Ander tannie. Sy sê miskien word sy my mamma. Het jý ’n mamma?”
“Ja,” antwoord sy werktuiglik en wonder waarom sy ’n bietjie jaloers voel. Dan is sy nie die nuwe ligstraal in hierdie somber huishouding nie; daar is ook ’n tannie Lise.
“Is dit lekker om ’n mamma te hê?” vra hy en kom staan by haar.
“O ja, baie lekker.” Sy weet nie presies hoe om hierdie vrae te beantwoord nie. Sy wil nie hê die kind moet iets mis wat hy blykbaar tot op datum nog nie gedoen het nie.
“Wat doen ’n mamma?” vra hy belangstellend.
“O, sy speel met jou en bad jou en maak vir jou lekker kos en soen jou as jy gaan slaap en –”
“Soos jy en Mieta?”
Dis ’n knelvraag. “Ja, amper so.”
“Ek hou van tannie Lise,” antwoord hy haar onuitgesproke vraag. “Sy sal vanmiddag kom. Sy kom elke Sondagmiddag.”
“O.” Sy wonder of sy moet koek bak vir die besoekster. Sy is per slot van rekening nou die huishoudster, en haar nuwe pligte sluit seker die onthaal van die baas se vriendinne in. Sy wens net sy weet waarom sy so wrewelrig daaroor voel. “Dan moet ons jou mooi aantrek.”
“Ja,” sê hy en trek ’n laai oop. “My blou hempie met die Superman op. Tannie Lise het dit vir my gegee. Dis net …” Hy lyk weer afgehaal.
“Wat?” moedig sy hom aan.
“Sy hou nie van Bees nie.”
“Het jy haar vertel van Bees?”
“Ja.” Hy kyk na haar met sy groot blou oë. “Het jy jou monster saamgebring?”
“Ja,” sê sy vinnig. “Hy speel nou in die tuin saam met Bees.”
“Bees speel nie in die tuin nie,” sê die kind asof sy dom is. “Hy is nou by my. Hy lê nou onder die bed.”
“O. Nou ja, dan speel Wollie seker alleen.”
Die kind vind dit baie snaaks en lag met genot. Dis die eerste keer dat sy hom hoor lag, en dis ’n lieflike geluid. Sy wonder of hy nie liewer ’n regte lewende maat wil hê nie. “Hou jy van honde?” vra sy.
Sy oë hou haar dop en hy knik huiwerig. “Mense in boeke het honde.”
“Wil jy nie ook een hê nie?” Sy weet sy is nou roekeloos, maar die man het tog gesê sy moet vir die kind koop wat hy nodig het. Miskien het hy nie ’n hond in gedagte gehad nie, maar sy dink dit sal die kind baie gelukkig maak om ’n lewende, wollerige dier te hê.
“Ja,” sê hy. “’n Hondjie net vir my?”
“Net vir jou,” belowe sy.
“Pa het ’n hond gehad,” vertel hy. “’n Groot hond.” Hy wys met sy handjies na die dak. “Hy het altyd teen tannie Lise opgespring.”
“En waar is hy nou?”
“Hy’s omgery.” Die kind vertel dit sonder emosie en sy wonder of hy weet wat dit beteken. “Hy was al oud. Ses jaar oud, het Pa gesê. Dis nie oud nie?” sê hy vraend. “Ek is vyf jaar oud, en ek is nog nie oud nie. Ek is nog nie eers groot nie.”
“Nee,” sê sy. “Maar honde is anders as mense. Hulle word gou oud. Wil jy so ’n groot hond hê of ’n kleintjie?”
Hy dink ernstig hieroor na. “Nie so baie groot nie. So ’n bietjie kleiner as ek.”
“Nou goed,” sê sy en druk hom teen haar vas. “Ek gaan nou kos maak en koekies bak vir tannie Lise, en môre gaan ek en jy winkel toe en ons koop vir jou mooi klere en ’n hond.”
“’n Regte hond,” prewel hy verwonderd en wend hom na sy karretjie. “’n Regte Bees.”
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
