Fjällbacka. Camilla Lackberg

      – Co z tobą i Johanną? Wszystko w porządku?

      – Oczywiście, tylko mamy trochę za dużo pracy. – Na wszelki wypadek, gdyby matka się odwróciła, patrzyła na Lea. Nie chciała, żeby oczy ją zdradziły.

      – Czy… – Matka nie zdążyła dokończyć.

      – Dają tu jakieś śniadanie? – Mellberg wtelepał się do kuchni w samych gatkach. Z zadowoleniem podrapał się po brzuchu i usiadł przy stole.

      – Właśnie mówiłam mamie, że nas rozpieszcza. – Paula z ulgą zmieniła temat.

      – Co prawda, to prawda – potwierdził Mellberg, patrząc pożądliwie na smażące się jajko.

      Rita spojrzała pytającym wzrokiem na Paulę, a ona kiwnęła głową.

      – Wolę kanapkę.

      Ernst obserwował, jak Rita kładzie jajko na talerzu. Usiadł obok pana. Raz się udało, może uda się i drugi?

      – Muszę uciekać – powiedziała Paula, kończąc kanapkę. – Jadę z Patrikiem do Göteborga.

      Mellberg kiwnął głową.

      – Powodzenia. Dawaj małego, niech go trochę potrzymam. – Wyciągnął ręce po Lea. Mały chętnie poszedł do dziadka.