style="font-size:15px;"> Bir meydan okuma ve av çağrısıydı bu.
Tüm yetişkin erkekler tek sıra hâlinde, davulun etrafında dönerek dans edenlerin arasına katıldığında, saldırı başladı.
Bu amaçla kenara yığılmış sopaların arasından koca bir tane kapan Kerchak, ölü maymuna doğru öfkeyle koştu ve bir yandan savaştaymış gibi kükreyip hırlarken bir yandan da cesede vahşice vurmaya başladı. Davulun sesi şimdi daha gür çıkıyordu, vuruşlar da daha sıktı ve savaşçılar birbiri ardına av kurbanına yaklaşıp sopalarıyla vururken kurbanın etrafında çılgınca dönerek “Ölüm Dansı”nı icra ediyorlardı.
O çılgınca hoplayıp zıplayan topluluğun arasında Tarzan da vardı. Kavruk, ter içinde kalmış kaslı vücudu, ay ışığının altında parıldıyor; kıvraklığı ve zarafetiyle etrafındaki kaba, hantal, kıllı mahlukların arasında kendini belli ediyordu.
Hiçbiri ondan daha sinsi ya da vahşi değildi bu avlanma oyununda, hiçbiri onun kadar yükseğe zıplayamıyordu “Ölüm Dansı”nda.
Davulun sesi ve hızı yükselirken dansçılar, vahşi ritim ve saldırgan haykırışlarla kendilerinden geçiyordu. Daha çok atlıyor, zıplıyor, hırlarken dişlerinden salyalar akıyordu; dudakları ve göğüsleri salyadan köpük köpük olmuştu.
Bu tuhaf dans yarım saat kadar devam etti; ta ki davullar, Kerchak’ın işaretiyle susana kadar. Dişi davulcular dans edenlerin arasından koştura koştura geçip çemberin dış tarafındaki seyircilerin yanına gittiler. Ardından erkekler, vahşice vurarak ezip kıllı bir posa hâline getirdikleri cesedin üstüne topyekûn hâlde paldır küldür çullandılar.
Ağızlarını dolduracak kadar tatmin edici miktarda et nadiren bulunuyordu. Bu yüzden bu vahşi cümbüşlerine yaraşır bir final olarak, sırada taze av etini tatmak vardı. Şimdi hepsi dansı bırakmış; dikkatlerini, eski düşmanlarını hırsla parçalayıp yemeye vermişlerdi.
Kocaman sivri dişler, ölü hayvanın etine geçiyor; ondan koca koca parçalar koparıyordu. Maymunların en güçlüleri en leziz lokmaları kaparırken; daha zayıf olanlar, hırlaşan, kavga eden grubun arkasında sıralanmış, araya dalıp düşen bir parçayı kapmak ya da hepsi yenip bitmeden kalan kemikleri aşırmak için fırsat kolluyordu.
Tarzan, eti maymunlardan daha fazla arzuluyor ve daha fazla ihtiyaç duyuyordu. Etobur bir türün torunu olarak hayatı boyunca bir kez dahi hayvan etine olan iştahını doyuramamıştı ve şimdi de küçük, çevik bedeniyle kendi gücünün yettiğince bir pay almak çabasıyla, birbirleriyle dövüşen, mücadele eden kalabalığın arasından sıyrılarak ilerliyordu.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «Литрес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
