oë vir hierdie meisie met die lang hare.
“Ek sal jou tien pond gee.” Een van die ander soldate druk voor die blouoog in en haal sy geld uit sy sak.
“Vyftien!” Die blouoog sit die bod hoër in.
Jaap Visser laat sy kop gemaak hartseer sak en vat die seun aan sy arm.
“Ek kan nie my kind vir ’n paar pond verkoop nie. Kom, Tillatjie! Ons sal op die een of ander manier regkom.”
“Dertig pond.” Dit is sowaar Kurt wat ook aan die vendusie deelneem.
Gerhard sien die tevredenheid in Jaap Visser se oë.
“Juffrou ...” Klaus staan vinnig vorentoe. “Ek sal vir jou ’n werk hier in die hotel aanbied.” Hy draai na Jaap Visser. “Ek sal jou veertig pond vir haar gee. Nou. Dan sal ek haar nog ’n salaris ook betaal elke maand.”
Gerhard sien die vrees in die kind se oë. Arme ding! Hy weet natuurlik waarvoor die hotelbaas hom wil koop en wat die gevolge gaan wees as hy uitvind dat hy ’n seun is. Gerhard het ook nou genoeg van hierdie wreedheid gehad.
“Ek sal jou honderd pond gee vir haar, Jaap Visser. Ons teken egter ’n wettige kontrak voor al hierdie getuies.”
“’n Kontrak! Maar hoekom?” Jaap vergeet skoon om temerig te klink en Gerhard sien die ongeloof in sy oë.
“Sodat jy nie môre, oormôre kan kom en haar terugeis nie. As ek haar nou gekoop het, is sy wettiglik myne en as jy haar kom terugeis, dan sit ek die beskermingstroepe op jou. Want dit sal dan beteken dat jy aan my wettige eiendom raak.”
Sy woorde skok vir Jaap. ’n Herhaling van hierdie plan sal dus nie kan plaasvind nie. Hierdie man bedoel elke woord wat hy sê en hier staan nie minder as ses getuies nie.
Gerhard kan sien hoe die ou skelm worstel om te besluit wat die beste gaan wees.
Die seun se oë is donker van bekommernis en Gerhard weet dat hy nou heeltemal verward is. Dinge verloop glad nie soos hulle dit beplan het nie.
Die ander mans draai bekaf om. Hulle kan nie saam met Gerhard Fouché bie nie.
Toe dit egter vir Gerhard lyk asof die sluwe Jaap Visser bedenkinge begin kry, haal hy die rol note uit sy sak, sodat dit hom vinniger kan laat besluit.
“Wel ... ja, goed dan. Maar ... meneer sal seker nie omgee as ek my ou dogtertjie so af en toe kom besoek nie.”
“Ek sal beslis omgee. Wanneer jy hierdie kontrak teken, is sy wettiglik myne. ’n Pa wat so min omgee, is nie werd om ’n kind te hê nie. Ek sal baie beslis nie toelaat dat jy ooit weer naby haar kom nie.” Gerhard se stem is hard en koud.
Toe hy onverwags opkyk, sien hy die dankbaarheid en verering in die seun se groot, bruin oë en dit maak hom net meer vasbeslote om hom van hierdie nare man te verlos.
“Ai, meneer.” Gerhard, wat hom fyn dophou, sien egter hoe hy skelm vir die seun knipoog.
“Geen skelmstreke nie! Verstaan jy my?” Hy draai na Klaus. “Klaus, gee asseblief vir my ’n stuk papier. Julle manne moet almal teken as getuies. Kurt, ek wil hê jy moet hierdie afskrif saamneem vir kaptein Von Lindeque. Hy moet dit vir my bewaar.”
“Ek doen dit graag.” Kurt tel sy bierbeker op en met ’n vreemde glimlag hou hy die hele petalje dop. Hy dink hy kan al taamlik goed voorspel wat Gerhard Fouché se plan is. Hy wil natuurlik hierdie meisie haar vryheid gee. Dit moet vreeslik wees om so ’n vader te hê.
