terugkom nie, want hy het gesê vanaand of môreoggend. Is Tanya al terug? Sy is mos weer die naweek na Petro toe,” sê Ilse terwyl sy hulle koffiebekers uitspoel en afdroog.
“Ek het haar nog nie met ’n oog gesien nie, maar ek sal nie verbaas wees as sy eers môreoggend hier opdaag nie. Jy ken haar mos. As sy die naweek te veel geniet het, bly sy Maandag in die bed om behoorlik te herstel. Daardie meisiekind darem … Ek wonder soms waar sy die verstand gekry het om matriek te slaag.”
Sy’s glad nie so dom nie, maar sy gebruik nie graag haar verstand tensy sy regtig moet nie. Ek dink sy sal baie gelukkiger wees as sy ’n goeie man kan kry en kinders grootmaak. Sy hou baie van kinders, want …” Ilse swyg toe die luide gebrul van ’n motorenjin buitekant hoorbaar word. Sy draf saam met Sonja by die oop deur uit, en steek aan die bopunt van die trap vas.
“Ek het gedink dis Henk, maar dit lyk soos Bruce se motor,” sê Sonja vies en draai om.
“Nee, wag hier by my, Sonja!” fluister Ilse dringend.
Hulle sien Bruce dofweg deur die donker anderkant die ligkring aangestap kom, en staan tru na die kamerdeur se kant toe.
“Hier kom die groot minnaar om jou weer die jawoord te vra,” giggel Sonja. “Nooi jou held binne. Ek sal vir ons koffie maak,” voeg sy by en gaan die kamer binne.
“A, daar’s die mooiste meisie in die Jakarandastad!” groet Bruce hartlik en kom vinnig nader.
“Kom binne, Bruce. Sonja is reeds besig om vir ons koffie te maak,” nooi Ilse haastig en stap die kamer binne sonder om vir hom te wag.
“Drie lepels suiker vir my, Sonja. Naand, meisie,” groet hy ongemaklik, vryf senuweeagtig met die duim van sy regterhand in sy linkerhand se palm en neem skielik op ’n gemakstoel plaas. Hy stryk sy vingers deur sy kuif en vra skerp: “En toe, mooi ding, trou ons Saterdag?”
“Ek het reeds gisteraand vir jou my antwoord gegee, Bruce, en ek het nog nie van besluit verander nie,” sê Ilse afgetrokke en bly ongemaklik langs Sonja by die groot tafel staan.
“Ag, kom, meisie, jy het my nou lank genoeg aan die lyntjie gehou. Ek weet jy wil met my trou – honderde ander meisies sal dit net so graag wil doen. Toe, Sonja, sê vir jou kammie sy moet ophou hardekwas wees,” sê Bruce ongeduldig.
“Jy mors jou tyd, Bruce,” glimlag Sonja en kyk hom reguit in die oë. “Jy het seker honderde ander meisies, maar Ilse het ook ander manne, en sy is seker nie onder ’n verpligting om met jou te trou nie. Gaan vra maar vir een van die honderde ander asters, en los vir Ilse.”
Bruce se mond word ’n reguit lyn toe hy onder saamgetrekte wenkbroue na die swygende Ilse draai. “So, dan is daar ander manne? Wie’s dit? Wie is die groot held wat jou voor Bruce Reyneke se neus probeer wegraap? As ek hom in die hande kry …!”
’n Diep blos vlek Ilse se wange rooi. “Moenie belaglik wees nie, Bruce. Waarom moet daar juis iemand anders wees? Ek het geen trouplanne nie, want ek het nog nie die regte man ontmoet nie. Maar ek gaan beslis nie met jou trou net omdat jy dit so wil hê nie.”
“En nou kan jy maar draf, Bruce, want jou geselskap verveel ons. Goeienag, ou maat,” sê Sonja katterig en tel sy leë koffiebeker op.
“Hou jou neus uit ons sake, rooikop!” snou Bruce en draai weer na die gespanne Ilse. “Verstaan my mooi, Ilse. Ek het besluit om met jou te trou, en buig of bars, dit sal gebeur. As Bruce Reyneke iets wil hê, kry hy dit! En ek waarsku jou. As ek jou ooit by ’n ander man sien, meisiekind, is daar moord! Jy’s myne, verstaan?”
“Haar dalk êrens gekoop, Bruce?” vra ’n rustige manstem agter hom.
