hy en die skare het na die groot plein voor die tempel beweeg.
En daar het ’n vrou met die naam van Almitra uit die heiligdom gekom. En sy was ’n profetes.
En hy het haar met innige teerheid aangekyk, want dit was sy wat hom eerste gesoek en in hom geglo het toe hy nog maar ’n dag in die stad was.
En sy het hom begroet en gesê:
Profeet van God, op soek na die ewige, lank het jy jou skip in die vertes gesoek.
En nou het jou skip gekom en jy moet derhalwe gaan.
Groot is jou verlange na die land van jou herinneringe en die woonplek van jou diepere begeertes; en ons liefde sal jou nie bind en ons behoeftes jou nie vashou nie.
Maar dit vra ons eer jy ons verlaat, dat jy met ons sal spreek en van jou waarheid aan ons sal meedeel.
En ons sal dit aan ons kinders oordra en hulle aan hulle kinders, sodat dit nie verlore gaan nie.
In jou eensaamheid het jy ons dae gadegeslaan en wakende het jy geluister na die geween en die gelag van ons slaap.
Openbaar ons dus nou aan onsself en vertel ons alles wat aan jou getoon is omtrent dit wat tussen die geboorte en die dood kom.
En hy antwoord:
Inwoners van Orphalese, waarvan kan ek praat behalwe van daardie dinge wat selfs op hierdie oomblik binne julle siele in roering is?
Hierop sê Almitra, Praat met ons van Liefde.
En hy het sy hoof gelig en na die skare gekyk en hulle het stil geword. En met ’n groot stem sê hy:
Wanneer die liefde jou roep, volg hom na,
Al is sy weë swaar en steil.
En as sy vleuels jou omvou, gee jou aan hom oor,
Al mag die swaard wat tussen sy penvere verstoke is jou wond.
En glo hom wanneer hy jou aanspreek.
Al mag sy stem jou drome verpletter soos die noordewind wat die tuin verwoes.
Want net soos die liefde jou kroon, sal hy jou ook kruisig. Net soos hy laat uitspruit, sal hy jou ook snoei.
Net soos hy na jou kruin opstyg en jou teerste takkies troetel wat in die sonlig bewe,
So sal hy ook na jou wortels neerdaal en hul skud waar hulle aan die aarde vaskleef.
Soos gerwe graan oes hy jou vir homself.
Hy dors jou om jou nakend te maak.
Hy sif jou om jou van jou doppe te bevry.
Hy maal jou totdat jy wit is.
Hy knie jou totdat jy buigsaam is;
En daarna gee hy jou oor aan sy heilige vuur, sodat jy heilige brood mag word vir die heilige fees van God.
Al hierdie dinge sal die liefde aan jou doen sodat jy die geheime van jou hart mag ken en in daardie wete deel word van die hart van die Lewe.
Maar as jy uit vrees slegs na die vrede en plesier van liefde soek,
Dan is dit vir jou beter dat jy jou naaktheid bedek en die dorsvloer van liefde verlaat,
En die getyelose wêreld betree waar jy nog sal lag, maar nie jou volle lag nie, en ween, maar nie al jou trane nie.
Die liefde gee niks behalwe homself nie en neem niks behalwe van homself nie.
Die liefde besit nie en word ook nie besit nie;
Want liefde is voldoende vir liefde.
Wanneer jy liefhet behoort jy nie te sê: “God is in my hart” nie, maar eerder: “Ek is in die hart van God.”
En moenie dink dat jy die gang van liefde kan bestuur nie, want liefde, as dit jou waardig ag, rig jou lewensgang.
Die liefde het geen ander begeerte as om homself te vervul nie.
Maar as jy liefhet en nie sonder begeertes kan wees nie, laat hierdie jou begeertes wees:
Om te versmelt en soos ’n vlietende beek te wees wat sy melodie aan die nag sing.
Om die pyn van te veel teerheid te ken.
Om verwond te word omdat jy liefde verstaan;
En om gewilliglik en met vreugde te bloei.
Om in die môrestond met ’n gevleuelde hart te ontwaak en te dank vir nog ’n dag van liefde;
Om in die middaguur te rus en oor liefdesverrukking na te dink;
Om in die avondstond met dankbaarheid huiswaarts te keer;
En dan te slaap met ’n gebed vir die bemindes in jou hart en ’n loflied op jou lippe.
WEER het Almitra gepraat en gesê, En wat van die Huwelik, meester?
En hy antwoord en sê:
Julle is saam gebore en saam sal julle bly tot in ewigheid.
Julle sal saam wees wanneer die wit vlerke van die dood julle dae verstrooi.
Waarlik, julle sal saam wees selfs in die stille gedagtenisse van God.
Maar laat daar ruimtes wees in julle samesyn.
En laat die winde van die hemele tussen julle dans.
Min mekaar, maar moenie van liefde boeie maak nie.
Laat dit eerder soos ’n beweeglike see wees tussen die oewers van julle siele.
Vul mekaar se bekers, maar drink nie uit een beker nie.
Gee mekaar van julle brood, maar eet nie van dieselfde baksel nie.
Sing en dans tesame en wees bly, maar laat elkeen van julle alleen wees,
Net soos die snare van die luit afsonderlik is al tril hulle met dieselfde musiek.
Gee julle harte, maar nie die een in bewaring van die ander nie.
Want slegs die hand van die Lewe kan julle harte vashou.
En staan bymekaar, maar tog nie te na aan mekaar nie:
Want die pilare van die tempel staan apart,
En die eik en die sipres groei nie in mekaar se skaduwees nie.
EN ’n vrou wat ’n baba teen haar bors vasdruk sê: Praat met ons van Kinders.
En hy sê:
Julle kinders is nie julle kinders nie.
Hulle