Hulle ander gaan dalk nog ’n kans kry. Gerhard sal nie in haar belangstel as ’n vrou nie. Hy kan kies en keur en sal, soos sy broer, vir hom ’n vrou in Duitsland of in die Kaap gaan haal.
Gerhard bewoord die kontrak versigtig en lees dit dan hardop vir Jaap Visser voor.
“Begryp jy alles? Daar is geen kans om hierdie meisie terug te kry of te kom steel nie. Sy is nou wettiglik my eiendom.”
“Ja, ek verstaan.” Jaap staan kop onderstebo en kan die seun in hierdie stadium nie meer in die oë kyk nie.
Gerhard sorg dat hy in die kontrak slegs verwys na “die kind” en nie ’n geslag aan hom verbind nie. Hy wil geen skuiwergate toelaat nie.
Hy kyk stip na die seun en gee ’n treetjie nader. Met sy hand lig hy sy gesig op en kyk in die versluierde bruin oë.
“Jy verstaan dit ook, nè?” Die seun knik. “Daar is geen omdraaikans nou meer nie. Sien jy kans hiervoor?”
Die seun loer onderlangs na die ou man wat nou in ’n patetiese bondeltjie staan.
“Wil jy liewer by hom bly? As jy nie kans sien hiervoor nie, sal ek vir julle geld gee vir kos en medisyne gaan koop vir jou siek sussie.”
’n Oomblik lank staar die seun hom uit die veld geslaan aan. Gerhard sukkel om sy lag te hou, want hy kan sien dat hy darem nou hulle dinge baie deurmekaar krap.
Jaap Visser beduie wild met sy oë vir die seun en Gerhard maak maar asof hy dit nie raaksien nie.
“Wat ... wat gaan meneer met my doen?” Die seun se stemmetjie klink so bang en verlore dat Gerhard hard moet sluk aan die knop in sy keel.
“Niks om voor bang te wees nie.”
Die ander mans lag hard en uitgelate en Gerhard vervies hom bloedig vir hulle.
“Ek praat glad nie met julle nie. Julle is banaal!” Hy draai hom weer na die seun en sy stem is sagter en vriendeliker. “Ons sal later daaroor gesels. Wil jy saam met jou pa gaan, of wil jy liewer saam met my kom?”
“Ek ... ek sal saam met meneer gaan. Daar ... daar is egter iets wat ek vir meneer moet sê ...”
Jaap Visser vergeet skoon om krom te wees en spring vinnig tussen die seun en Gerhard in.
“As sy dus besluit het om te gaan, kan ons maar die kontrak teken.” Hy ruk ’n vuil sakdoek uit en blaas sy neus hard uit. “Dit is vir my bitter, bitter swaar om my kind af te gee. Laat ons dus maar voortgaan en die saak afhandel.”
Jaap Visser teken albei die papiere en stoot dit na Gerhard toe aan.
“Meneer kan maar die geld gee. Ek moet nou gaan.”
“Ek sal saamgaan sodat ek kan gaan kyk wat makeer jou ander kind. Sy het dalk hulp nodig.”
“Nee! Nee, dit sal nie nodig wees nie. Ek ... dit is net hoekom ek so haastig is. Ek wil by haar kom.”
Gerhard vee vinnig oor sy mond, sodat Jaap nie die glimlag moet sien nie. Die ou skelm!
“Nie so haastig nie. Ek wil net eers heeltemal seker maak of jou dogter verstaan wat alles hier gebeur het.” Gerhard draai na die seun. “Wat is jou naam?”
“Tilla, meneer.”
Dit kom so vlot dat Gerhard diep frons. Hierdie kind jok al net so gemaklik soos Jaap. Dit is hoog tyd dat hy ’n beter lewe begin lei.
“Jy verstaan dat ek jou met geweld
