Die windvanger. Breyten Breytenbach

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Die windvanger - Breyten Breytenbach страница 2

Автор:
Серия:
Издательство:
Die windvanger - Breyten Breytenbach

Скачать книгу

’n verbeelding vir die oog

      in buur Jan se visdam

      het paddas mekaar luidkeels

      probeer bekeer

      van mismoedigheid

      dis dan gedoen

      en geboen gedaan

      hierdie dag kom nooit weer terug

      nie so met kromming

      en verskuiwing en beligting

      ook nooit weer presies dieselfde hand

      wat hier met honger vingers

      oor die woorde vat

      om tyd en haar verbygaan uit te vee

      soos die dons van ’n perskevel

      2

      werkers op pad huis toe

      ’n laaste vegie flos

      bo die berg se kim

      daardie lang leë aande

      wat geleidelik vol loop van donkerte

      die jas aantrek groot en swart

      met blink knope

      tot by die rietbos waar slaapvoëls tjik

      die nagvuurtjies

      kole in die oog

      3

      lourierbosse wat skaamteloos bloei

      bome wat uit hul koeltes stoel

      woorde wat uit die stiltes groei

      dis alles dik-dik van die waarheid

      4

      toe sê die dief vir die vrou en die kind

      kom ons stap weer weg uit hierdie stad

      van heilige bekeerdes

      die mense hierlangs

      hou nie van spotvoëls en morbekke en vals note nie

      hier kom duisternis

      voorwaar voorwaar ek sê verder vir julle

      nou gooi hulle ons nog met skille

      binnekort sal dit drolle wees

      toe sê die dief vir die vrou en die kind

      dis beter om blind in die vreemde te gaan

      as om twee ontgogelde klippe

      vir oë in die kop te kry

      hier kom ’n getrommel van gewetens

      luister hoe jil en joel die gelowiges

      met skemerte is die stemme

      tuine en boorde vol onkruid geheuens

      en die vadere se gebeentes klik

      soos grafte vol woorde

      kyk van heinde en ver

      trek die swart onweer laer

      en onnodige geraas

      ons gee pad

      ons neem saam

      die bewegings van die maan

      wat die son se intieme naam is

      in die nagte stil van sterre

      toe sê die dief vir die vrou en die kind

      ek weet julle voete en harte is seer

      ek is jammer ek het julle verkeerd voorgesê

      maar dit belowe ek weer

      op my eer as dief

      as ons honger word vir liefde

      steel ek ’n hele brood lewe

      so groot soos ’n gedig

      en so voedsaam soos ’n vis

      seën die brood

      en aanbid die vrugte

      uit die aarde van geboorte

      toe sê die dief vir die vrou en die kind

      ons sal onthou

      die ewige blou vlam van die hemel

      en ons neem met ons mee

      die see en die berg

      en die stof van ons voete

      dis klaar stap vir stap die gesig

      van die begin van die einde

      van ’n derde en laaste ballingskap

      5

      laat die woordvoël se pad jou dan lok

      deur ruigtes van selfverbeelde angste

      al langs weë toeka toegegroei

      soos die leë geskiedenisse

      van nisse en neste

      waar soldate se geraamtes

      grond geword het

      nog voor hulle sin kon spel

      die verlede sal nooit ophou verdwyn nie

      maar as jy aanhou beweeg

      kry jy die betekenis van tot niet gaan –

      strek dan jou maak-maar-so-vlerke

      en die skrikkerige skaduwee

      in die stof is ’n vangs

      daar hét jy dit nou

      pluk in die veld ’n lat

      van die naaste doringboompie af

      en slaat jou gat

      totdat die babbeling van lof der

Скачать книгу