jy dit nie oordoen nie,” sê hy voor hy opstaan en uitgaan om te help met die melkery.
Hoofstuk 2
Ma Susanna se tafel is keurig gedek met die beste porselein en die fraaiste teelepels en koekvurkies. Daar is gehekelde doilies in die pierings en geborduurde servette wat by die tafeldoek pas. Op staanders en koekborde, sjokoladekoek, suikerbrood, koeksisters en jemtertjies, presies soos Kok geleer is om dit te bak.
Aunty Meredith trek haar kantmoffies uit. Sy vou haar servet oop, veeg met haar plathand oor die kunstige borduurwerk. “Lovely,” sê sy waarderend. “This is pure art, you know.”
“My mother’s handiwork,” spog ma Susanna. Sy skuif selfbewus aan die koekbordjie. “This … tablecover ook,” voeg sy by.
Cloth, dink Anna Catharina, die woord is tablecloth. Hoekom haar ma vanoggend wil Engels praat, is ’n raaisel. Dalk verbeel sy haar, soos baie van haar Belgravia-vriendinne, dat dit by deftige teetafels pas. Aan aunty Meredith is daar nie salf te smeer nie. Sy weier om enige ander taal as Engels te besig, en sy is nie die enigste onder die Fuller-susters nie. Sy en die tweelingtantes wat in die Carnavon-hospitaal verpleeg en aunty Ethel wat Kaap toe getrek het om goewernante te wees. Hulle hou getrou aan hul Engelse herkoms en beskou ma Caroline, tant Hester en tant Georgina as afgewaterde Engelse wat met die Hollanders ondertrou het, hoewel tant Georgina haar laas keer vertel het sy leer nou Frans.
Sy is ook hier, uitgevat soos dit ’n modemaakster betaam, sit sy langs tant Hester wat haar servet omdraai en die agterkant van die borduurwerk bekyk asof sy dit vir ’n kompetisie beoordeel. Tipies tant Hester.
Dis Donderdagoggend en teetyd in Belgravia. Geen verskoning nie, sodra hulle in Kimberley aankom moet hulle hul aanmeld. Vanselfsprekend groet ordentlike plaasmense nie hul stadsfamilie met leë hande nie. Mandjies en skottels boordensvol varsgeslagte vleis, groente en ander plaasprodukte word afgelaai en dankbaar deur ma Susanna in ontvangs neem. In ruil daarvoor reël sy hul familiebyeenkomste, van teetafels tot nagmaaletes, so spoggerig en met soveel oordaad, selfs tant Hester waag dit nie om daarop aan te dring dat hulle by haar in die kamp moet kom aansit nie. Aunty Meredith het hulle een jaar Savoy toe genooi, maar die kos was so einatjies en sy so op haar senuwees oor die kinders wat nie weet hoe om hulle in ’n hotel te gedra nie, dat dit nie weer gebeur het nie.
Anna Catharina verstom haar aan die kunsblomme en ornate haarnaalde wat die Engelse aunty se opgepofte kapsel in toom hou. Om haar nek hang daar altyd stringe pêrels en ’n bril aan ’n goue kettinkie. Sodat sy beter kan sien, hou sy dit voor haar oë en buig af om die borduurwerk van nader te bekyk, streel met haar vingerpunte oor die blomprente wat ouma Johanna jare gelede stekie vir stekie uitgewerk het.
“Beautiful. Really, exquisite.”
Anna Catharina onthou hoe haar ouma in die son gesit het sodat daar genoeg lig op haar werk kon val, hoe dun haar vingers was en hoe bleek haar hande wat niks anders as borduurwerk gedoen het nie. Aunty Meredith se hande is net so vlekkeloos, haar naels perfek gevyl en blinkgepoets. Sy dra ’n goue ring met robyntjies aan haar linkerhand se vierde vinger, al is sy nie getroud nie. Hulle sê sy was verloof, die man het hom dood verongeluk voordat hulle kon trou en omdat hy geen naby-familie gehad het nie, het sy al sy geld geërf. Dis hoekom sy nie nodig het om haar hande in kouwater te sit nie. Sy leef in luukse in die Savoy, hoewel sy uit verveling jare lank by die Holy Family Convent skoolgehou het.
