โจมตี และคุ้มครองพี่น้องทหารยุวชนของเขา และปกป้องตัวเองด้วย เขาดึงการฝึกที่ยาวนานเหมือนไม่สิ้นสุดมาใช้ด้วยสัญชาตญาณ ทั้งการถูกโจมตีจากรอบด้าน ในสถานการณ์ต่าง ๆ จนมันกลายเป็นธรรมชาติสำหรับเขา พวกนั้นฝึกเขามาอย่างดี ซึ่งธอร์รู้สึกว่าสามารถรับมือได้ เขายังคงกลัวแต่รู้สึกว่าสามารถควบคุมมันได้
ขณะที่ธอร์ต่อสู้อยู่นั้น แขนทั้งสองข้างเริ่มล้า บ่าเขาเริ่มอ่อนแรง คำพูดของคอล์คดังขึ้นในหัว
ศัตรูของเจ้าจะไม่ต่อสู้ตามวิถีของเจ้า เจ้าจะต้องสู้ตามวิถีของมัน การต่อสู้ของเจ้ากับของคนอื่นมันไม่เหมือนกัน
ธอร์เห็นทหารตัวเตี้ยล่ำสันคนหนึ่งยกโซ่หนามไว้ด้วยสองมือ และเหวี่ยงเข้าใส่ด้านหลังพระเศียรของเจ้าชายรีซ ซึ่งพระองค์ไม่ทรงรู้ตัวว่าอีกอึดใจเดียวก็จะทรงสิ้นพระชนม์
ธอร์กระโจนลงจากหลังม้า กระแทกเข้าใส่ทหารศัตรูก่อนที่มันจะทันเหวี่ยงโซ่ แล้วพากันหล่นลงไปกระแทกพื้นท่ามกลางฝุ่นฟุ้ง ธอร์กลิ้งไปหลายตลบจนจุก ขณะที่ม้าศึกย่ำอยู่รอบตัว เขาปล้ำกับศัตรูอยู่บนพื้น ขณะที่นักรบฝั่งศัตรูกำลังจะใช้นิ้วโป้งทั้งสองข้างจิ้มเข้าที่ลูกตาของธอร์ เขาได้ยินเสียงร้องแหลมขึ้นทันที และเห็นเอสโตฟีลีสบินโฉบลงมาและจิกตาทหารคนนั้นก่อนที่มันจะทันทำร้ายธอร์ มันร้องออกมา ยกมือขึ้นกุมดวงตาไว้ ขณะที่ธอร์ถองเข้าใส่อย่างแรง จนมันกระเด็นพ้นไปจากตัวเขา
ก่อนที่ธอร์จะมีโอกาสชื่นชมกับชัยชนะ เขารู้สึกว่าโดนเตะอย่างแรงเข้าที่ท้องจนหงายท้องไป
