เขาตอบกลับมาในที่สุด
"เกือบจะทำได้ มันไม่ได้ มีความหมายอะไรเลย"
"พวกเราต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคที่ไม่คาดคิด"
"มังกร งั้นหรือ?" สมาชิกในสภาท่านหนึ่งให้ข้อสังเกต
โรมูลัสหันไปมองหน้าเขา
"เจ้าช่างบ้าระห่ำอะไรเช่นนี้?" สมาชิกในสภาอีกท่านหนึ่งกล่าว "เจ้าคิดว่าเจ้าจะชนะอย่างงั้นหรือ?"
โรมูลัสกระแอมลำคอขึ้น เมื่อความโกรธพุ่งสูงขึ้นมา
"ข้าไม่ได้หวัง จุดมุ่งหมายของข้าไม่ได้ต้องการจะฆ่ามังกร แต่เพื่อจะนำดาบกลับคืนมา"
"แต่ขอพูดอีกครั้ง เจ้าทำไม่ได้"
"ที่แย่ไปกว่านั้น" สมาชิกอีกท่านหนึ่งกล่าว "เจ้าได้ปล่อยมังกรให้มาปะทะกับเรา ได้มีรายงานถึงการโจมตีจากมังกรเกิดขึ้นอยู่ทั่วจักรวรรดิ เจ้าได้เริ่มสงครามที่เราเอาชนะไม่ได้ มันเป็นความสูญเสียอันยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิ"
โรมูลัสหยุดความพยายามที่จะโต้ตอบ เขารู้ว่ามันก็จะนำไปสู่ข้อกล่าวหาและการแย้งกลับมา อย่างไรก็ดี พวกนี้คือคนของแอนโดรนิคัสและพวกเขาก็มีระเบียบวาระของตัวเอง
“มันน่าเสียดายที่ท่านแอนโดรนิคัสผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย เพื่อจะลงโทษแก่เจ้า” หนึ่งในคณะกรรมการสภากล่าว “ข้ามั่นใจว่า เขาจะไม่ปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่อีกต่อไป” เขากระแอมลำคอและนั่งพิงไปด้านหลัง “แต่ในเมื่อเขาไม่อยู่ เราจะต้องรอคอยการกลับมาของเขา ตอนนี้เจ้าก็จะควบคุมกองทัพที่ส่งกองเรือออกไปสนับสนุนท่านแอนโดรนิคัสผู้ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรวงแหวน เจ้าจะถูกลดขั้นลง ถูกถอดยศและถอดอาวุธออก ให้เจ้าอยู่ในที่พักและรอคอยคำสั่งอื่นๆจากพวกเรา”
โรมูลัสจ้องกลับไปโดยไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
