“Jou pa het gesê ek sal julle hier kry.” Buyi lig sy kop en kyk reg in die son in, maar hy herken die stem. Dis Simoshile. “Ons kom nou net van die dorp af. Ons het my pa gaan haal.”
“Hoe gaan dit met hom?”
“Ag, jy ken hom mos. Hy is al weer reg om die wêreld aan te pak.”
“Kom ons gaan sê vir hom hallo,” stel André voor en spring op.
Hulle kry vir Lwazi in sy chalet. Mama Unathi is ook daar. Sy maak ’n vreeslike ophef van hom. Vra of hy gemaklik is en bied aan om vir hom kos te maak.
Lwazi lyk verlig toe hy vir Buyi-hulle sien. Dit gaan goed met hom. “Ek moet dit net vir ’n ruk kalm vat,” sê hy. “Die dokter wou my vir nog ’n aand daar hou, maar ek het geweier. Wie bly nou in die hospitaal oor ’n skrapie?” Toe Lwazi dit sê, byt hy die pyn weg en glimlag. “Buitendien, hulle het vir my ’n spul pille gegee …”
“Pille?” val Mama Unathi hom in die rede. “Jy het mý niks van pille gesê nie. Moenie dat ek jou uitvang dat jy hulle nie drink nie. Mans word ook nooit groot nie! Het altyd ’n vrou nodig om na hulle te kyk.”
Simoshile giggel en Lwazi haal sy skouers hulpeloos op.
“Vertel ons wat gebeur het,” sê André.
Lwazi bly vir ’n ruk lank stil, en toe begin hy vertel van die aand se gebeure. “Die nagsafari het goed verloop. Maar toe val ons vas in een van die modderpoele. Dis nou wat jy kry van al die reën.
“Ek kon die toeriste se oë op ons voel. Dis toe dat ons dit hoor … ’n Leeu se diep brul, donderend deur die nag. Ek gryp dadelik na die soeklig. En kry die ou kalant met die vodde maanhare doer in die veld. Die leeumannetjie was alleen. En hy hou ons dop!
“Die toeriste was opgewonde. Toe gebeur dit: een van die mans wou sy kamera se battery omruil, maar van opwinding glip dit uit sy hande en val uit die voertuig.
“‘Nee!’ roep Johan.
“Ek wil keer, maar die man is al uit die Land Rover om dit op te tel.
“Die leeu begin storm.
“Ek is blitsig uit die Land Rover. ‘Bly kalm, bly kalm!’ skree ek vir die toeriste.
“Ek weet mos leeus wil jou soms net skrikmaak sodat jy hulle in vrede moet laat. Hulle sal op jou afstorm met alles wat hulle het, net om kort voor jou in hulle spore vas te steek. Maar ek weet ook dat leeus totaal ander diere word in die nag. Die nag is hulle jagtyd …
“Ek trek my geweer vas teen my skouer, maar ek wil dit nie gebruik nie. En soos die leeu naderstorm, en die vrees in my groei, sien ek die letsel bokant sy linkeroog. Agter my skree die mense steeds. ‘Bly kalm,’ beveel ek weer. En toe, binne oomblikke, is alles verby.”
“Die toeris was terug op die Land Rover. Maar ek staan nog daar in die leeu se pad. Binne sekondes is die leeu op my en sink sy tande in my skouer. Die pyn!
“Toe klap die skoot.
Dit was Johan s’n. Die leeu se kop ruk om en hy slaan op vlug, en raak weg in die nag sonder ’n verdere geluid.”
“O, genade!” roep Mama Unathi nadat sy die hele storie gehoor het. “Angiphili neze!”
Simoshile lag, en toe sy sien Buyi verstaan nie, help sy gou. “Mama sê sy voel nou glad nie lekker nie.”
“Julle seuns bly uit die veld uit, hoor julle vir my?” roep Mama Unathi.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
