en avontuurlustige seks so belangrik is in jou huwelik.)
Kom ek gee ’n voorbeeld hoe nuwe seksuele eksperimentering afgeskiet word wanneer “seks vir plesier” nie deel is van die seksetiek nie.
Masturbasie, orale seks en seksspeelgoed (myns insiens klink sex toys beter, want seksspeelgoed klink soos kinder-boublokkies met kaal figure daarop geverf) is seker van dié mees kontroversiële gesprekspunte onder Christene. En ek praat nou nie van jare gelede nie.
Daar is baie sterk standpunte onder Christengelowiges om hierdie drie seksaktiwiteite vuil, lelik en sondig te laat klink, ondanks die feit dat daar nêrens in die Bybel daarteen gewaarsku word nie. Daar is inteendeel ’n paar plekke in Hooglied wat moontlik na orale seks as ’n “seks vir plesier”-daad verwys. (Lees maar net aan, ek sal later vir jou die verse gee … Oukei, as jy moet, gaan na die hoofstuk oor orale seks, maar kom dadelik weer terug.)
Die vraag wat ek my dus afvra, is: As God dit nie belangrik genoeg ag om ons te waarsku teen hierdie drie seksaktiwiteite nie, waarom voel ons dan dit is noodsaaklik om so sterk teen masturbasie, orale seks en seksspeelgoed te preek? Ek vermoed dit het alles te doen met die ontwikkeling van die seksetiek in ons geloof. Dit is dus die bewys dat hierdie onbewuste seksetiek ons gevoelens oor seks beïnvloed sonder enige goeie kognitiewe of Skriftuurlike rede.
Kom ons doen almal die seksetiek-toets. As jou seksetiek slegs bestaan uit “seks vir voortplanting” en “seks vir die huwelik” sal hierdie drie seksaktiwiteite nie volgens jou iets wees wat ’n Christen mag doen of geniet nie. Masturbasie is nie vir voortplanting nie en kan ook alleen beoefen word. Orale seks is nie vir voortplanting nie en sommige mense voel dit is nie opbouend vir die huwelik nie, want dit is mos wat pornosterre doen. Seksspeelgoed is ook nie vir voortplanting nie. Sommige mense voel dit is nie opbouend vir die huwelik nie, want dit gaan die man vervang.
Die punt hier is dat hierdie drie seksaktiwiteite nie voldoen aan die seksetiek-voorwaardes wat dit moontlik maak om dit sonder skuldgevoelens as ’n Christen te geniet nie, want dit steun swaar op die derde pilaar van die seksetiek “seks vir plesier”.
As “seks vir plesier” nie deel is van jou seksetiek nie, sal jy elke keer skuldig voel oor iets nuuts, spontaans of selfs net met die ligte aan. Die tradisionele siening is dat seks vir plesier selfsugtig en daarom verkeerd is.
Hierdie manier om na seks te kyk is diep geanker in die “seks vir die huwelik”-etiek en het die grondslag van ons seksetiek geword. (Soos ek reeds genoem het, was dit nie altyd so nie. Voorheen was selibaatheid die grondslag van ons seksetiek.)
(Dit laat my dink aan ’n storie van ’n jong monnik wat genooi is om te help om die antieke teks oor te skryf om dit te help bewaar. Maar hy kom toe agter hulle skryf die teks oor van ander eksemplare wat reeds van die antieke teks gemaak is. Hy raadpleeg die hoofmonnik daaroor. Hy verduidelik toe mooi: As hulle oorgeskrewe teks van reeds oorgeskrewe teks gaan maak, en daar was ’n fout in die eerste oorskryf van die teks, sal daardie fout met elke nuwe “vertaling” herhaal word. Die hoofmonnik stel die jong monnik gerus dat hulle dit nog altyd so gedoen het, maar dank hom vir sy logiese bekommernis. Die jong monnik se vraag het egter die hoofmonnik geprikkel en hy het een van die oorgeskrewe eksemplare geneem om in die kelder met die oorspronklike teks te vergelyk. ’n Hele paar uur later weet niemand waar die hoofmonnik is nie en die jong monnik word gevra om hom te gaan soek. Hy hoor ’n geween agter die kelder. Daar vind hy die hoofmonnik gebuk oor die antieke teks, besig om hardop te huil. Besorg vra die jong monnik wat makeer. “The word is celebrate not celibate,” verduidelik die hoofmonnik met trane in sy oë.)
“Seks vir plesier” pas net nie lekker in by hierdie twee sienswyses nie. Iemand wat selibaat is, kry nie baie plesier uit sy of haar sekslewe nie. En iemand wat ten gunste van “seks vir die huwelik” is, sal dit dalk beproef as dit plesier vir die maat verskaf, maar verkieslik moet albei gelyktydig plesier ervaar. Maar “seks vir plesier” wat gekoppel word aan die sienswyse dat seks ’n individuele ding (soos met masturbasie) kan wees, gaan ’n bietjie te ver.
