a także za wcześniejsze upokorzenia i ultimaty z Polski
Idee Wielkiej Finlandii, łączące narody fińsko-ugrickiej grupy; Finowie, Karelianie, Estończycy, od Zatoki Botnickiej po Ural, rozprzestrzeniają się z oddzieleniem Finlandii od Rosji w 1918 roku. Rząd Suomi wysyła petycję do walczących Niemiec; zawrzeć pokój w Brześciu z warunkiem przystąpienia do Finlandii (sojusznika Cesarstwa Austro-Niemieckiego), Wschodniej Karelii.
W trakcie własnej wojny domowej, 29 kwietnia 1918 roku Finowie uchwycić Wyborg, zorganizować ludobójstwie wszystkich ludzi, którzy nie mówią po fińsku (emerytowany wojskowy, licealiści w postaci rosyjskiej, nawet Polacy). Trzy tysiące ludzi umiera.
15 maja 1918 r. Rząd fiński wypowiedział wojnę Rosji Sowieckiej. Jego wojska zajmują, w szczególności, Rosjan, od 16 wieku, Pechenga, zmienić nazwę tej wioski w «Petsamo». Później odkryjemy tutaj duże złoża rudy niklu, od 1935 roku rozpocznie się ich rozwój przemysłowy przez anglo-amerykańskie korporacje.
Fiński wojskowy częściowo blokują Piotrogrodu, przyczyniając się do pierwszego wielkiego głodu w mieście (z jego ofiar, a także «czerwonego terroru», są na uśrednionych danych sto pięćdziesiąt tysięcy). W przypadku Mannerheim opracowywany jest plan «powstań narodowych», fińscy instruktorzy są przydzielani do tworzenia centrów rebeliantów. Jednak plany feldmarszałka na podbój wschodniej Karelii, Półwyspu Kolskiego, ofensywa przeciwko Piotrogrodzie, Niemcy nie popierają. Po tragedii w Wyborgu, wszelkich wspólnych działaniach mających na celu obalenie rządu bolszewickiego wraz z Finami, Biała Armia również odmawia przeprowadzenia.
Do maja 1920 r. Część Armii Czerwonej eliminowała marionetkowe państwo północno-karelijskie. W październiku tego samego roku Finlandia i ZSRR podpisały Traktat Pokojowy z Tartu, zgodnie z którym Rosja traci część swoich terytoriów. Jednak w 1921 roku w Helsinkach rozpętać drugą wojnę rosyjsko-fińską, siłami partyzantów «leśnych» popełniania aktów sabotażu i zabijania zwolenników reżimu sowieckiego. Walka kończy się w marcu 1922 r., Podpisano dokument, aby zapewnić nienaruszalność granicy sowiecko-fińskiej. Około 30 000 osób niezadowolonych z nowego zamówienia jedzie do Finlandii i, do końca lat dwudziestych, utworzone przez nie zbrojne grupy dokonują najazdów na terytorium Związku Radzieckiego.
Cokolwiek to było, nastrój w Finlandii nie wydaje się przyjazny dla rządu sowieckiego. Jego propozycja – usunięcie granicy z Leningradu kosztem Finlandii, w zamian za dwukrotną wielkość obszarów wschodniej Karelii. Wynajem wyspy Hanko w celu utworzenia radzieckiej bazy wojskowej. Rozbrojenie i rozbiórka «linii Mannerheim» na przesmyku karelskim. Finlandia odrzuca te warunki. Na mapie – stan rzeczy przed i po wojnie sowiecko-fińskiej
«Wolność uciskanych» – taki slogan został umieszczony na pokładzie myśliwca I-16 podczas wojny sowiecko-fińskiej. Wielu obywateli, żołnierzy Związku Radzieckiego, naprawdę uważa fińskich robotników i chłopów za grupę uciskaną. W przeciwnym razie nie byliby oni w stanie walczyć przeciwko Finom i groziły im poważne represje. Wydaje się, że nawet sam Stalin, który, jak można przypuszczać, cierpi z powodu złożonego rozdarcia świadomości, wierzy, że w ZSRR, pod jego osobistymi rządami, ludzie z Suomi żyliby znacznie lepiej. Sieć rozpoznawcza, dostosowana do potrzeb I. Dzhugashvili, jest pomocna w potwierdzeniu tak zniekształconego obrazu tego, co się dzieje. Bardziej prawdopodobną opcją jest to, że dyktator, jak to jest zwyczajowe dla wszystkich dyktatorów, po prostu gromadzi coraz to nowe terytoria.
