’n mislukking, al kan sy dit nie ’n spesifieke naam gee nie.
Phil was net besonder stil in die restaurant. Daar is glo probleme by sy werk wat hom kwel, maar ’n stemmetjie sê vir haar hy is eerder onvergenoeg omdat hy nie sy sin by die piekniekplek gekry het nie.
“Nou toe, jy is vroeg terug,” word sy deur Gertruida vanuit die kombuis begroet. “Ek het gedag julle sal eers na middernag opdaag.”
“Dit is nie ver van middernag af nie. Onthou, ons werk môre, en Phil moet nog terugry George toe.”
“Wat is sy nering?”
“Bedoel tannie sy beroep?”
“Ja, is dit dan nie dieselfde ding nie?”
“Hy is ’n geoktrooieerde rekenmeester en doen etlike firmas se boeke. Op George, maar ook op ’n paar van die omliggende dorpe.”
“So hy is ’n man met ’n kop vir syfers. Somme is nie iets waarmee ek goed is nie. Kon nooit op skool die tafels in my kop kry nie. Geen wonder ek het in Matriek se middeleksamen ’n F-simbool gekry nie. Gelukkig kon ek darem die eindeksamen deurskuur.”
“Ek het gedink tannie sal al slaap.”
“Ja, ek ook, maar toe kom ek op dié boek daar in jou boekrak af. Ek kon hom net nie neersit nie. So ’n mooie storie. Skoon liefdesverhale is mos nie meer volop nie. Deesdae is dit omtrent net bedspring-stories wat jy te lees kry, asof die liefde net om seks draai. Nou wat van ’n koffietjie voor ons gaan slaap?”
“Nie vir my nie, dankie. Ek en Phil het ’n rukkie gelede koffie gedrink. Ek gaan nou maar inkruip.”
“Dan is dit reg. Ek dink ek moet ook nou maar die lesery los en gaan slaap.”
Suzanne lê weer lank wakker. Wat hou die toekoms in? Gaan Phil se liefde vir haar nie kwyn as sy geduld met Gertruida opraak nie? Nooit kon sy gedink het daar sal ’n dag kom dat sy haar in so ’n moeilike situasie bevind nie.
2
Dinsdagmiddag na werk word sy by die woonstel ingewag met die nuus dat Gertruida hul buurman ontmoet het. “Wat ’n aangename man! Ons het te lekker gesels.”
“Watter buurman?”
“Het jy dan meer as een buurman?”
“Weerskante van my bly mans. In nommer agt en tien.”
“O, ek weet nou nie wat die nommer van sy woonstel is nie, maar sy naam is Herman Steyn. ’n Regte boerseun, as jy my vra. Jy is seker bly jy het hom as buurman.”
“O, Herman. Hy is ’n gawe ou, ja. Behulpsaam, altyd bereid om te help as ek in die nood is.”
“Watse nood?”
“Ag, hy het al vir my kraanwasters vervang, en nou die dag ’n nuwe prop vir my strykyster aangesit. Sulke lastige takies waarmee ek dom is.”
“Hy’t geluide hier in die woonstel gehoor en het toe kom kyk of hier nie dalk ’n inbreker by jou is nie. Toe nooi ek hom in vir koffie, en daar kom ons toe mooitjies agter hy is so verlangse familie van dokter Pieter Wasserman.”
“Wie is dokter Pieter Wasserman? Is ek veronderstel om hom te ken?”
“Nee, jy sal nie weet wie hy is nie, maar hy’t jou ma met haar geboorte gevang. En dit was ampertjies of ek was met hom getroud.”
“O? Nou hoekom het jy toe nie met hom getrou nie?”
“Oor ek gedag het ek is op ’n ander man verlief. ’n Skatryk man met ’n bek so glad soos seep. Amper te laat agtergekom hy is net agter my lyf aan. Toe ek hom los, was Pieter klaar verloof aan die meisie met wie hy later getroud is. Ja, jonkheid is dikwels ydelheid. As jy nie met oop oë loop nie, trap jy maklik in ’n strik.”
Tot Suzanne se stomme verbasing begin sy Gertruida se teenwoordigheid geniet. Dis lekker om saans met ’n bord lekker kos ingewag te word en geselskap te hê, maar toe die telefoon Vrydagoggend by die werk lui, en sy hoor dis Phil, raak sy opnuut benoud.
“Woon jou tannie nog by jou?” is sy eerste vraag nadat hulle gegroet het.
“Ja, en ek kan jou die versekering gee dat sy geen planne het om te verhuis nie.”
“Dan sal ons seker maar weer iewers heen ry.”
“Ons kan gaan uiteet, as jy wil.”
“Goed, ons kan op Albertinia gaan eet. Ek het gehoor die hotel daar maak baie lekker kos.”
Gertruida is nie ingenome met dié verwikkelinge toe Suzanne haar bel om te sê sy moenie moeite doen om die aand vir haar kos te maak nie. “Nee, goed dan maar, as Flip so baie geld het om te mors. Miskien is my boerekos te eenvoudig vir hom. Dalk is hy ’n man vir sjampanje en kaviaar. Ek sal maar vir Herman nooi om saam met my te kom eet.”
Suzanne is nie lus vir ’n argument nie, dus beëindig sy liewers die gesprek deur te sê daar het nou net ’n kliënt opgedaag aan wie sy moet aandag gee.
Toe Phil die aand by die woonstel opdaag, is Suzanne aanvanklik verras deur sy gemoedelikheid. Hy gesels land en sand oor allerhande onbenullighede met Gertruida, en al staan agterdog asof met ’n swart merker op haar gesig geskryf, sien hy dit skynbaar nie raak nie.
Hy wys egter ’n rukkie later Gertruida se aanbod om koffie te drink van die hand. “Dankie, maar ons gaan uiteet, en dit sal dalk net ons eetlus bederf. Wat gaan tannie vanaand doen?”
“Die buurman van hier langsaan kom by my eet. Ek weet nie of jy hom al ontmoet het nie?”
“Nee, hulle het mekaar nog nie ontmoet nie,” sê Suzanne, en wend haar onmiddellik tot Phil om aan te dui sy is gereed, hulle kan maar ry, want iets waarsku haar Phil se skielike vriendelikheid is vals.
Hulle is dan ook kwalik in die motor of hy begin lag. “Ek het die voete van daardie tannie van jou onder haar uitgeslaan deur so gaaf teenoor haar te wees, nè?”
“Ek het gedag daar is ’n slang in die gras. Hoekom het jy dit gedoen?”
“Om haar sag te maak voordat ek haar laat verstaan sy moet ander blyplek gaan soek. Jy sal dit nie doen nie, so ek sal dit moet doen.”
“Moenie glo sy gaan daarvoor val nie. Ek kon sien sy was agterdogtig oor jou aangeplakte vriendelikheid.”
“Gee my ’n kans dat ek net eers haar vertroue wen, dan gesels ons weer. Sy kan nie verwag jy moet haar vir die res van haar lewe versorg nie.”
“Ek sorg nie vir haar nie. Inteendeel, sy sorg eerder vir my. Sy kook kos, hou die woonstel aan die kant, en het gister selfs my wasgoed ook gewas.”
“Daarvoor kan jy ’n huishulp kry.”
“Teen betaling, ja, maar tannie Gertruida doen dit verniet, en boonop betaal sy die helfte van die woonstelhuur.”
“Hoe lank gaan jy in dié omstandighede tevrede bly?”
“Daarvan
