nəymiş o gözlərin günahı,uzaqlarda ilğım kimi qəhri nə?
O gözlərə heyran idim mən, axı,
düşmüş idim bir zamanlar sehrinə.
Çeşmə kimi təmiz idi o gözlər,
qara-qara kipriyindən çəpər yox,
dağ arası dəniz idi o gözlər,
gəmiləri batanlardan xəbər yox.
Zülmünə gəl, dünya çöküb, dağılıb,
necə qıymış qətllərə, qanlara,
o gözlərdə neçə aşiq boğulub,
o gözlərdə düşən kim tufanlara?
Var olsaydı, qəddi sınardı buzun,
görünsəydi, bir boynunu qucardım,
o gözlərin çəkdiyi yollar uzun,
o yollara baxa-baxa qocaldım…
AY GÖZƏL…
Bu gecə qəzatək yadıma düşdün,
eşqim topuğuma vurdu, ay gözəl,
köhnəlmiş surətin rəsm əsəritək,
gözlərim önündə durdu, ay gözəl.
Sən çətin girərsən qoynuma, çətin,
gülü gözlərimdə soldu həsrətin,
çalınmaz havası bu məhəbbətin,
çalınan ayrı bir surdu, ay gözəl.
Bənövşə ətirli saçların hördüm,
eşqinə büründüm, olmadı dərdim,
dünyada nə qədər gözəllər gördüm,
ölmədi gözümün qurdu, ay gözəl.
Özün yer üzünə göndərilmiş pay,
quldur hüzurunda şahənşah, saray,
bu gecə, nə günəş belədir, nə ay,
bu ayrı işıqdı, nurdu, ay gözəl.
Üzün dan yeritək rəngə boyanır,
üstündən baxıram əyri qayanın,
məni gözlərinə həsrət qoyanın,
dağılsın tifagı, yurdu, ay gözəl.
BURAX MƏNİ YOL APARSIN
Susuz çöllər, qarlı dağlar,
çəkir məni ayrılıqlar,
nə qədər ki, ayrılıq var,
burax məni yol aparsın.
Allaha bax, tanrıya bax,
elə bil ki, yoxam, burax,
əlindədir yaxam, burax,
burax məni yol aparsın.
Gəl, üzünə baxıb, gedim,
şimşək kimi çaxıb, gedim,
axarım var, axıb, gedim,
burax məni yol aparsın.
Bu yerlərin şərdir adı,
haqq yerini tapammadı,
məni yuxu aparmadı,
burax məni yol aparsın.
Bu dünya bürkü, boğanaq,
uzaqlarda cənnətə bax,
yollar örkən, sən doğanaq,
burax məni yol aparsın.
Boyu uzun buray xanım,
saçı uzun suray xanım,
yol qəbir deyil ay xanım,
burax məni yol aparsın…
Yuxuda özünə heykəl ucaldar,
Deyəsən, keçibdir ardan, həyadan,
Hər şair içində bir xəstəlik var:
Fəxri ad, mükafat, Fəxri Xiyaban!..
Nə günəşində qızındım,
nə bir gəzindim qarında,
Brüssel oylə bir şəhər,
yox dənizi kənarında…
Adamdır, doğulur, yaşayır, ölür,
Bir gün getməlidir əlbəttə, gələn.
Adam sayılarmı bu gen dünyada,
Bir dəfə doğulub, yüz dəfə ölən?..
Dil töküb yalvarmadımmı,
Yoxmu bir sözümün karı?
Hayqırtımı eşitmədin,
Hıçqırtımı eşit, barı…
QALX!
Qalx özündən yuxarı, canın cəhənnəm olsun,
azadlığın ordadır – güclərin arasında,
Qoy günahın göy qədər, qoy savabın kəm olsun,
Çürüyub ovxalanma bürclərin arasında.
Orda yuyulmuş yaxan, orda köynəyin təmiz,
Gözlərin də dupduru, qaynasın bulaq kimi,
Ləkə götürmür günəş, sudan bulanmır dəniz,
Qalx, görün dalğa-dalğa uzaqlardan dağ kimi.
Savaşlar bir sınaqmış, sorulmaz bədənindən,
Nə dava məqsədimiz, nə sülh günahımızdır.
Bir gün də qürbətlərə yol çıxar vətənindən,
Azadlıq son dərdimiz, həm də son ahımızdır.
Ayaqlarından çəkib, basacaqlar başından,
Nədir anlayacaqsan, nəymiş bu yazı, qədər,
Yox ayrı müharibə, ayrı eşq savaşından,
Qalx özündən yuxarı qalxa bildiyin qədər.
SƏN MƏNƏ ŞAİR DEMƏ
Gözün üstə qaşın, de,
neçədirsə yaşım, de,
dostum de, qardaşım de,
sən mənə şair demə.
Şair beləmi olur,
hər gün saralıb solur,
hər gün gözləri dolur,
sən mənə şair demə.
Yanmaram ki, yan desən,
can sənə qurban desən,
canın çıxar can desən?
Sən mənə şair demə.
Yuvasız quşam əlbət,
dilimdə nəğməm qürbət,
qəribəm, yerim xəlvət,
sən mənə şair demə.
Həsrət
