uratować Matthew. Żadne z nas tego nie zapomniało. Żadne z nas również o tym nie wspominało.
– Podejźrzon to ta roślina ze strąkami, tak?
– Fioletowe kwiaty. Długie łodygi. Płaskie dyski, które wyglądają jak papierowe. – Sarah instruowała mnie z większą cierpliwością niż zwykle. – Utnij łodygi u podstawy. Oddzielimy kwiaty od reszty, a potem powiesimy je do wysuszenia.
Ogród Sarah znajdował się w dalekim końcu sadu, gdzie jabłonie rosły rzadziej, a cyprysy i dęby z lasu nie zacieniały gleby. Otaczała go palisada z metalowych prętów, drucianej siatki, sztachet i przerobionych palet; Sarah wykorzystywała wszystko, co mogło zatrzymać króliki, nornice i skunksy. Dla większego bezpieczeństwa całe ogrodzenie było okadzane dwa razy do roku i zabezpieczane czarami ochronnymi.
W środku Sarah stworzyła kawałek raju. Szerokie ścieżki prowadziły do cienistych polanek, gdzie paprocie i inne delikatne rośliny znajdowały schronienie w cieniu wyższych drzew. Inne dróżki przecinały grządki warzywne urządzone najbliżej domu. Po treliażach i tykach normalnie pięły się rośliny: groszek pachnący, groszek cukrowy i wszelkie odmiany fasoli, ale w tym roku były nagie.
Ominęłam małą szkółkę, w której Sarah uczyła dzieci z covenu – i czasami ich rodziców – związków różnych kwiatów, roślin i ziół z żywiołami. Jej młodzi podopieczni postawili własny płot, używając mieszadełek do farb, witek wierzbowych i patyczków od lodów, żeby oddzielić świętą przestrzeń od większego ogrodu. Łatwe do wyhodowania rośliny, takie jak oman i krwawnik, pomagały dzieciom zrozumieć sezonowy cykl narodzin, wzrostu, więdnięcia i odłogu, rządzący pracą każdej czarownicy. Wydrążony pniak służył jako donica na miętę i inne rośliny inwazyjne.
Na środku ogrodu rosły dwie jabłonie. Między nimi rozpięto hamak. Był dostatecznie szeroki, żeby pomieścić Sarah i Em, i stanowił ich ulubione miejsce rozmów do późna w ciepłe letnie noce.
Minąwszy jabłonie, przeszłam drugą bramą do ogrodu profesjonalnej czarownicy, który służył temu samemu celowi co moje biblioteki: stanowił źródło inspiracji i ucieczki, a także informacji i narzędzi do pracy.
Znalazłam metrowe łodygi zwieńczone fioletowymi kwiatami. Pamiętając, żeby zostawić część na nasiona, zapełniłam wiklinowy kosz i wróciłam do domu.
Ciotka i ja przez jakiś czas pracowałyśmy w przyjaznym milczeniu. Sarah odcięła kwiaty podejźrzonu, żeby wykorzystać je do zrobienia pachnącego olejku, a łodygi oddała mnie, żebym obwiązała je sznurkiem – każdą osobno, żeby nie zniszczyć zarodni – i powiesiła do wysuszenia.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
