huzursuz ayakların en ufak bir hareketinde sırtlarında oynuyordu. Benimle çok çekingen konuştular; ve bunu fark ederek onları cesaretlendiren babalarıydı: "Aynı çocuk Efraim değil mi, çünkü okuldan bilge ve zaten genç geliyor?" Sonra daha neşeli ve gülümseyen oldular: şairlerin ve kadınların hayal gücünde güçlü, çocuk oyunlarının anılarıyla dostane bir şekilde bağlandık. Yaşlılıkla birlikte Yusuf'un fizyonomisi çok şey kazanmıştı: Sakalını bırakmamasına rağmen, yüzünde, doğduğu ülkenin iyi ahlaklı büyüklerinin hemen hemen hepsinde olduğu gibi, Kutsal Kitap'a uygun bir şey vardı: gri ve bol bir saç, kızarmış ve geniş alnını gölgeledi ve gülümsemeleri ruhun huzurunu ortaya çıkardı. Yıllar boyunca verdiği mücadelede ondan daha mutlu olan karısı Luisa, elbisesinde Antiokist tarzda bir şeyler tuttu ve sürekli neşesi, onun kaderinden memnun olduğunun anlaşılmasını sağladı.
Yusuf beni nehre götürdü ve ekinlerinden ve avlarından bahsetti, ben de kendimi küçük bir şelale oluşturan suların atıldığı diaphanous durgun suya daldırdım. Döndüğümüzde evdeki tek masada servis edilen kışkırtıcı öğle yemeğini bulduk. Mısır her yerdeydi: sırlı toprak tabaklarda servis edilen köstebek çorbasında ve masa örtüsüne dağılmış altın arepalarda. Mutfak eşyalarının tek çatal bıçak takımı beyaz tabağımın üzerinden geçti ve mavi ile kenarlandı.
Mayo dikkatli bir bakışla ayaklarımın dibine oturdu, ama normalden daha alçakgönüllüydü.
José bir vatozu tamir ederken, zeki ama utanç verici kızları bana tam bir özen gösterdiler, gözlerimde neyin eksik olabileceğini tahmin etmeye çalıştılar. Çok şey süslenmişti ve çılgın kızlardan gayri resmi kadınlar haline gelmişlerdi.
O ataerkil öğle yemeğinin tatlısı olan kalın ve köpüklü süt bardağını aceleyle yudumladık, José ve ben bahçeyi ve aldığı kıpırdamayı gezmeye çıktık. Dikim hakkındaki teorik bilgime hayran kaldı ve bir saat sonra kızlara ve anneye veda etmek için eve döndük.
İyi yaşlı adamın beline krallıktan getirdiği dağ bıçağını, Tránsito ve Lucia'nın boyunlarına, değerli tespihlere ve Luisa'nın ellerine annemden yaptırdığı bir emaneti koydu. Yusuf'un güneşi incelemesine göre, öğlen vakti geldiğinde dağın dönüşünü aldım.
X
Yavaşça yaptığım dönüşümde, Meryem'in görüntüsü hafızama geri döndü. O yalnızlıklar, sessiz ormanları, çiçekleri, kuşları ve suları, neden bana bundan bahsettiler? Meryem'de ne vardı? Nemli gölgelerde, yeşillikleri hareket ettiren esintide, nehrin mırıltısında… Cennet Bahçesi'ni gördüğüm içindi, ama o kayıptı; Beni sevmese bile onu sevmeyi bırakamıyordum. Ve Yusuf'un kızlarının benim için oluşturdukları yabani zambak demetinin kokusunu emdim, belki de Meryem'in dudaklarından etkilenmeyi hak edeceklerini düşündüm: böylece gecenin kahramanca amaçlarım birkaç saat içinde zayıfladı.
Eve gelir gelmez annemin terzisine gittim: Mary onunla birlikteydi; Kız kardeşlerim tuvalete gitmişlerdi. Selamıma cevap verdikten sonra, Maria gözlerini dikişe indirdi. Annem döndüğüme sevindi. Gecikmeden dolayı evde ürktüğüm için, o anda beni çağırmışlardı. Onunla Joseph'in ilerleyişini düşünerek konuştu ve Mayo diliyle giysilerimden yabani otlara yakalanmış olan mafsalları çıkardı.
