หลังจากผ่านไปหลายนาที ธอร์รู้สึกโล่งอกที่เห็นรอยทางกลับมาอีกครั้ง กิ่งไม้และใบไม้ที่หักบอกให้รู้ว่ากลุ่มคนก่อนหน้าผ่านมาทางนี้ ธอร์ก้มลงไปตบเบา ๆ และจุมพิตโครห์นที่หัว
“ข้าไม่รู้ว่า พวกเราจะทำอย่างไรดีถ้าไม่มีมัน” เจ้าชายรีซตรัส
“ข้าก็เช่นกัน” ธอร์ทูลตอบ
โครห์นส่งเสียงครางอย่างพอใจ และภาคภูมิใจ
เมื่อพวกเขาเดินทางต่อลึกเข้าไปในป่า ตามเส้นทางคดเคี้ยว ในที่สุดก็ไปถึงแนวใบไม้แผ่ออก มีดอกไม้อยู่รอบตัวพวกเขา ดอกมหึมาขนาดเท่าตัวธอร์ เบ่งบานอยู่ทุกสีสัน ต้นไม้อื่นมีผลใหญ่ขนาดก้อนหินผาห้อยอยู่ตามกิ่งก้าน
พวกเขาหยุดชะงักด้วยความประหลาดใจ ขณะที่คอนวอลเดินไปหาผลไม้ผลหนึ่ง สีแดงเป็นประกาย เขายื่นมือขึ้นไปสัมผัสมัน
ทันใดนั้น มีเสียงคำรามดังขึ้น
คอนวอลขยับถอยหลัง พลางจับดาบ คนอื่นมองดูกันอย่างเป็นกังวล
“มันอะไรน่ะ?” คอนวอลถาม
“มันมาจากตรงนั้น” เจ้าชายรีซตรัส ชี้ไปยังอีกด้านของป่า
ทุกคนหันไปมอง แต่ธอร์ไม่เห็นอะไรนอกจากใบไม้ โครห์นคำรามใส่มัน
เสียงนั้นดังขึ้นเรื่อย ๆ ไม่หยุด จนในที่สุดกิ่งไม้ก็เริ่มส่งเสียงสวบสาบ ธอร์และคนอื่นก้าวถอยหลัง ชักดาบออกมาและรอคอยสิ่งเลวร้ายที่คาดว่าจะเกิดขึ้น
สิ่งที่กำลังก้าวออกมาจากป่านั้นเกินความคาดหวังที่แย่ที่สุดของธอร์ แมลงตัวมหึมาที่ยืนอยู่ตรงนั้น ใหญ่กว่าธอร์ห้าเท่า ดูคล้ายตั๊กแตนตำข้าวที่ขาหลังสองขา ขาหน้าที่เล็กกว่าสองขากวัดแกว่งอยู่ในอากาศและมีก้ามยาวอยู่ที่ปลายทั้งสองข้าง ลำตัวของมันเป็นสีเขียวเรืองแสง
