dubbelverdiepinghuis, spierwit teen die groen lower wat tot teen die mure in natuurlike vryheid groei, feitlik oortrek met pers bougainvillea. Dis volgens die Victoriaanse styl gebou.
“Welkom by my tuiste,” sê hul gasheer. “Ek hoop jy sal hier volkome herstel, Eugenie.”
Sy glimlag net bewerig terug en dis Madame wat vinnig sê: “Maar natuurlik sal sy. O, Louis, elke keer dat ek jou huis sien, gryp dit my opnuut aan. Dis darem net iets fantasties!”
Hy glimlag en hou die deur oop; kyk ondersoekend na Weda. “En jy, mam’selle? Jy het nog niks gesê nie.”
Weda ontwyk die donker blik, haar oë stip op die huis voor haar gerig. Sy sal vir hierdie man moet oppas. Daardie donker oë kyk vinnig en diep. Hy moet iets in haar oë gelees het, iets van die gedagtes wat deur haar gegaan het – die vae jaloesie teenoor Eugenie wat in hierdie idilliese plek kan kom bly, eendag die heerseres hier sal wees. Sy betig haarself onmiddellik. Moenie verspot wees nie, Weda Henkel, hierdie soort lewe was nog nooit vir jou bedoel nie. ’n Ou Victoriaanse huis op ’n droomeiland, verbeel jou. Dis belaglik om selfs net vaag jaloers te wees. Jy het reeds meer ontvang as wat jy ooit van kon droom. Moet nou nie na die onmoontlike begin verlang nie. Maar tog … ’n Oomblik laat Weda haarself toe om te wonder … te wonder hoe dit moet voel om in só ’n huis te bly, om elke dag hierdie uitsig van ’n potblou meer, hemelreikende basaltpieke en baldadige natuurweelde om jou te hê en … en dit alles te kan deel met ’n man soos … Louis de Bougainville. Want hoewel sy nie van hom hou nie – natuurlik hou sy nie van hom nie – is en bly hy ’n baie aantreklike man.
Sy lig haar blik op en kyk hom vas aan. “Dit pas perfek in my droombeeld in, m’sieur.”
Sy wenkbroue lig. “Droombeeld? Maar soms raak droombeelde werklikheid, mam’selle.”
Sy skud haar kop laggend en klim uit toe hy die deur vir haar oophou. “Nie vir mense soos ek nie. Ek sal nog skaars besef dat ek hier was, dan vertrek ek al weer.”
Hy frons. “Ek begryp nie. Is jy dan nie Eugenie se privaat verpleegster nie?”
“O ja. Maar dit was net vir die reis. Nou is sy veilig hier en ek is nie meer nodig nie.”
Sy draai direk na haar pasiënt wat baie fyn en delikaat in Louis de Bougainville se arms vertoon. Hy het haar uit die motor getel en dring daarop aan om haar huis toe te dra, aangesien sy vir hom bleek en swak lyk.
“Onthou dat ons so gou moontlik my plek bespreek, Eugenie. Hier doen mos darem gereeld vliegtuie aan, nie waar nie?”
Die donker kop knik en nog steeds fronsend kyk hy Weda stip oor Eugenie se kop aan.
“Ja. Ons is heeltemal by die res van die wêreld ingeskakel. Meer as twaalf verskillende rederye bedien Tahiti. Maar is daar rede vir soveel haas?”
Eugenie kyk Weda ook ontevrede aan. “Maar jy het belowe, Weda, jy sal ’n rukkie bly! Jy kan nie nou op jou woord teruggaan nie! Louis, praat met haar …”
Weda blik vererg na Eugenie. “My betrekking wag op my. Jy weet dit, Eugenie. En ek sien mos jy is in goeie hande. Ek is nie meer nodig nie.” Sy draai beslis om en begin dadelik aanstap huis toe, haar blik dwalend om haar.
Ja, sy moet liewer hier wegkom. Die plek sal ’n houvas op ’n mens kry. Sy sal later nie wil teruggaan nie. En sy het niks hier te soek nie. Sy het Eugenie veilig in haar toekomstige man se arms afgelewer, en hulle is ’n baie oulike paartjie, dit kan sy eerlik sê. Die lang, donker man met die fyn Franse meisie in sy arms. Geen wonder Madame lyk soos ’n kat wat op ’n kan room afgekom het nie.
Daar is ontsteltenis in Eugenie se oë terwyl sy Weda sien wegstap. Sy draai vinnig na die man wie se gesig net ’n paar sentimeter van hare verwyder is.
“Louis, ek is nie meer werklik siek nie, maar ek het nog haar hulp nodig. Ek kry nog pynaanvalle en dan weet sy presies wat om te doen. Asseblief, jy moet met haar praat en haar oorreed om nog ’n rukkie te bly.”
Hy kyk op die skraal gesiggie af, glimlag gerusstellend en begin met sy ligte vrag aanstap. “Moenie bekommerd wees nie, kleintjie. Weda sal vertrek wanneer ek so sê – nie voor die tyd nie.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
