wil nie hê sý naweek met die kinders moet afsteek by die tye wat hulle saam met Sulien en daardie vent van haar is nie. Hy moes al klaar gehoor het hoe Emma vertel van die groot, vet, oranje visse wat sy saam met Mamma en die oom gesien het. Blykbaar vat sy eks en meneer Macho hulle soms Saterdae kwekery toe vir ontbyt.
Hy sal nog moet uitvis presies watter kwekery dit is.
Hier betrap hy hom al weer dat hy aan Sulien en haar nuwe lewe dink. Is hulle dié naweek alleen? Of is die man se kinders dalk by hulle? Hy sou vandag graag “terloops” ’n paar plante wou gaan koop het en hopelik, heel onskuldig, die nuwe man in haar lewe uiteindelik onder oë gekry het, maar nou gaan dit ook nie gebeur as hy na die spreekkamer moet gaan nie.
En as dit van Sulien afhang, gaan hy nooit aan die vent voorgestel word nie. “Dit het niks met jou te doen nie,” sê sy altyd.
Maar hy dink natuurlik dit het als met hom te doen. Vervlaks, sy kinders bly saam met die man onder een dak.
Dit is nog ’n ding wat hom dwars in die krop steek. Terwyl hulle getroud was, wou sy die korporatiewe leer klim en nou het sy haar werk uit die bloute bedank en gaan sy heeltyds kinders grootmaak. Sy het altyd saans laat gewerk. Naweke weggegaan om belangrike kliënte te spreek. Hoeveel keer was dit nie saam met daardie vark nie? Hy verwag nie hulle moet almal nou een groot familie wees nie. Nee, beslis nie, maar die minste wat die bliksem kan doen, is om te kom kennis maak. Buitendien hoort die kinders by hóm wat Jan-Daniel is, en nie by hul ma nie.
Hy trek sy asem in en begin langtand na die eerste stemboodskap luister.
Die glimlag wat skielik aan sy mond trek, word breër. Wat op aarde? ’n Tiener of ’n gigolo? Die skerpsinnige kommentaar laat hom hardop lag.
Emma en Joshua kyk albei na hom.
Nog nooit het iemand vir hom só ’n boodskap gelos nie. Sy eie antwoordboodskap is wel dalk te wyte aan sy gekrenkte ego en ’n vroeë middeljarekrisis, maar hy het tog gedink die pasiënte wat hom ken, sal dit geniet. Duidelik was hy verkeerd. Die tweede boodskap is van dieselfde persoon. Dié keer gee sy haar naam as Tessa Meyer en verduidelik wat met haar tand verkeerd is. Dit klink regtig of sy enige oomblik in trane gaan uitbars. As dit nie was dat die vrou sy planne opfoeter nie, sou hy haar dalk nou jammer gekry het.
Jan-Daniel skakel die nommer terug. Hy verwag ’n helse uittrap omdat hy sy foon nie vroeër beantwoord het nie.
“Huh?” Mevrou Tessa Meyer klink erg deur die slaap en verward. Maar net ’n oomblik later roep sy uit: “Dis jy! Dankie tog.”
Jan-Daniel kan die irritasie in haar stem verstaan. Hy het regtig nie haar oproepe gehoor nie, seker omdat hy en die kinders te veel van ’n geraas in die kombuis gemaak het. Eintlik het hy skoon vergeet dat hy die naweek ander verpligtinge ook het. As die kinders by hom is, is dit nie moeilik om van die res van die wêreld te vergeet nie. Hy sal Maandag uitvind met wie hy naweke kan ruil. Hierdie reëling gaan beslis nie vir hom werk nie.
Maar nou sal hy eers die situasie met Tessa Meyer moet red en die spanning ontlont: “Dit is amper beter,” sê hy glimlaggend.
“Ekskuus?” vra die vrou verward.
“Die vorige boodskappe was nou nie juis sexy nie, jy kan bly wees ek bel jou terug,” terg hy.
Hy hoor ’n geskokte asemteug. “Hoor hier …” Dit klink asof sy hom nou die leviete gaan voorlees, maar dan onderbreek sy haarself: “Boodskappe? Nee … ek het net een gelos,” sê sy. “Daar is seker nog ’n ander pasiënt wat ook sit en suffer totdat die tandarts aan diens eendag opstaan.”
