bekostig nie.
Wie is die meisie? Iets voel nie heeltemal pluis nie. Kan paaldans regtig so goed betaal of doen sy ander dinge om so baie geld te maak? Nee, daaraan wil hy nou nie eens dink nie. Hy vou ’n koordlose luidspreker in elke vuis toe en pluk hulle van die TV-kas af.
“Jy’s ongemanierd!” gil sy agter hom aan terwyl hy na sy huis stap.
Sy drafstap agter hom aan, maar Matt maak seker dat sy sal sukkel om by te hou. “Hei, kom terug. Dit is diefstal! Ek gaan die polisie bel,” dreig sy toe hy bly loop.
Hy kyk oor sy skouer na sy nuwe buurvrou. As dinge anders uitgewerk het, sou hy dalk heel lekker langs haar kon gebly het. Hy sou haar dalk selfs beter wou leer ken het, vasstel of haar lippe regtig so sag is soos wat hulle lyk, maar beslis nie meer nie, veral nie noudat hy weet wat sy vir ’n lewe doen nie.
Matt glimlag.
Voordat hy sy voordeur toeskop, antwoord hy haar oor sy skouer: “Ek ís die polisie, buurvrou.” Nie dat hy ’n polisieman is nie. Tel die leuen as jy vriende in die polisie het? Hy sal haar luidsprekers net so ’n dag of twee hou om seker te maak sy kry die boodskap. Dalk sal sy dan meer op haar hoede wees.
Vir ’n oomblik bly Sasha verslae staar na die man se toe voordeur voordat sy terugstap na haar meenthuis. Daar slaan sy haar voordeur ook met mening toe dat die ruite klappertand.
Mag hy dit gehoor het.
As sy haar deur die heeldag aanhou toeslaan, sal hy dit ook kom afhaal?
Ongelooflik, wat nou net gebeur het! Hoe durf die ou sommer net by haar woonstel inbars en haar eiendom konfiskeer. Sy rol haar oë. Mens sou sweer sy is terug by haar ouerhuis in die Kaap. Wie dink hy is hy? Sulke gedrag is sy beslis nie van mans gewoond nie. In die Kaap het mans ten minste nog maniere. Storm sommer hier in sonder ’n hemp en skoene, en met al daardie spiere op skou vir die wêreld om te sien. Ongepoets. Kon hy nie net mooi gevra het sy moet die musiek sagter sit nie?
Maar is dit nie presies wat hy gedoen het nie?
Nogtans. Hy kla soos ’n regte ou man.
Meneer Matt Marais. ’n Polisieman, seker ’n vervlakste konstabel wat heeldag agter ’n lessenaar sit en liasseerwerk doen en dan wil hy kamma slaap. Gmf, snork sy onvroulik. Sy het gesien hoe veroordelend sy oë oor die paal in die middel van haar sitkamer gly. Goeiste, haar ma! Mevrou Maryna Hugo, vrou van die media-magnaat Harold Hugo, sal self ’n hartaanval kry as sy weet van die oudisie wat haar goed opgevoede dogter vanmiddag het.
Sasha glimlag. Dieselfde geld vir haar verloofde, Jean-Louis, ook. Sy wonder wat die seun van die Europese media-magnaat Henry Lamair sal sê as hy haar om ’n paal sien gly.
Sy ril. Nee, hy sal sy hande natuurlik nie tuis kan hou nie.
Sou haar ouers ooit sleg voel omdat hulle haar verhouding en toekomstige huwelik met Jean-Louis net so mooi bewerkstellig het soos die agt-en-twintig jaar van haar lewe wat die beplande huwelik voorafgegaan het?
Sy het haarself nog altyd as ’n romantikus beskou. Aanvanklik was haar verhouding met Jean-Louis soos ’n sprokie totdat sy agtergekom het hoe perfek alles georkestreer word. Haar toekoms en geluk is vir haar ouers niks meer as ’n saketransaksie nie.
En bowenal wil haar pa nie meer hê sy moet die familie-onderneming oorneem nie. Hy gaan dit eerder vir ’n vreemdeling gee.
Sasha stap kombuis toe, haal ’n glas uit die kas en tap vir haar water uit die kraan. Die bitter smaak laat haar gril. Dit is beslis nie die Perrier waaraan sy gewoond is nie, maar water koop, is deesdae ’n luukse.
