style="font-size:15px;"> Рәшидә. Нәрсә карап торасыз, үтерешәләр бит?!
Гомумбуталыш, кычкырыш.
Ирек. Yтерешмәс, куркак алар, кычкыра гына беләләр. Һе, ата малын бүлешү шулай була микәнни инде?
Сәкинә. Тәртип, җәмәгать, тәртип, культура кирәк.
Хафиз белән Валера рәхәтләнеп якалашканда, зал ягыннан Хәким килеп керә. Кулында чемодан, өстендә ак плащ, ак костюм, туфли, ак эшләпә. Аптырап кала.
Хәким. Саумысыз, туганнар, нишлисез?
Бөтенесенең күзләре шакмак була, тораташ булып басып калалар.
Озак кына селкенми торалар.
Ни булды? (Хатынын кочмакчы була.) Нихәл, карчык?
Гөлсем ачыргаланып кычкырып егыла. Ирек кенә әтисе белән күрешә.
Ирек. Син исән… Исәнме, әти!
Барысы да (пышылдашып). Исән, исән…
Хәким Гөлсем янына иелә.
Пәрдә.
Сәхнә ачылганда шау-шу, гармун тавышы, биюләр. Кыскасы, пәри туен хәтерләтә. Картина, көзгеләрне каплаган тастымаллар шул килеш калган. Шул ук бүлмәдә, уртада ата утыра, көлә, кул чаба. Кемнәрдер сикерә. Валера сызгыра, Чәчкә атасы янында утыра. Гөлсем өстәл белән кухня тирәсендә бөтерелә. Хафиз гына күренми.
Хәким. Җәмәгать, туктагыз, җәмәгать! (Кабер тавышы чыгарып.) Мәет сүз сорый. Ха-ха-ха!.. Теге дөньядан килгән кунак сүз сорый!!!
Барысы да тәгәри-тәгәри көлешәләр.
Гөлсем. Әтисе, алай ук шаярма инде. (Көлә.)
Чәчкә. Пап, пап, шулай, шулай, так держать!
Гайшә. Әткәй сүз сорый бит, туктагыз инде, хәшәпләр!
Валера. Тс-с-с-с, братцы, Христос воскрес! (Чукына.) Амин.
Хәким. О, рәхмәт, фани дөнья мәхлуклары. Ирек улым, тутыр бокалларны!
Ирек. Монда бетеп килә.
Хәким (үз тавышы белән). Ничава, булганын тамыз. Хафиз кияү, Хафиз кияү! Кайда ул?!
Ногман. Кайтып җитмәгән, әткәй.
Хәким. Хәзер, ул кайткач, бар да булыр. Тәк, булдымы, тотыгыз бокалларны, (чит тавыш белән) теге дөньядан бер тост тәкъдим итәм. Кызык бит әй, ике дә уйламый күмеп куйганнар. Шәп бит, ә?! (Шаркылдап көлә.) Ну, мин уйладым, уйладым да чыгып карарга булдым. Мәйтәм, миннән башка болар нишләр? (Көлә.)
Гөлсем. Синсез без ничек яшик инде, әтисе…
Хәким. Җ-ә-ә, анасы, бүлдермә. Тыңлап бетер. Мине тыңламыйча, хәзер сез берни дә эшли алмыйсыз. Yлми калдым.
Гөлсем. Хәким, дим!..
Ирек. Дөрес, әти, hәм бу бик әйбәт!
Хәким. Во! Әйтәм бит. (Җир астына күрсәтеп.) Миңа анда калырга ярамый инде. Кәнишне, җаным очып йөрде инде.
Рәшидә. Әти, шулай да ничек алай килеп чыкты соң ул?
Валера. Да, батя?
Хәким. Ничек дип, бик гади.
Күтәрүләр күңелле икән,
Бокалларны «чек» итеп…
Самолёт очкан да киткән –
Тормаган мине көтеп.
Мин исән-сау яшим, бәйрәм итәм. Ура!
Барысы да. Ура!
Хәким. Бары тик теге самолёттагы кешеләр кызганыч. Анда
