จัดการต่อไป
ธอร์ย้อนกลับไปยังเมือง และมองเห็นทหารจักรวรรดิจำนวนหลายพันนายอยู่ในนั้น เขารู้ว่าไมโครเพิลไม่สามารถจัดการในที่แคบๆแบบนั้นได้ ในสถานที่ลึกชัน กำแพงแคบๆ และมันก็อันตรายเกินไปที่จะปล่อยให้เธอลงไป ที่นั่น ธอร์เห็นทหารหลายร้อยนายกำลังเล็งลูกธนูและหอกขึ้นมาบนท้องฟ้า เขากลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับไมโครเพิลหากบินลงเข้าใกล้ในระยะประชิด ตัวเขาไม่ชอบให้มันเป็นแบบนั้นเลย เขารู้สึกถึงดาบแห่งโชคชะตาที่กำลังเต้นเป็นจังหวะอยู่ในมือของเขาและรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ เขาต้องทำมันด้วยตัวเอง
ธอร์นำไมโครเพิลลงมาอยู่ด้านหน้าเมืองออกไปด้านนอกของประตูเหล็กขนาดใหญ่
ขณะที่เธอกำลังลงจอด เขาชะโงกหน้าไปกระซิบที่หูของไมโครเพิลว่า "ให้เผาผลาญประตูเมืองเหล็กยักษ์นั่นลง แล้วข้าจะจัดการมันต่อเอง"
ไมโครเพิลนั่งรอตรงนั้น และบ่นกลับไป เธอกระพือปีกขึ้นลงอย่างแข็งขืน เห็นได้ชัดว่า เธอต้องการอยู่เคียงข้างกับธอร์ ต้องการสู้กับเขาในเมือง แต่ธอร์มิอาจให้เธอไปเสี่ยงชีวิตได้
"นี่เป็นสงครามของข้า"เขายืนกราน "และข้าต้องการให้เจ้านำพระนางเกว็นไปอยู่ในที่ปลอดภัย"
ไมโครเพิลดูเหมือนจะยอมรับ แต่ทันใดนั้น เธอก็เอนตัวกลับไปปลดปล่อยเปลวเพลิงไปยังประตูเหล็กนานจนกระทั่งมันหลอมละลายไม่กลายจุณ
ธอร์เอนตัวไปหาไมโครเพิล
"ไปได้!" เขากระซิบบอกเธอ "จงพานางเกว็นโดลีนไปในที่ปลอดภัย"
ธอร์กระโดดลงจากหลังของเธอ และเขารับรู้ถึงการกระตุกของดาบแห่งโชคชะตาที่อยู่ในมือ
