ülfet Medetoğlu
Yüreğimdeki Sensin
ŞAİR HAKKINDA BİRKAÇ SÖZ
Ebülfet Medətoğlu Aliyev 1. Ocak 1959 tarihinde Dağlık Karabağ’ın Hocavend şehrinin Tuğ köyünde dünyaya geldi. İlk ve orta öğrenimini 1966-1976 yılları arasında kendi köyündeki okulda tamamladı. 1978-1980 yılları arasında Sovyet ordusunda askerlik hizmetini ifa etti. 1980 yılında askerliğini bitirir bitirmez Bakü Devlet Üniversitesi’ne girdi ve yüksek öğrenimini 1986 yılında tamamladı. Okulunu bitirdiği yıl Fuzuli şehrinde yayımlanan “Araz” gazetesinde çalışmaya başladı, 1989 yılında “Qarabağ” gazetesine geçti ve 1991 yılına kadar burada çalıştı. Karabağ Savaşları devam ederken 1991 yılında Azerbaycan ordusuna girdi ve 1993 yılına kadar bu orduda görev yaptı. 1993 yılında askerlik görevi sona erer ermez “Әdalәt” gazetesinde çalışmaya başladı. 1983 yılında evlenen Ebülfet Medetoğlu üç oğul babasıdır. Azerbaycan Yazarlar Birliği ve Azerbaycan Gazeteciler Birliği’nin üyesidir. Şu anda Dağlık Karabağlı kaçkın sıfatıyla Bineqedi kasabasında yaşamaktadır.
İlk şiiri 1973 yılında yayımlanan şairin ilk kitabı 1983 tarihinde okuyucularıyla buluştu. Şu ana kadar 17 eseri yayımlanmıştır.
KEDERİ İNCİTMEYEN ŞAİR
Ebülfet Medetoğlu… Bu imza benim için çoktan beridir tanıdık. Bu yakınlığın temelinde ise dert var. Kederi, acısı hiçbir zaman tükenmeyen Borçalı’nın kaderi, Borçalı’nın kederi, bağrımızın başında kansere dönen, kaybedilmiş, yağmalanmış bir Karabağ derdi durmaktadır. Benim derdim çok eskidir, ta Nadir Şah’tan, Adil Şah’tan beri aynen bir deve kervanı gibi öylesine ağır olan bu dert yükünü taşıyıp durmaktayız. “Dәvәsi ölmüş Әrәbәm, dözәrәm hәr zülümә” manisi insana her şeyi anlatıyor zaten. Adı “qara” sözüyle başlayan ve her günü ıstıraba dönen, söylenen manide “Tehran cәnnәtә dönsә, yaddan çıxmaz Qarabağ” şeklinde devam eden ifadeyle kendi kederini tarihin hafızasına oyan Karabağ’ın “kara” günleri, dile getirilmesi âdeta imkânsız olan faciaları Ebülfet Medetoğlu’nun en başta dile getirdiği konulardır. Binlerce yılın onayladığı estetik bir gerçek vardır. Kederi olmayan şairin kendisi yok demektir. Bu anlamda Ebülfet’in kaderi, bir şair olarak nereye ve kime yönünü döndürüyorsa orada kendi iç dünyasını, kendi derdini görmesini sağlıyor. Kendini dert müptelası olarak adlandıran, kederi bile incitmeyen, gamın en yakın sırdaşına dönen şairin sanat dünyası, dert içinde kıvrananların, gam yükünü taşıyanların kervanına dönenlerin şiirleriyle doludur.
«Tətiyi çəkirəm, ölüm açılmır». Tetik, intihar, ölüm… Bu düşünce şiirin ebedî konularından biridir. Ölüm kalım arasındaki git geller, şüpheler, medler, cezirler, facialar…
Ebülfet, yüreğinin derinliklerinde olan acıların, endişelerin tamamını kendi sevgisine ve sevgilisine hitaben dile getirerek okuyucusunu yormuyor, bıktırmıyor. Aksine onları zarif duyguların diliyle daha da hassaslaştırarak kendine doğru çekiyor ve şiirsel ifadelerin gizemli dünyasına daldırıyor.
Dünya cənnət, mən qərib,
Könlüm səntək gül dərib1.
Tanrım səni göndərib –
Sevgi nədir – qanım2 mən.
