бу қузғунЮракни тортади газакка.
Ичимда бир тушнинг ини бор,
Руҳимни совурар кечалар.
«Жамолин бир кўрсат!» – ўтинсам,
Масхара қилади қанчалар.
Ичимда бир қишнинг манзили,
Сочимдан то товон музлатар.
Қўллари яхлаган дунёдан
Беҳуда лаҳча чўғ излатар.
Ичимда бир тошнинг зил ботган
Ўрни бор, ўзин ғам эритган.
Мен шунча ҳасратнинг остида
Юрибман, шу юриш ҳоритган.
Ичимда юрибман бир умр…
«Бўрон тинди, ёмғир юпанди…»
Бўрон тинди, ёмғир юпанди,
Сочин қайта таради шамол.
Аразини унутди, кулди
Кўзёшлари тугаган аёл.
Шаҳар қўлга олди кўзгусин,
Ажинига сурди упалар.
Чошгоҳ сочди тилла ёғдусин,
Гумон каби тўзди парқулар.
Кечикса ҳам келди, дилгир ва
Нимагадир бироз паришон.
Туйғуларнинг селида оқиб,
Яшамоқни қўмсаган инсон.
Севги эди орага тушиб,
Ҳаётини судхўрга тутган.
Келмаслиги аён бўлса ҳам
Яшамаган, фақат жим кутган.
Нималарни қилган башорат,
Нималардан умид эшган ул.
Арзон бериб ҳаловатини,
Оғриқларни қиммат олган қул.
Бўлса эди, бир тола нурдай
Жонин тутса – иситиб берса.
Меҳр эмас, таскин ҳам эмас,
Фақат бир бор, бир бора кўрса…
Томирида уйғонган қуюн,
Азиз умрин телба айлаган.
Тушунолмас, тушунтиролмас –
Тангри шундай қисмат сайлаган.
Бўрон тинди, хўрсинди сукут,
Ғорга кириб кетди қораёл.
Бўйнин қашиб жим қолди эркак,
Узик торни улади аёл.
«Телефонга қилмасам жавоб…»
Телефонга қилмасам жавоб,
Иш ўрнимда бўлмасам, балки,
Ўйлаётган бўладирман жим,
Ўлаётган бўламан ёки.
Иш ўрнимда ҳозиру нозир,
Қўнғироқдан куйлаб турсам – шаън.
Жисму таним ҳаётга тортиқ,
Ўзим… балки ўлганман чиндан.
СОВҚОТГАН
Биров кутаётгандай қизғин, шошилинч,
Уйлар орасида, тор йўлакларда,
Кўзлар умидданми, қўрқувдан нотинч,
Қавилган, қуралган хор тилаклар-ла.
Совқотган офтобнинг синиғи ботиб,
Кўлмакларни ҳатлаб, кўнгилни қатлаб,
Дарвеш ҳислар билан дилни иситиб,
Асрлаб, умрлаб, йиллаб, соатлаб…
Ёмғирда кўйлакдай ивиган, толғин,
Хаста кўрпасидай кирланган қорлар,
Қўрғошин томчилар, киприклар олтин,
Оламга бир ҳақир боқмиш беморлар.
Кўз очгиси келмай уйғонганича,
Кўз ҳам юмолмасдан шамгин ва аянч,
Руҳу тан дорида қиёматгача
Унут ялов каби заифдир юпанч.
Шаъфеталаб юрак – ор ханжарида
Кетмоқ ё қолмоқнинг ғамидан шошиб,
Дунё камолидан, руҳ жамолидан,
Ҳамда…