Net tot sy op die been is, belowe sy haarself.
’n Woonbuurt in Mbombela is die laaste plek op aarde waar hulle haar sal soek. Dit is nou ’n week vandat sy sak en pak uit die Kaap weg is. Haar foon het uiteindelik opgehou lui. Dalk het almal nou die boodskap gekry, maar soos sy haar pa en Jean-Louis ken, is die privaat speurder wat haar moet soek, seker al aangestel.
Van haar jare lange vriendskap met Melin is haar ouers wonderbaarlik onbewus. Dankie tog daarvoor. Melin is nie hulle klas nie en Sasha is verbied om met haar kontak te hou, maar waar daar ’n wil is, is daar ’n weg en haar ouers se afkeuring het die band met Melin net versterk.
As dit nie vir hartsgesprekke met Melin was nie, weet sy nie waar sy sou gewees het nie.
“Nee, jy kom Mbombela toe. Ek ken iemand; ek sal vir jou werk reël.” So het Melin dadelik hulp aangebied toe Sasha haar die aand so ontsteld gebel het. Sy het seker gemaak sy kom veilig in Mpumalanga aan.
Melin se kêrel, Alex, het die huur van die meenthuis gereël, en Melin het vir haar die oudisie by Aantrekkingskrag gekry. Aanvanklik het sy gedink Melin maak ’n grap. Hoe meer sy egter daaroor gedink het, hoe beter het die aanbod begin klink.
Óf in die Kaap bly en in ’n liefdelose huwelik vasgevang word óf vir ’n paar maande dans sodat sy op haar eie bene kan staan. Dis waaroor alles gaan. Om vir haar ouers te wys sy is haar eie mens. En dat geld nie alles kan koop soos hulle dink nie. Veral nie hul dogter se liefde of lojaliteit nie. ’n Skoolpel van Melin se ou besit die plek. Die Volla en die meubels is Melin s’n wat sy voorlopig leen.
Sy self het nog net ’n paar rand op haar naam. Haar pa het elke krediet- en debietkaart wat sy besit, gekanselleer die dag toe sy vir hom gesê het sy weier om met Jean-Louis te trou.
Hulle het niks gemeen nie, het sy aan haar pa probeer verduidelik.
Sy antwoord was dat mense mekaar mos aanvul! Nee, Jean-Louis sal die familie-onderneming oorneem, want as sy met hom trou, is hy familie.
Sy sal haar pa wys sy het sy geld nie nodig nie, nie teen die prys wat haar ouers wil hê sy daarvoor moet betaal nie. Sy sal haar eie passie uitleef en self ’n sukses van haar lewe maak.
En nou gaan sy iemand wees op wie almal uit haar vorige lewe nog altyd neergekyk het – ’n ontkleedanseres. Ofte wel, soort van.
Sy vryf oor haar binnebene. Dit voel nou al beter as gister, maar die eerste paar dae nadat sy begin oefen het, was dit hel. Gelukkig weet sy as gesoute danser hoe om na haar lyf en spiere om te sien. Waar haar binnebene blou en gebrand was van die paal het sy salf aangesmeer en saans met ys daarop gelê.
Tou opgooi is nie ’n opsie nie.
Sy was juis besig om haar danspassies te oefen toe die liewe meneer Matt Marais in haar lewe en in haar woonstel instap. Daardie bewolkte blou oë kan net moeilikheid voorspel, sy moes dit geweet het die oomblik toe haar binneste ’n Kaapse draai maak terwyl sy in hulle vaskyk.
Vervlaks, haar musiek was nogal hard. Sy het geweet dit is waaroor hy kom kla. Pleks sy net jammer gesê het en die musiek afgesit het. Nou is sy haar geliefde luidsprekers weens haar rebelsheid kwyt.
Sy sal maar net haar dans sonder musiek oefen of die liedjie deur haar iPhone speel, maar netnou kom vat hy dié ook!
“Hi! Is jy reg?” Dis Melin se stem wat haar terugruk aarde toe. Sy het skoon van die tyd vergeet.
“Hi. Kom in. Ek trek gou aan.” In haar kamer besluit sy om in ’n swart sjoebroekie en ’n klein swart oefentop vir die oudisie te gaan. Haar maag draai as sy net daaraan dink.
Dit sal haar eerste paaldans voor enigeen wees.