Evet, Ulu Tanrı insanların dünyanın farkına varması, sürekli olarak capcanlı ve aydan arı sudan duru, tertemiz, zarif ve hassas olması, gelişiyle dünyayı güzelleştirmeyi başarabilsin diye onlara sevgiyi yollamış. «Min Əbülfət qəlpələnsin3 ki, bir məhəbbət var ola bilsin». Toprağın üzerinde sağlam durabilmek gayesiyle göklerin kapısını açmak, insan, özellikle de şairler için sınırsız bir sevgi gereklidir. Ebülfet Medetoğlu bu kanaati taşınaktadır.
Sən mənə bənd olma4, tutaq ki, mən heç,
Görmək istəmirsən – gözünü yum keç.
Kimi axtarırsan bax onu bil, seç –
Aparma özünlə – o sənin deyil.
Baxıb gözlərimdən yağan yağışa,
Dilimdə alışan5 bu yalvarışa,
Nə olar, sən onu son kəs bağışla,
Aparma özünlə – o sənin deyil.
Örnək olarak sunduğum bu mısralar yalnızca sevgi şiirinden ibaret olmuş olsa da Tanrı’ya dua gibi seslenmek gibidir. Bana göre dünyanın ne kadar tatlı, samimi şiirleri varsa onların tamamı Tanrı’ya açılan ellerin, göklere çevrilen gözlerin, Allah’a bağlanan ümitlerin ürünüdür ve dünya da yalnızca bu ürünlerin yüzü suyu hürmetine aydınlanıyor.
“Başına dolanmağa –
And içib – pir gəzirəm”
Şair bu iki dize ile kutsal kabul edilen ocaklarının da, pirlerinin de, Tanrı’dan kendine sunulan İlahî sevgisinin özü de insandır, Allah’ın bir mucize olarak yarattığı insan. Ebülfet de bir şair, bir insan ve duygulu bir vatandaş gibi o insanın iç dünyasını, sırlı sihirli gönül âlemininin kapılarını sonuna kadar açmaq, keşfetmək, anlamaq için yazıp yaratıyor. Bu da şair için, dünyayı şiirsel ifadelerle güzelleştirmek gayesiyle insana, beşeriyete hava ve su gibi gereklidir düşüncesindeyim. Dünyanın bütün ağırlığı şiirsel ifadelerin omuzlarına çöküyor. Ebülfet Medetoğlu, bu İlahî yükü taşımada ne ayaqların yorulsun, ne de omuzların ağrısın!
ŞAİRİN YÜREK SÖZÜ
Hə, dəyərli həmsöhbətim!
Bir az mənə yaxın otur… və məni sakitcə dinləməyə çalış… Əlində tutduğun bu kitab «Yanan məktub»un üstünü kül örtmüş, azacıq ütülmüş hissəsidi, bəlkə də davamıdır… Bu şeirlər Allahımın mənə yaşatdıqlarının misralara çevrilmiş pıçıltılarıdı6… və mən sadəcə onları səsdən, duyğudan sözə çevirmişəm. İstəmişəm ki, siz onlarla tələsmədən7, sakit bir guşədə baş-başa qalanda o sözlər sizin üçün sözdən həzin duyğulara, səslərə çevrilib varlığınızı icazəsiz-filansız çox-çox uzaqlara alıb aparsın8…
Həyatda böyük sevgilərin iynə ucu boydasını özündə daşıya bilən insanın yaramaz9, əclaf10, naqis11 ola biləcəyinə heç vaxt inanmamışam. Düşüncəmə görə sevgi gün işığıdı. Ən qatı dumanın da sinəsini hansısa12 bir yolla dəlib keçə bilir. Odur ki, ürəyimdəki sevinclə kədəri, vüsalla həsrəti diz-dizə, göz-gözə, nəfəs-nəfəsə, lap elə13 bir-birinə hopmuş14 şəkildə necə yaşamışamsa, heç bir çəkinәcəksiz elə o cür15 də, gizlətmədən ÜRƏYİMDƏKİ SƏNSƏN! – deyərək yolunun üstünə çıxdım. İstədim ki, ürəyimdəki SƏNƏ deyəcəklərim nə varsa, yəni ürəyimdə olanları özümə – ÜRƏYİMƏ deyim!
Hə, bir də unutmayın ki, «Ürəyimdəki sənsən»
sevgililərin kitabıdı!..
ÖNEMLİ UYARI
Azerbaycan alfabesinin, Türkiye’de kullanılan Latin karakterli
Koparmış
Anlayayım
Parçalansın
Bana uyma
Alevlenen
Fısıltılarıdır
Acele etmeden
Götürsün
Kötü
Alçak
Kusurlu
Herhangi
Tam anlamıyla
Sinmiş
Biçimde
