bayan amalanken sai mamaki ya kamashi. Sabtatattun angwanin na cike da kaiwa da kawowa. Amalanku da yawa, masu girma da yanayi dabam dabam duk a dauke da ireiren abubuwa, sun cika kan hanyoyin. Daya a cike take da barguna; wata da shimfidun kasa; wata har wa yau da kaji. A tsakaninsu daruruwan yan kasuwa ke tafiya, wassu suna jagoran shanu, wassu suna da kwadunan kaya a kansu. Mutane hudu sun dauki kunshin yadin siliki, a nade a jikin gorori. Ya kasance runduna na mutane iri iri, duka kuma wuri daya suka nufa.
Thor yajikanshi Kaman ya samu wani sabon rai. Bai taba ganin mutane da yawa haka a lokaci guda ba, da kuma kaya da yawa haka, abubuwa dayawa suna faruwa a lokaci daya. Da kasance a karamin kauye duk rayuwarsa, amma yanzu ya kasance a cikin hayaniya na birni.
Ya ji babban kara, karan sarkoki, faduwan babban itace, da karfin da ya girgiza kasa. Jim kadan wani irin karan kuma yazo, na kwofaton dawakai masu kara a kan itace. Ya kallesu a kasa sai ya gane suna sallaka gada ne; a karkasinsu ruwan karamin rafin kariya na gudu. Da gadan da a ke nadawa.
Thor ya fitar da kansa yaga manyan shingayen dutse, babban mashiga na karfe mai kusosi kuma a sama. Suna wucewa ta kofar fadar sarki ne.
Wannan ya kasance kofa mafi girma da yataba gani. Ya kalli kusosin a sama, yana mamakin idan sun sauko, zasu rabashi biyune. Ya hangi yan Silver guda hudu suna gadin mashigin, sai zuciyarsa ta fara bugawa da sauri kuma.
Sun wuce ta cikin wata doguwar loton dutse, sai bayan wani dan lokaci kadan sama ya budu kuma. Suna cikin fadan sarki ne.
Thor ya gagara yarda. Akwai Karin kaiwa da komowa ma anan, mai yiyuwa – adadi mai kama da dubban mutane, suna zirga zirga ko ta ina. Akwai dogayen lambunan ciyayi, kansu ayanke daidai, da fure suna girma kota ina. Hanyan ya kara fadi, kuma daga gefegefen akwai kananan kantuna, masu saya da sayarwa da gineginen dutse. Kuma a cikin duk wannan, mayakan sarki. Mayaka, sanye da kayan yaki. Thor yaci nasara.
A cikin murnarsa, yatashi da ganganci; yanatashi, sai amalanken tasaya cak, shi kuma ya fado da baya, ya sauko a kan bayansa a cikin ciyayin. Kafin yatashi, sai yaji karan sauke kofan itace, sai ya daga ido yaga wani dattijo da yariga yaji haushi, mai tsanko, yana sanye da tsummokara kuma yana dadaura fuska. Matukin amalanken ya mika hanu ciki, ya kamo Thor a idanun sahu da hannaye ramammu, sai yaja shi waje.
Thor yadagu sama, ya sauko da karfi akan bayansa bisa kan hanya mai datti, ya kuma ta da kura. Sai dariyan mutane yatashi a kewaye dashi.
“Nan gaba in ka hau amalanke na, yaro, zaka shiga turune! Ka ci sa’a da na kira yan Silver a yanzun!”
Dattijon ya juya ya tofa yawu, sanan ya koma amalankensa ya bugi dawanken amalanken suka fara tafiya.
Dajin kunya, Thor ya tara mutucinsa ya taso zuwa kafafuwansa. Ya kalli guri. Mutum daya ko biyu masu wucewa sukayi masa karamin dariya, Thor yayi wani iri da fuskarsa har su suka mayar da nasu wassu wuraren. Ya karkade dattin jikinsa ya kuma share hanayensa; mutuncinsa ya tabu, amma ba jikinsa ba.
Annashuwansa ya dawo yayinda ya keta kallon wuri, yanata mamaki, sai ya gano yakamata yayi murnan cewa akalla shi ya kai nan. Yanzu daya riga ya sauka daga amalanken zai iya kallon wurare a saukake, kuma kallon ya kasance basabamba: akewaye yake da dogayen, ginanun katangun dutse masu gajerun katangun kariya a samansu, wanda kuma a samansu duka, kota ina, mayakan sarki keta sintiri. Gabadaya a kewaye dashi akwai filayen ciyayi masu launin ganye, masu samun matukar kulawa, shagunan da aka gina da duwatsu, mabulbulai na ruwa, gungu gungun bishiyoyi. Nan birni ne. Kuma a cike yake da mutane.