Linia kropkowa Mannerheim 2. generacji, «milioner» (nazwa kwoty w fińskich znaczkach wydanych na montaż). Grubość ścian żelbetowych wynosi 2 m, długość konstrukcji wynosi 30—40 m. Zwykłe uzbrojenie wynosi dwa 76 mm. pistolety, przeciwpancerne 37 mm. pistolety, karabiny maszynowe. Dodatek – rów, kopalnie, drut kolczasty, betonowe korki. W sumie wybudowano drugą generację bunkrów 7. Prawdopodobnie wiosną 1940 roku
Operacje wojskowe rozpoczynają się po dostarczeniu ultimatum, 30 listopada 1939 r., Z ostrzału (statki floty bałtyckiej) i bombardowania Helsinek. Związek Radziecki jest wyłączony z Ligi Narodów. Kraje europejskie zaopatrują Suomi w broń, w tym bezpłatnie (350 samolotów, 500 dział) i wolontariuszy. Przez dwa miesiące kolumny żołnierzy radzieckich poruszających się po leśnych drogach są ścięte przez fińskich narciarzy, otoczone i zniszczone. To już nie jest Halkin Gol. Zdjęcie – radziecki konwój pancerny, pokonany w lasach karelijskich. Fińscy żołnierze sprawdzają zamrożone radzieckie czołgi T-26. Prawdopodobnie, grudzień 1939
W lutym, maksymalna nasycają żołnierzy z ciężkiej artylerii, czołgów, zwiększenie normy kieszonkowe na wyżywienie, Związek Radziecki czyni postępy w przełamywaniu Linia Mannerheima; 13 marca oddziały radzieckie wkraczają do Vyborg. Świat kłamie. Nieodwołalne, poważne straty ZSRR – 130 000 osób, 650 czołgów, 640 samolotów; Finowie – 26 000 osób, z 450 000 uchodźców, 62 samoloty. Z fińskiej niewoli powraca 4 354 osoby, które są filtrowane przez NKGB GUGB. 450 z nich zostaje zwolnionych, reszta otrzymuje od 5 do 8 lat obozów. Na zdjęciu jest radziecka kolumna pancerna, pocięta przez fińskich narciarzy na kilka części i zniszczona. Na pierwszym planie jest ciężarówka z instalacją przeciwlotniczą. Grudzień 1939 r
W tej operacji wojskowej może mieć szczególne znaczenie, gdy Związek Radziecki przechowywane Petsamo (Pieczenga) ze złóż rudy niklu, bardzo potrzebne przemysłu wojskowego w Niemczech. Jednak społeczność międzynarodowa, w tym przede wszystkim Wielka Brytania, jest zdecydowanie przeciwna. Obszar Petsamo wraca do Finów i organizuje dostawy niklu na wielką skalę do krajów Osi. Pechenga dołączy do Federacji Rosyjskiej dopiero w 1944 roku. Na zdjęciu radziecka haubica B-4. Kaliber ma 203 mm. (choć wydaje się, że o wiele więcej). Główny bohater wojny fińskiej. Przydomek «Stalin Maul» lub «Karelski rzeźbiarz», ponieważ narzędzie to zamienia się w rodzaj fińskich pillboxes rzeźby awangardowe. Wynik działania B-4 – jeśli nie penetracja ścian, to psychologiczny wpływ na obrońców DOT. Wielu z nich po długim bombardowaniu B-4 oszalało. Przesmyk Karelski, luty 1940
Wśród zalet szkolenia bojowego żołnierzy, po tak surowej szkole, jest zniesienie instytucji komisarzy politycznych, doświadczenie przełamywania długoterminowych fortyfikacji, wojny zimowej jako całości i powrót do produkcji pistoletu maszynowego (PAP). Minusy, oprócz najcięższych strat – niemiecki rząd rozumie, że w zasadzie jest w stanie osiągnąć wszechstronny sukces w wojnie przeciwko «kolosowi na gliniastych stopach». Widok ocalałego żołnierza radzieckiego w aparacie. Na ruinach fińskiej skrzynki, wiosną 1940 roku.
Radzieccy oficerowie pozują na tle «rzeźby karelskiej». Marzec-kwiecień 1940
Dania i Norwegia są zagrożone zdobyciem dwóch centrów władzy: Anglii i Niemiec. Dania dąży do protektoratu