Seksueel gebore – nie éérs op die troudag seksueel nie
Kom ek verduidelik. Ons gaan aan asof daar die een of ander chemiese reaksie is wanneer ons ’n ring oor die kneukel van die ringvinger aan die linkerhand skuif wat ons van ’n aseksuele persoon tot ’n seksuele persoon verander. Ons het hierdie onrealistiese verwagting dat ’n vrou ’n kloosterkoek moet bly en op haar huweliksnag ontpop sy in ’n ervare tert wat presies weet waar al haar man se aan- en af-knoppies sit.
Ek wil dit net hier duidelik stel dat ek nie aanbeveel dat mense seks moet hê om goed te word met seks nie. Glad nie. Dit is vir jou baie voordelig om as maagd te trou, maar jy kry twee verskillende soorte maagde: ’n gesonde, seksuele maagd en ’n naïewe, aseksuele maagd. Hierdie konsep is bitter moeilik om te verstaan vir iemand wat glo dat seks slegs tussen twee mense bestaan. Hoe kan jy seksueel wees sonder om seks te hê?
Weer eens kom dit neer op watter perspektief jy oor seks het. As seks net daar is vir voortplanting, het jy wel twee mense nodig. As seks net daar is om die huwelik te versterk, het jy twee mense nodig. As seks ook daar is vir plesier, het jy nie altyd twee mense nodig nie.
Dit is waar dat baie Christenpaartjies ’n baie goeie sekslewe het en baie plesier in hul huwelik geniet sonder om enigiets nuuts en avontuurlustigs te beproef. Die moeilikheid kom wanneer daar ’n probleempie by die sekslewe inglip, ’n onverwagse kinkel in die kabel. Die rede hiervoor is omdat die paartjie se seksetiek so sterk gefokus is op die huwelik dat hulle dan van die huwelik verwag om die seksprobleem reg te maak. As ons glo seks is bloot ’n vanselfsprekende neweproduk van ’n gesonde huwelik, moet ons maar net harder werk aan die huwelik wanneer die sekslewe ’n bietjie begin pla. My probleem met dié siening naamlik, “seks is net iets tussen twee mense”, is dat juis dié huwelik altyd daaronder gaan ly.
Sien dit so: Elkeen is sy of haar eie seksuele mens met sy of haar eie seksuele idees, vrese en fantasieë wat oor die jare ontwikkel, reeds van kinderdae af. Die manier hoe ek meer daaroor kan leer, is hoe my ouers my daaroor laat voel, wat ek in die kerk hoor, my eerste liefde, my eerste liefdesteleurstelling, die dinge waarvan ek eerder sal wil vergeet, asook die dinge waarvoor ek nog hoop. Dit alles is eie aan elke mens. Kom ons noem dit jou seksuele landskap en beeld dit uit as ’n rivier wat by ’n berg afvloei en uitmond in die see.
Die rivier wat by die berg afvloei, is jou libido of sekslus. (Sommige mense het net ’n stroompie, terwyl ander mense weer ’n waterval het.) Die see waarin die water loop en eindig, is die ruimte waarin jy intiem met jou huweliksmaat verkeer, want aan die ander kant van die see is sy berg, met sy rivier wat in dieselfde see vloei. Dit is dieselfde see, want julle het trou aan mekaar belowe. Julle het besluit om saam ’n toekoms te bou. Dit is waar julle jul huisie by die see gaan bou. Julle woon by die see. Julle swem en speel in die see. Julle leef van die see se spens. Die see is julle “seks vir die huwelik”.
Maar solank julle dink hierdie see is die oorsprong van die water, hierdie “seks vir die huwelik” is die bron van julle seksuele plesier, loop julle die gevaar om julle see in ’n dooie see te verander. Die see is waar die verskillende riviere bymekaar kan kom en ’n sterker krag vorm. Die huwelik is waar twee verskillende seksuele wesens aan mekaar kan trou beloof en ’n gesonde gesinseenheid bou.
Ongelukkig is ons nie karakters in ’n Disney-film waar ons almal “lank en gelukkig saamleef” nie. Soms droog die riviere op, die see trek terug en die water word laf. Om dan jou sekslewe te red moet jy die see verlaat, ’n bietjie selfondersoek doen en met die rivier optrek tot by die fontein op die bergkruin. Met so baie van die beradingsgevalle waar die huwelikspaartjie seksuele probleme ondervind, lê die wortel van die kwaad nie in die huwelik nie, maar iewers dieper in die individu se seksuele landskap. En solank ons seksetiek ons nie toelaat om seks ’n individuele ding te maak nie, gaan ons nooit selfondersoek