“Dis in die familie,” sê tant Hester, “hierdie talent. Anna Catharina kry dit van alle kante af. Een goeie ding wat ons vir ons kinders aangee. Susanna, het sy jou gewys hoe sy haar lakens en kussingslope borduur het?”
“Sy het en dis pragtig. Ouma Johanna sou so trots gewees het, maar dis jy wat haar kleindogter die fyner kunsies gewys het.”
“My goodness, Hester!” roep aunty Meredith uit. “Congratulations.”
Tant Hester maak die kompliment af met ’n handgebaar wat byna die melkbekertjie omkeer. Anna Catharina bloos en hou haar hande op haar skoot. Vandat sy ’n plaasvrou is, is haar naels kort en raak haar vel so skurf, selfs Doelie se vetmengsel is nutteloos – veral ná die afgelope week se ekstra werkery.
Sy en Dina het Dinsdag nog vloere geskrop en vensters gewas.
“Wat maak julle?” het Daniël gevra.
“Skoon, soos elke keer voor ons Kimberley toe gaan.”
“Waarom tog?”
“Tant Hester het my geleer om altyd ’n skoon huis agter te laat.”
Hy het sy kop geskud. Een van sy rare glimlagte het om sy mondhoeke verskyn. “Ons ry môre. Onthou om vir ons skoon klere te pak.”
Dit was ’n grap, want die klere was klaar gepak.
Soos gewoonlik is alles betyds afgehandel en die wa Dinsdagnag gelaai sodat hulle vroeg kon wegkom om voordag weer op Mispa te kan aanry. Nogtans het hulle gister laatmiddag eers in Kimberley aangekom en moes tot skemeraand kamp opslaan. Sy is moeg en probeer dit nie wys nie, sit so netjies soos die tantes. Want vandat sy getroud is, word sy beskou as een van hulle. Die dames kuier om die teetafel, die here elders. Daniël is gevra om ’n vergadering by dominee De Vaal se pastorie by te woon. Hy is soontoe. Haar pa, oom Neels, meester Elie en Klein-Willem-hulle is na ’n krieketwedstryd wat al gister begin het.
“Isn’t Daniël disappointed because he can’t attend the match?” vra aunty Meredith.
“Dominee De Vaal het hom ontbied. Hy het nie ’n keuse nie.”
“Why on earth?”
“Hy weet nie.”
“Perhaps the church elders are suddenly against your wedding out there on the farm?”
Anna Catharina sit regopper, haar vingers onder haar magie ineengestrengel. Sy kan haar nie iets ergers voorstel as om nie getroud te wees nie! Sê nou sy en Daniël moet voor die hele gemeente verskyn en afgesny word omdat sy verwagtend is? Ma Susanna maak haar mond oop om te praat, maar tant Hester is gouer.
“Nonsies, Meredith. Dominee het self die seremonie gelei en Mevrou was ook daar. Mooiste troue wat ek nog bygewoon het. Pla my meer dat ons mans vandag van alle dae na ’n krieketwedstryd weggelok word.”
“For a good course. To collect money for the poor that lost their homes in the fire.”
“Dit weet ek reeds. Maar wie het dit uitgedink?”
“De Beers, who else?”
“Engelse. Hulle gaan mos nie kerk toe nie.”
“Hester, apologise!” roep aunty Meredith uit.
“Hoekom?”
“Father read to us girls from the King James Bible. I am Catholic and the twins are Anglicans.”
Tant Hester gee bes. “Goed, party Engelse gaan soms kerk toe.”
Dit voel vir Anna Catharina of sy nog nooit weg was nie, so sit hulle om die tafel – sy en haar ma en tant Hester, aunty Meredith en tant Georgina wat nog nie ’n woord gesê het nie. Buite gil en lag die meisiekinders.
Ma Susanna kyk gesteurd. “Kinders. Waarom hulle altyd moet raas.”
“You
