şimdi…” dedi Holmes. “Hımm! 1885’te New Jersey’de doğmuş. Kontralto… Hımm! La Scala… Hımm! Prima Donna Imperial Varşova Operası! Evet! Operadan emekli. Ha! Londra’da yaşıyor. Evet! Majesteleri, anladığım kadarıyla sizin bu genç bayanla bir münasebetiniz olmuş, şerefinizi tehlikeye atacak mektuplar yazmışsınız ve şimdi de o mektupları geri almayı arzuluyorsunuz.”
“Aynen öyle. Ama…”
“Gizli bir evlilik var mıydı?”
“Hayır.”
“Resmî belgeler veya sertifikalar?”
“Hayır.”
“Sizi anlamakta zorlanıyorum, majesteleri. Bu genç bayan şantaj ya da başka bir sebeple bu mektupları ortaya çıkarırsa bunların doğruluğunu nasıl kanıtlayacak?”
“Benim el yazım…”
“Öf, öf! Sahte yazı!” “Benim özel kâğıtlarım.”
“Çalındı!”
“Benim özel mührüm.”
“Taklit edildi!”
“Fotoğrafım.”
“Satın alındı!”
“O fotoğrafta ikimiz de vardık.”
“Oh, Tanrı’m! Bu çok kötü! Majesteleri gerçekten düşüncesizlik etmişler.”
“Çıldırmıştım, deliye dönmüştüm!”
“Şerefinizi gerçekten tehlikeye atmışsınız.”
“O zamanlar veliahttım. Gençtim. Şimdi otuz yaşındayım.”
“Fotoğrafı tekrar ele geçirmeliyiz.”
“Denedik ama başaramadık.”
“Majesteleri biraz para harcamak zorunda. Satın almalıyız.”
“Satmıyor.”
“Çalınsa?”
“Beş kere denedik. İki defa, para karşılığı, hırsızlar evinin altını üstüne getirdi. Bir keresinde gezi sırasında bavullarını değiştirdik. İki defa yolunu kestik ama sonuç alamadık.”
“İzine bile rastlamadınız mı?”
“Hem de hiç.”
Holmes güldü. “Oldukça zorlu bir problem.” dedi.
“Ama benim için ciddi bir problem.” dedi kral serzenişle.
“Kesinlikle. Peki, fotoğrafla ne yapacağını söylüyor?”
“Beni mahvedeceğini.”
“Ama nasıl?”
“Evlenmek üzereyim.”
“Biliyorum.”
“İskandinav kralının ikinci kızı olan Clotilde Lothman von Saxe-Meningen ile evleneceğim. Ailesinin katı kurallarını biliyorsunuzdur. Kendisi çok hassas bir ruha sahip. Davranışlarımdan duyacağı en ufak bir şüphe bu evliliğin sonu anlamına gelir.”
“Ya Irene Adler?”
“Onlara fotoğrafı göndermekle tehdit ediyor beni. Yapar da… Yapacağından eminim. Onu tanımıyorsunuz; çelik gibi bir kalbi var. Bir kadının sahip olabileceği en güzel yüze ve en cesaretli erkeğin zekâsına sahiptir. Artık başka bir kadınla evleniyor olmama rağmen yine de istediği şeyi yapmaktan kaçınmaz.”
“Bu fotoğrafı henüz göndermediğine emin misiniz?”
“Eminim.”
“Nasıl emin oluyorsunuz?”
“Çünkü nişanın resmen ilan edildiği gün göndereceğini söyledi. Bu da gelecek pazartesi demektir.”
“Demek önümüzde üç günümüz var.” dedi Holmes esneyerek. “Bu yönden şanslıyız; çünkü şu an halletmem gereken bir iki mesele var. Elbette, majesteleri bir süre Londra’da kalacak değil mi?”
“Pek tabii. Beni Langham’de Kont von Kramm adıyla bulabilirsiniz.”
“O hâlde gelişmeleri size posta yoluyla bildiririm.”
“Lütfen öyle yapın. Heyecanla bekliyor olacağım.”
“Peki, ya para?”
“Açık krediniz var.”
“Tamamen mi?”
“İnanın, o fotoğraf için krallığımın bir bölgesini vermeye hazırım.”
“Ya şimdi gerekli olan harcamalar?”
Kral, pelerininin altından ağır, güderi bir torba çıkararak masanın üstüne bıraktı.
“Burada üç yüz pound’luk altın, kâğıt para olarak da yedi yüz pound var.” dedi.
Holmes, defterinden bir sayfaya makbuzu yazarak ona uzattı.
“Peki matmazelin adresi nedir?” diye sordu.
“Briony Lodge, Serpentine Caddesi, St. John’s Wood.”
Holmes bunu not ettikten sonra, “Bir sorum daha olacak.” dedi. “Fotoğraf biraz büyük bir boyutta mıydı?”
“Evet.”
“O hâlde iyi geceler, majesteleri. Yakında size iyi haberler vereceğimize inanıyorum.”
“Sana da iyi geceler, Watson!” diye ekledi, kraliyet arabasının tekerlekleri hızla caddede ilerlerken. “Yarın öğleden sonra saat üçte gelirsen bu meseleyi seninle konuşmayı çok isterim.”
Saat tam üçte Baker Caddesi’ndeydim ama Holmes henüz dönmemişti. Ev sahibi onun sabah saat sekizi biraz geçerken evden ayrıldığını söyledi. İşi ne kadar uzun sürerse sürsün onu bekleme niyetiyle şöminenin yanına oturdum. Yazıya döktüğüm diğer iki araştırma gibi karanlık ve tuhaf özelliklere sahip olmamasına rağmen bu soruşturmayla çok derinden ilgileniyordum; çünkü davanın tabiatı ve müşterinin asilzade oluşu ayrı bir nitelik katıyordu olaya. Elbette arkadaşımın şu an ilgilendiği araştırmanın doğasından apayrı olarak onun olayları ustalıkla idrak edişi ve zekice mantık yürütmelerini, metotlarını incelerken en karışık gizemleri bile hızlı ve kurnaz yollarla çözmesini takip etmenin bana verdiği hazzı kelimelerle anlatmakta zorlanıyorum. Daimî başarısına o kadar alışmıştım ki aksini düşünmek aklıma bile gelmiyordu.
Kapı açıldığında saat dörde geliyordu. Sarhoş görünümlü, dağınık saçlı, uzun favorileri olan ve rezil
