томонига сира юрмадим.Ҳа, шул-да, юпанчим – таскинни топдим,
Йиғлатганин ўзи юпатди охир.
Қўноғидан қочган қулундай чопдим,
Бунчалар ширин бу! Воҳ, бунча талхдир.
Сен борсан, баҳорга ишонаман-да,
Сен борсан, кузакнинг тилин топурман.
Онам, синглим, қизим ва яна сен ҳам,
Келинглар, меҳримдан нонлар ёпурман.
Аёл, мен қошингда мангу гўдакман,
Шаррор қўшиқ бўлиб юрибман, мана.
Аёл, сен борсанки, ғамлардан кулиб,
Шоирлар қилурлар зебо тантана.
…Ердан бошқасида сув йўқ демишлар.
Қақраган кўнглимга оққувчи зилол.
Инсонга меҳр-ла қўл чўзган Тангрим,
Ўша азиз қўлнинг бир номи аёл.
Аёл, мен қошингда мангу гўдакман…
ХИРМОНЛАРИМ
Деҳқон елкасига ўхшаган қирлар,
Деҳқон умидидай бўйлаган бошоқ,
Эй, сиз бу оламда хирмони борлар,
Эй, сиз бу оламга бергани кўпроқ.
Эй, сиз манглайидан ёноқларига
Менинг умрим каби терлари чопган.
Эй, сиз бошоқлари сутга тўлганда,
Азиз пешонасин уфқлар ўпган.
Эй, сиз кечаларин Хизр айланиб,
Денгиздай чайқалган далаларим-эй!
Милёнта садоқни шай тутган сарбоз,
Эй, менинг бешикаст қалъаларим-эй!
Бир елкада кетмон, бирига эса
Саратон офтобин тарвуздай қўйган.
Эй, тонгдан шом сари кетаётганда
Кенгиш майдонларда бир ҳордиқ туйган.
Кунларни умридан буғдойдай сочса,
Орзуси дон терган, ўзи шон терган.
Менинг шоир кўнглим сояга қочса,
Ариқда нонларин ивитиб берган.
Эй, сиз «ҳаййо-ҳуйт» деб, тут беланчакда,
Ўзингиз айтгансиз аллаларимни.
Дунё чумчуқларин юрагин ёрай,
Шеър айтиб қўриқлай далаларингни.
Қўйнимдан тўкилса, қўнжимга дея,
Тўнин этагида бунёд этган чош.
Хирмони тоғ бўлиб, сўнг шу қирлардан
Ўзга манзилларга йўл олар қуёш.
Оламда мусаввир, машшоқ халқлар бор,
Эллар томошага навбатда турган.
Аммо! Ўзбек деган буюк деҳқон бор,
Ўзбек эса доим хирмон кўтарган.
ДИЛ КЕЧАСИ
Олим Тошбоевга!
Ойдан келди юрагимга товушлар,
Бўй қизлардек титраб кетди қамишлар.
Бир кечада кул қолдирмай ёндим мен,
Кўнолмадим, ҳеч бўлмади қонишлар.
Қабоғимдан сизгани йўқ ёшлар-эй,
Бойсунтоғдан юмалади тошлар-эй.
Мағрур тоғлар бу дам недан хомушлар,
Зериккандай, ториққандай туришлар.
Болаликни қай газага кўмгандик,
Эсласангиз, бир кўрсатинг танишлар.
Бир гардини суртай кўзу қошлар-эй,
Бойсунтоғдан юмалади тошлар-эй.
Шом қавариб, тонг оқарган паллалар,
Кўкибийда чайқаларди далалар.
Тўғдонанинг шохида бир беланчак,
Соғинч мени уйқу бермай аллалар.
Қайтмайдими шохдан учган
