Հունիսի 12-ը, «կողմ» ձայների 57% -ը, ընտրվել է Ռուսաստանի նախագահ Բորիս Ելցինը:
Նրա առաջին քայլերը, պետք է նշել, բավականին ողջամիտ են թվում: Այնպես որ, սա հրամանագիրը, «անհետաձգելի միջոցառումների համար կրթության զարգացման ԽՍՀՄ-» եւ «դադարեցման գործունեության կազմակերպական կառույցների քաղաքական կուսակցությունների եւ զանգվածային հասարակական շարժումների մեջ պետական մարմինների, հիմնարկների եւ կազմակերպությունների ՌԽՖՍՀ»: Այժմ հիշեք, որ այնտեղ եւ այնտեղ գործադիր պետական ապարատում (որը կարծես թե չեզոք է) գերակշռում է տվյալ կուսակցության հստակ արտահայտված ներկայացուցիչները:
Օգոստոսի 20-ին նախատեսվում է ստորագրել «Սուվերեն պետությունների միության մասին պայմանագիրը»: Ակնկալվում է, որ Բելառուսը, Ղազախստանը, Ռուսաստանը, Տաջիկստանը եւ Ուզբեկստանը թարմացնեն ԽՍՀՄ-ի ճանաչումը: Հետագայում նրանք կարող էին միանալ Ադրբեջանին, Ղրղըզստանին, Ուկրաինային եւ Թուրքմենստանին:
Բուն կուսակցական էլիտայի ներկայացուցիչները համաձայն չեն: Նրանք (եւ շատ, շատ շատ շատ քաղաքացիներ ԽՍՀՄ) նման են նախկին, ստանդարտ, ճակատագրական, վաղ Բրեժնեւյան մեծ Սովետական Միության: Ինչպես հայտնի է, նրանք կազմակերպում են Արտակարգ դրության պետական կոմիտե (Պետական Արտակարգ իրավիճակների կոմիտե), օգոստոսի 18-ից 21-ն ընկած ժամանակահատվածում… Սակայն, համաքաղաքացիները, այս կոմիտեի կազմում ընդամենը ոչ մի պայծառ, հարգված մարդ չկա: Come առնվազն մեկին նրանցից ից իրենց, ասում խօսքը մասին մեծ ապագայի եւ անցյալի, ապաշխարում իրենց սխալների, հրաժարվել մեղքը (Ստալինյան համակարգը անհատական խորհրդի) վճարված բռնությամբ – դա, հավանաբար կլիներ աշխատել: Բայց այդ մարդիկ փորձում են փրկել դեմքը, գործել ԿԳԲ-ի ոճով, պաշտոնապես `կոպիտ, եւ, իհարկե, կորցնում:
Գորբաչովը փորձում է հեռանալ այս ամենից, բայց, չնայած այս զգուշավոր քաղաքականությանը, կորցնում է ԽՍՀՄ նախագահի պաշտոնը: Մի փոքր անց նա լիովին դուրս է եկել քաղաքական պայքարից, հրաժարվելով արտասահմանում մշտական բնակություն հաստատելուց:
Այսպիսով, Միության պայմանագրի ստորագրումը խախտվում է: Ձեւավորվել է ԱՊՀ-ի `Անկախ Պետությունների Միությունը, Խորհրդային Միության ութ նախկին հանրապետությունների բացարձակ պրագմատիկ միությունը:
Ելցինը ձեւակերպում է գների ազատականացման, ազատ առեւտրի եւ այլն: Այո, դա նպաստում է սպառողական շուկայի ապրանքների հետ լրացնելուն: Սակայն, ԿԲ քաղաքականությունը, որ գրասենյակը անհայտ շահառուների, 1990 թ.-ին մասնավոր, մնալ եւ այժմ առեղծված է բոլորին, առանց բացառության, հրապարակախոսներ, նպաստում է հիպերինֆլյացիայի, կտրուկ անկում է սոցիալական նպաստների, խնայողական, եւ այլն այլն:
1993 թ. Ռուսաստանի Դաշնության կառավարությունը, որը ղեկավարում էր Ելցինը, Ռուսաստանի Դաշնության Գերագույն Խորհրդի կողմից ստորագրեց (արգելափակելով բազմաթիվ նախագահական հրամանագրեր): Հիշեցնենք, որ մի ժամանակ (1990 թ. Մայիս) Բորիս Նիկոլաեւիչը եղել է Ռուսաստանի Դաշնության այս բարձրագույն օրենսդիր մարմնի նախագահը: Ապա մարդիկ en masse էին հօգուտ վերացման Կոմունիստական կուսակցության, եւ (ինչ – որ կերպ խառը) դեմ վերածննդի Խորհրդային Միության սկզբին որոշ օտարոտի մոխրագույն անձանց անվտանգության ծառայությունների. Այնուամենայնիվ, սովետները, իդեալականը,
