สมาชิกสภาต่างมองดูกันด้วยความกังวล
“ฝ่าบาท” สมาชิกสภาอีกคนทูลขึ้นทันที “หากพระองค์เลือกที่จะไม่ยอมจำนน เช่นนั้นเราก็จะต้องป้องกันราชสำนักให้แข็งแกร่งทันที เราจะต้องระวังทางเข้าทุกแห่ง ถนนทุกสาย ประตูทุกบาน เราจะต้องระดมพลทั้งหมดเพื่อเตรียมการป้องกัน พวกเราจะต้องเตรียมการโจมตี การปันส่วนอาหาร การคุ้มครองประชาชนของเรา มีเรื่องต้องทำอีกมาก ได้โปรด ฝ่าบาท ขอทรงมีคำสั่ง บอกพวกเราว่าควรจะทำอย่างไร”
ทั้งห้องเงียบสนิทอีกครั้ง สายตาทุกคู่จับจ้องอยู่ที่ราชากาเร็ธ
ในที่สุด พระองค์ก็เงยพระพักตร์ขึ้นและทอดพระเนตร
“พวกเราจะไม่ต่อสู้กับจักรวรรดิ” ราชาทรงประกาศ “และจะไม่ยอมจำนน”
ทุกคนต่างมองกันด้วยความสับสน
“เช่นนั้นเราควรจะทำอย่างไร ฝ่าบาท?” อะเบอร์ธอลทูลถาม
ราชากาเร็ธทรงกระแอม
“เราจะสังหารเกว็นโดลีน!” พระองค์ทรงประกาศ “นั่นคือเรื่องที่สำคัญในตอนนี้”
เกิดความเงียบด้วยความตื่นตกใจ
“เจ้าหญิงเกว็นโดลีนหรือ?” สมาชิกสภาร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ เกิดเสียงพึมพำไปทั่วอีกครั้ง
“เราจะส่งกองกำลังทั้งหมดไปตามล่านาง สังหารนางและคนที่ติดตามไป ก่อนที่พวกมันจะไปถึงซิเลเซีย” ราชากาเร็ธทรงประกาศ
“แต่ฝ่าบาท เรื่องนี้มันจะช่วยเราได้อย่างไร?” สมาชิกสภาคนหนึ่งร้องถามขึ้น “หากเราเสี่ยงอันตรายออกไปโจมตีนาง นั่นจะทำให้กองทัพของเราเป็นเป้า พวกเขาจะถูกทหารจักรวรรดิล้อมและสังหาร”
“และมันยังทำให้ราชสำนักเปิดโล่งรับการโจมตี!” อีกคนร้องขึ้น “หากเราจะไม่ยอมจำนน พวกเราก็จะต้องสร้างความแข็งแกร่งให้ราชสำนักในทันที!”