Oukei, so sy grap het nie heeltemal uitgewerk soos hy gehoop het nie. Nie almal het ’n sin vir humor nie. Hy verwag dat Tessa Meyer enige oomblik in sy oor gaan gil en staan gereed om die telefoon op ’n afstand te hou.
“Albei was beslis van mevrou,” sê hy nou meer professioneel. “Ek is seker die eerste een was net nie vir my ore bedoel nie, maar as dit u meer op u gemak laat voel, kan ek u verseker ek is nie ’n tiener of ’n gigolo nie.”
Jan-Daniel tel een … twee … drie sekondes van doodse stilte, dan nog ’n asemteug. Emma en Joshua hang nou aan sy bene. Hulle lag en kyk wie kan eerste soos apies op hul pa se rug klim. Hy probeer hulle wys dat hulle moet stilbly.
“O … dít. Ek het pyn.” Sy klink sowaar skaam. “Jy kan tog sekerlik verstaan?”
“Ek is al erger dinge genoem,” sê Jan-Daniel. Deur my eks, wil hy byvoeg, maar hy los dit eerder. “As jy my oor so tien minute by my spreekkamer kry, dan kyk ek gou na jou tand.”
Toe Tess voor die spreekkamer van die tandheelkundepraktyk stilhou, vlam haar woede van voor af op.
Hier staan ’n rooi dubbelkajuit-bakkie windskeef oor twee parkeerplekke, asof dit ’n boodskap stuur.
Sy trek haar asem diep in en tel tot tien, maar dit help niks.
Sy was nog deur die slaap toe hy netnou gebel het, anders sou sy hom seker ingevlieg het. Ná ’n slapelose nag is dit geen wonder dat sy met die selfoon in haar hand op die rusbank aan die slaap geraak het nie. Hy het omtrént sy tyd gevat om haar terug te bel. En toe maak hy nog daardie simpel grappie oor haar boodskappe wat nie sexy genoeg is nie. Die voorbarigheid! Die man is sowaar kinderagtig. Nee, hy moet beslis pas uit varsity wees. Waar kom hy daaraan om so met pasiënte te praat?
Maar sy besef sy is die een wat verleë is. Boonop het sy haar gekerm as ’n boodskap gelos … hom ’n tiener en ’n gigolo genoem.
Haar verstrooidheid is natuurlik nog iets wat Tian gefrustreer het. Sy ry kopskuddend om die rooi rytuig en parkeer haar wit karretjie netjies in ’n parkeerplek. Sy kan nie anders as om te dink dokter Dan is ’n rebel nie. Wat haar aanbetref, kan hy wees wat hy wil solank hy haar net van haar pyn verlos.
Toe sy uit haar kar klim, maak iemand die glasdeur van die spreekkamer al oop.
Tess bal haar vuiste en stap opsetlik stadiger na die deur. Sy sal haar nie nou laat aanjaag nie. As sy haar sin kon gekry het, het sy die deur met ’n harde slag agter haar toegeslaan, maar dit word met ’n sagte klik agter haar toegemaak.
Dit is eers toe sy opkyk na die lang man dat sy die vriendelike bruin oë raaksien wat haar begroet. Sy moet twee maal kyk. Hy het die mooiste oë wat sy in ’n lang tyd gesien het, nie dat sy heeldag in mans se oë kyk nie, maar oplettend is sy wel. Onder die oë is ’n perfekte neus. Nog laer, ’n warm glimlag en ’n sterk kakebeen. Dag oue stoppelbaard bespikkel die ken.
Vir ’n oomblik tuur Tess asemloos na die sterk hand wat spontaan na haar gehou word. Haar blik volg die arm wat aan die hand behoort soos ’n padkaart na bo. Die man is nog gespierd ook. Breë vierkantige skouers en betaamlike spiere bult uitlokkend onder die rooi materiaal van sy T-hemp. Die mou span styf om ’n bruingebrande arm.
Tess byt haar lip. Fantasties. Nou moet sy nog voor ’n adonis ook kruip. Asof sy haar nie al genoeg skaam oor die boodskap van netnou nie. Voordat sy aan die hand kan vat, skiet die pyn weer deur haar kaak. Dankbaar oor die ontydige onderbreking, snak Tess na haar asem.
“Mevrou Meyer, is jy oukei?”
Hy vou sowaar sy arms om haar skouers. Die aanraking trek soos ’n missiel deur haar lyf.
Tess klik haar tong en ruk los uit sy greep. “Ek is reg,
