өзінде). Шындығында, Қазақстаннан басқа мұсылман елдерінде бұл көрсеткіш орташадан да жоғары болды; ондай жағдайда Қазақстанның халқы сан жағынан 1,5 млн. адамға көбірек болуы керек. Егер туылмай қалған балалар саны 300 мың, ал Синьцзянға (Қытай) эмиграцияға кеткендердің саны 200 мың деп алғанда қазақтар дың шығыны 1 млн. адамды құрайды62. Айта кетер бір жайт, ол автордың 1986 жылы Лондонда шыққан «Урожай беды» кітабының бір тарауын «Казахская трагедия» деп атағаны. Зерттеуші жанама және тағы басқа қолы жеткен деректерге сүйене отырып, ауыл шаруашылығын ұжымдастыру жылдарында сталиндік террордан әрбір үшінші қазақтың құрбан болғанын айтады. Тағы басқа батыстың А.Р.Льюис и Н.Р.Роулэнд секілді зерттеушілері қазақтардың отырықшыландыру салдарынан 1926 жылғы 4 млн. адамынан 1939 жылы 3 млн. адамға азайғанын, ал табиғи өсімді ескергеннің өзінде шығынның 1,5 млн. адамды құрағанын жазды63. Американдық тарихшы М.Малиа «Советская трагедия. История социализма в России» еңбегінде 1926 – 1939 жылдардағы КСРО-ның жалпы демографиялық тапшылығының 15 млн. адамды құрағанын әрі олардың басым бөлігі ауыл халқынан болғанын жазады64.
Тағы бір ескерер жайт, ол батыс тарихнамасының бұл мәселені алғаш күн тәртібіне қоюы. Кеңес тарихнамасының бұл бағыттағы зерттеулері тек 80-жылдардың ортасында ғана басталды. Ресей ғалымы С.В.Гришаевтың КСРО-ның тарихи-демографиялық үрдістеріне тереңірек бойлап, батыс ғылымына сараптама жасаған «Запад: правда и вымысли о населении СССР» еңбегі жатады. Батыс тарихшыларының, демографтары мен экономистерінің КСРО халқының тарихына арналған еңбектеріне кеңінен тоқтала келіп, автор олардың кеңестік тарихнаманың назарынан тыс қалған «ақ таңдақтарды», әсіресе, 30-жылдардың демографиялық тарихына қатысты еңбектерін талдаған65.
30-жылдар туралы батыс тарихнамасы келтірген цифрлардың шындық екенін 80-жылдардың ортасы мен 90-жылдардағы кеңестік тарихнама, кейін тәуелсіз Қазақстан тарихнамасы дәлелдеді.
1990 – 2000 жылдары қазақстандық тарихнамада осы мәселеге қатысты біршама зерттеулер66 жарыққа шықты. Іргелі еңбектердің қатарында М.Қозыбаев,67 А.Н.Алексеенко,68 Г.В.Кан,69 М.Асылбеков,70 М.Тәтімов,71 Г.Меңдіқұлова,72 Т.Омарбеков,73 М.Қойгелдиев,74 т.б. еңбектері бар.
Сонымен қорытындылай келе мынаны айтуға болады: теория әрқашан дамиды, жаңа фактілермен, жаңа зерттеу әдістерімен толады, оны аяқталды деуге келмейді немесе танымал ғалым В.А.Милютиннің сөзімен айтқанда, халықтың шынайы заңы ғылым қашан қоғамдық өмірдің жалпы және басты заңдарын түсіндіре алғанда ғана ашылады, яғни бір адам немесе бір ұрпақтың еңбегімен шектелмейді, оны әрқашан өмірдің өзі ұсынып, ғылым жинақтағанда ғана нәтижеге жетеді75.
1-тарау
ҚАЗАҚСТАН ХАЛҚЫ АВТОНОМИЯЛЫҚ КЕЗЕҢДЕ
1920 жылдың 28 тамызында халық
Сонда.
Льюис А.Р., Роулэнд Н.Р. Движение населения в СССР и его влияние на общество. 1897 – 1977. //Демографические потери в СССР 20 – 30-е гг. (Современ. зарубежн. историография). – М.: АН СССР. Ин-т научной информации по общ. наукам. Серия история СССР. 1991. – М., 1991. – С. 20.
Мартин Малиа. Советская трагедия: История социализма в России. 1917 – 1991. – М., 2002. – С. 285, 286.
Гришаев С.В. Запад: правда и вымыслы о населении СССР. – Изд. Красноярского университета, 1992.
Коллективизация сельского хозяйства в республиках Средней Азии и Казахстана: опыт и проблемы. – Алма-Ата, 1990; Талдыбаев Б.М., Килибаева У. Развитие народонаселение Казахстана: социально-демографический анализ. – Алма-Ата, 1990; Население СУАР КНР в зарубежной историографии: научно-аналитический обзор. – Алма-Ата, 1990; Краткая история уйгуров. – Алма-Ата, 1991; Есмағамбетов К. Қазақтар шетел әдебиетінде. – Алматы, 1994; Казахи. Историко-этнографическое исследование. – Алматы, 1995; Казахская диаспора: проблемы этнического выживания. – Алматы, 1997; Алдажуманов К.С., Алдажуманов Е.К. Депортация народов – преступление тоталитарного режима. – Алматы, 1997; Депортированные в Казахстан народы: время и судьбы. – Алматы, 1998; Насильственная коллективизация и голод в Казахстане в 1931 – 1933 гг. Сб. документов и материалов. – Алматы, 1998; Кыдыралина Ж.У. Депортированные в Казахстан народы: история и современность (на материале Атырауской области). – Алматы, 1999; Козина В.В. Население Центрального Казахстана (конец Х1Х – 30-е годы ХХ вв.). Книга первая. – Алматы, 2000; Алексеенко А.Н., Алексеенко Н.В., Козыбаев М.К., Романов Ю.И. Этносы Казахстана. – Астана, 2001; Левон Мирзоян в Казахстане. Сборник документов и материалов (1933 – 1938). – Алматы, 2001; Народы Казахстана: Энциклопедический справочник. – Алматы, 2003; Аяган Б. Красные и черные (материалы Гуверовского архива). – Алматы, 2005, т.б.
Козыбаев М.К. Историография Казахстана: уроки истории. – Алма-Ата, 1990; Козыбаев М.К. История и современность. – Алма-Ата, 1991; Козыбаев М.К. История Казахстана: белые пятна. – Алматы, 1991.
Алексеенко А.Н. Население Казахстана. 1920 – 1990. – Алматы, 1993.
Кан Г.В. Корейцы Казахстана. Исторический очерк. – Алматы, 1994.
Асылбеков М.Х., Галиев А.Б. Социально-демографические процессы в Казахстане (1917 – 1980). – Алматы, 1991; Асылбеков М.Х., Козина В.В. Демографические процессы современного Казахстана. – Алматы, 1995.
Тәтімов М. Ауылдағы демографиялық ахуал. – Алматы, 1990; Тәтімов М. Қазақ әлемі. – Алматы, 1996.
Мендикулова Г.М. Исторические судьбы казахской диаспоры: происхождение и развитие. – Алматы, 1997.
Омарбеков Т. 20 – 30-жылдардағы Қазақстан қасіреті. Алматы, 1997; Омарбеков Т. Қазақстан тарихының ХХ ғасырдағы өзекті мәселелері. – Алматы, 2003.
Қойгелдиев М. Ұлттық саяси элита. – Алматы, 2004.
Милютин В.А. Избранные произведения. – М., 1946. – С. 43.