Kota ina shigowa ire iren mutane suketayi – yan kasuwa, mayaka, manyan mutane – kowa yakuma kasance yana sauri. Ya dauki Thor wasu yan mintuna kafin yagane cewa wani abu na mussamman na faruwa. A yayinda ya cigaba da tattakawa, yaga anata shirye shirye – ana jera kujeru, ana shirya mumbari. Yayi kama da ana shirin aure ne.
Bugun zuciyarsa yaso ya saya a yayinda yaga, daga dan nesa, wata filin gasa, da yar doguwar hanyanta mai datti da igiyan jan daga. A kan wani filin, yaga mayaka sunata wurga mashi ga ma’aunoni da nisa; a wani kuma, masu kwari da baka suna auna ciyayi. Yayi kama da wasanni ne kota ina, amma na gasa. Akwai kuma wakoki: algaita da busa da ganguna, tari tarin mawaka suna kaiwa da kawowa; da barasa, manyan tuluna da ake gungurowa waje; da abinci, tebura da ake shiryawa, liyafa a jere har iya ganin ido. Kaman ya shigo ne a sakiyar wani gagarimin biki. Duk da wannan kayatarwan, Thor yaji matsuwa na ya nemi inda runduna take. Yanajin Kaman ya makara, kuma ya kamata ya nuna kansa.
ya hanzarta zuwaga mutum na farko day a gani, wani dattijo wanda yayi kama, daga kayansa mai jinni, da mahauci, wanda ke gangarawa hanyan agaggauce. Kowa a nan na cikin hanzari ne.
“Ji mana, yallabai,” Thor yace, yakamo hanunsa.
Mutumin yayi kallo kasa zuwaga hanun Thor da kiyayya.
“Menene, yaro?”
“Ina neman rundunan sarki. Kasan inda suke horo?”
“Nayi kama da hatimin gane hanya ne?” mutumin yayi tsaki, yatafi yana buga kafa a kasa.
Thor yaji wani iri da rashin hankalinsa.
Ya hanzarta zuwaga mutum mabiye dashi da yagani, wata mata mai markada filawa a kan wani dogon tebiri. Akwai mata dayawa a tebirin, dukufe da aiki, sai Thor yaji yakamata ace daya daga cikinsu ta sani.
“Ji mana, yan mata,” yace. “Ko kinsan inda yan rundunan sarki ke horo?”
Sun kalli juna suka yi dan dariya, wasuma a cikinsu da shekaru kadan suka girmeshi. Babban cikinsu ta juya ta kalleshi.
“Kana nema a inda baiyi daidai ba” ta bada amsa. “Anan muna shiryawa bukukuwan ne.”
“Amma ance mani suna horo a fadan sarki ne,” Thor yace, a rikice.
Matan sun sake fara dan karamin dariya. Babban ta daura hannayenta a kugunta ta girgiza kai.
“Kanayi Kaman wannan ne karonka na farko a cikin fadan sarki. Baka da masaniyan girman da yake dashi ne?”
Thor ya rikice yayinda shauran matan suka fara dariya, sai ya fara tafiya da haushi. Bai cika son ana masa tsiya ba.
A gabansa yaga hanyoyi Kaman goma sha biyu, amummurde kuma ajujjuye zuwa kota ina a fadan sarkin. Ararrabe a sakanin katangun duwatsun akwai akalla kofofi goma sha biyu. Girma da yanayin wannan wurin nada ban al’ajabi. Yana jin damuwan shi zai iyata nema na kwanaki bai samu ba.
Wani tunani yazo masa: tabattace mayaki zai san inda shauran ke horo. Yana kasa a gwiwa akan zuwaga ainihin mayakin sarki, amma ya gane dole ne yaje.
Ya juya ya hanzarta zuwa bangon, zuwaga mayakin dake tsaron mashigi mafi kusa, yana fatan cewa kar ya wurgashi waje. Mayakin ya staya a mike, yana kallon gabansa sambai.
“Ina neman rundunan sarki,” Thro yace, a tarin dukannin muryar hazakarsa.
Mayakin ya cigaba da kallon gabansa sambai, Kaman bai jishiba.
“Nace ina neman rundunan sarki!” Thor ya nace, da Karin sauti, da nufin lallai sai an san dashi.
Bayan yan dakikoki, mayakin ya kalleshi kasa kasa, kallon raini.
“Zaka iya gayamin inda yake?” Thor ya masa.
“Kuma menene damuwanka dasu?”
Wani muhimmin batu,” Thor ya mayar, da fata mayakin ba zai matsa masa ba.
Mayakin ya koma