Bruce swaai om en sien Henk met sy naweektas in sy hand die kamer binnekom. Hy spring op, loop dreigend op Henk af en druk sy vuis onder Henk se neus.
“Dan is dit jy! Dan is jy skielik die grootmeneer wat my meisie probeer afvry!” sis Bruce en sy gesig vertrek van woede.
“Dis wat jóú soort doen, boet, nie Henk Retief nie,” sê Henk koud. “Moenie ’n gek van jouself maak nie, vriend. Ilse stel nie belang in ’n huwelik met jou nie. Aanvaar dit soos ’n man en neem ’n ander meisie uit. Jy sal wel oor jou teleurstelling kom. Maar moenie weer vir Ilse kom lastig val nie, want dan kry jy met my te doen.”
“En met my,” sê Kobus van die deur af en slenter groot en dreigend die kamer binne. “Ek kon nog nooit opdringerige mans in my meisie se kamer verdra nie,” voeg hy by en kyk na Sonja. Dan wys hy met sy duim na die deur. “Uit, boetie, uit!”
“Nou’s dit twee teen een, nè? Ek het ook vriende … Dít sal julle nog uitvind!” sê Bruce smalend en storm by die deur uit.
Hulle hoor hom mompelend na sy motor stap.
“Dis nou ’n tuiskoms waarvan ek hou,” glimlag Henk met sy oë sag op Ilse se strak, bleek gesiggie. “Wat sê jy, Kobus? As ’n mooi meisie van ’n nikswerd ontslae raak, is dit mos die moeite werd om huis toe te kom.”
“Net so, maat!” lag Kobus en neem op die rusbank plaas. “Kry ons moeë manne koffie?” vra hy, kyk na Sonja en draai weer na Henk. “Jammer oor jou oupa, Henk … Was die pad besig?”
“Nie juis nie,” antwoord hy en kyk besorg na Ilse. “Kom sit hier by ons, Ilse. Ek glo nie Bruce sal weer met jou lol nie. En as hy sou, kry hy met my te doen!”
Sy glimlag dankbaar en gaan sit op die rusbank. “Julle weet net nie hoe verlig ek was toe julle hier opdaag nie. Ek het begin bang raak – en ek dink Sonja ook.”
“O, ek sou hom met ons strykplank oor sy kop geslaan het as dit nodig was,” sê Sonja selfversekerd en stap met twee bekers koffie nader. “Kry vir julle suiker.”
Die mans help hulleself en dan draai Henk vraend na Ilse wat oorkant hom sit. “Wat het presies gebeur, ounooi? Ek was net betyds om te hoor dat jy iets van verloof en trou sê. Het Bruce skielik besluit hy wil met jou trou?”
Sy knik en kyk selfbewus op in sy oë. “Ja. Dit het eintlik al gisteraand begin. Ek het geweier, en hy het voorgegee dat sy vraag te skielik was, dat ek te verward was om te weet wat ek sê. Hy het toe weer vanaand gekom en gesê ons moet verloof raak en sommer Saterdag trou. Ek het weer geweier, en toe begin hy met sy praatjies oor ’n ander man op wie ek verlief is. Die res weet jy.”
“Dan wou hy al Saterdag trou? Hoekom skielik so haastig?” vra Henk verwonderd.
“Dis wat ek ook nie kan verstaan nie,” sê Sonja fronsend. “Ek kan nog verstaan as hy na die eksamen wil trou, maar sommer Saterdag al? Dit rym net nie.”
“Dis maar net tipies Bruce Reyneke,” meen Kobus en haal sy kromsteelpyp te voorskyn. “Hy moet natuurlik anders wees as alle ander mans, en as hy besluit om te trou, doen hy dit dadelik.”
“Ek weet nie so mooi nie, Kobus,” maak Henk beswaar. “Ek glo nie Bruce se soort sal ooit wil trou nie – nie solank hy genoeg geld het om elke aand op ’n ander meisie te mors nie.” Hy glimlag vir die stil Ilse oorkant hom. “Maar ek is bly jy het geweier om met hom te trou, ounooi. Nie dat ek ooit gevrees het dat jy met ’n man soos Bruce sal trou nie. Daarvoor het jy te veel verstand in daardie mooi koppie.”
“Ek was altyd my pa se slim kind,” skerts sy en wonder heimlik wat Henk sal sê as hy van haar drome oor Tobias Meiring
