинг қўлидин тушди қалам.
Гарчи мен қушларга Жибрилмен ва лек
Тушди иш бошимга қисмат қаҳридек.
Дўст тутиндим бир илон бирлан давом,
Ул сабаб жаннатдин ҳайдалдим тамом.
Ҳайдалиб, хилватдаман, зулматдаман,
Ўз оёғимдир оёғимга кишан.
Кошки топсайдим ўзимга раҳбар ул,
Бошласа, топсам яна жаннатга йўл.
830 Шоҳга етмоқлик мурод эрмас менга,
Талпиниб, дарбонга етсам, бас менга.
Йўқ сира Симурғга парвойим менинг,
Бўлса басдир жаннат ул жойим менинг.
Етсам ул жаннатга, битгайдир Ишим,
Унда бул дунё била не ташвишим?..
ҲУДҲУДНИНГ ТОВУСГА ЖАВОБ