Mary gözlerini tekrar kaldırdı, onları sol elimdeki zambak buketine sabitledi, sağ elimle av tüfeğine yaslanırken: Onları istediğimi anladığımı sanıyordum, ama tanımlanamaz bir korku, anneme ve geceleri kararlarıma duyduğum belli bir saygı, onları ona sunmamı engelledi. Ama küçük zambaklarımdan birinin parlak kahverengi saçlarında ne kadar güzel görüneceğini hayal etmekten zevk aldım. Onun için öyle olmalıydılar, çünkü sabahları masamın vazosu için portakal çiçekleri ve menekşeler toplardım. Odama girdiğimde orada bir çiçek görmedim. Masanın üzerinde sarılmış bir engerek bulmuş olsaydım, çiçeklerin yokluğunun neden olduğu duyguya eşit bir duygu hissetmezdim: kokusu, çalışma saatlerinde etrafımda dolaşan, gece boyunca yatağımın perdelerinde sallanan Meryem'in ruhundan bir şey haline gelmişti … Ah! Bu yüzden beni sevmediği doğruydu! Bu yüzden vizyoner hayal gücüm tarafından çok aldatılmış olabilirdim! Ve onun için getirdiğim o buketten ne yapabilirdim? Güzel ve baştan çıkarıcı başka bir kadın, o anda, gururuma karşı kızgınlığımın, Meryem'e karşı kızgınlığımın o anında orada olsaydı, herkese göstermesi ve onunla süslenmesi şartıyla ona verirdim. Sevgili bir illüzyona son bir kez veda edercesine dudaklarıma getirdim ve pencereden dışarı attım.
XI
Günün geri kalanında neşeli olmak için çaba sarf ettim. Masada coşkuyla Bogota'nın güzel kadınlarından bahsettim ve kasıtlı olarak P***'nin lütuf ve zekâsını düşündüm. Babam beni duymaktan memnundu: Eloísa akşam yemeğinden sonra gecenin akşama kadar sürmesini isterdi. Meryem sessizdi; ama bana öyle geliyordu ki, yanakları bazen soluklaşıyordu ve ilkel rengi onlara geri dönmemişti, tıpkı gece boyunca bir ziyafeti süsleyen güllerinki gibi.
Konuşmanın son bölümüne doğru, Mary, şımarttığı üç yaşındaki erkek kardeşim John'un saçlarıyla oynuyormuş gibi davranmıştı. Sonuna kadar dayandı; Ama ben ayağa kalkar kalkmaz çocukla birlikte bahçeye gitti.
Öğleden sonranın geri kalanında ve ilk gece, babamın masa başı çalışmasında ona yardım etmek gerekiyordu.
Saat sekizde ve kadınlar her zamanki dualarını ettikten sonra, bizi yemek odasına çağırdılar. Masaya oturduğumuzda, Maria'nın başındaki zambaklardan birini görünce şaşırdım. Güzel yüzünde öyle bir asil, masum ve tatlı bir teslimiyet havası vardı ki, sanki onda şimdiye kadar bilmediğim bir şey tarafından mıknatıslanmış gibi, ona bakmayı bırakmam mümkün değildi.
Sevecen ve gülümseyen kız, rüyamda gördüklerim kadar saf ve baştan çıkarıcı bir kadın, onu böyle tanıyordum; Ama küçümsememe boyun eğdi, o benim için yeniydi. İstifa ederek tanrısallaştım, alnına bir bakış atmaya layık olmadığımı hissettim.
Yusuf ve ailesi hakkında bana sorulan bazı soruları yanlış yanıtladım. Kederim babamdan gizlenemezdi; Meryem'e dönerek, gülümseyerek şöyle dedi:
"Saçlarında güzel bir zambak var: Bahçedekilerin hiçbirini görmedim.
Şaşkınlığını gizlemeye çalışan Mary, neredeyse fark edilemez bir sesle cevap verdi:
"Dağlarda sadece bu zambaklar var.
O anda Emma'nın dudaklarında nazik bir gülümsemeyle şaşırdım.
"Peki onları kim gönderdi?" Babam sordu.
Mary'nin utancı zaten fark edilmişti. Ona baktım; Ve benim gözümde yeni ve cesaret verici bir şey bulmuş olmalıydı, çünkü daha sert bir aksanla cevap verdi:
"Efraim bazılarını bahçeye attı; Ve bize öyle geliyordu ki, bu kadar nadir oldukları için, kaybolmaları üzücüydü: bu onlardan biri.
"Mary," dedim, "bu çiçeklerin bu kadar değerli olduğunu bilseydim, onları saklardım. Senin için; ama onları her gün masamın vazosuna konanlardan daha az güzel buldum.
Kızgınlığımın nedenini anladı ve bir bakışı bana o kadar açık bir şekilde söyledi ki, kalbimin çarpıntılarının duyulacağından korktum.
