wat herhaaldelik beleef het hoe die Here hulle stuur.
Hoe sulke roepings plaasvind, is sekerlik die Roepende se saak. Kom daar ’n stem uit die hemel? Is daar ’n deur wat oopgaan, of een wat toegeklap word? Wie weet? En wie wil tog waag om te sê watter manier die “regte een” is?
Uit Elia se roepingsverhale (ja, meervoud) blyk wel die volgende: Daar is maar Een wat roep, en wanneer Hy roep, stuur Hy ook. Hierdie roeping en sending is ten bate van ander mense.
Maar, sou Elia tot sy groot troos uitvind, dit dien meermale ook tot jou eie heil. Kom nader, sê die roepende Een dan, dat Ek jou kan versorg. O, en jy moet maar jou ore spits. Fyn luister, want daardie stem kom soms soos ’n fluistering in die windstilte.
____________________
Here, ek wil U hoor bó die gedruis van my begeertes.
Woensdag 26 FEBRUARIE 2020 Lees 2 Korintiërs 5:20–6:10
Aswoensdag
Lydenstyd
Ons is geslaan, in die tronk gegooi en het in oproere beland; ons het swaar gewerk, nagte sonder slaap deurgemaak en honger gely (v. 5).
Op hierdie eerste dag van Lydenstyd lees ons ’n verhaal oor lyding: Paulus s’n, wat hy self vertel. Eintlik sê hy maar wat hy in van sy ander briewe ook sê: hoe hy erge dinge moes deurmaak ten einde die evangelie te verkondig aan almal na wie hy gestuur is.
Die fokus is egter nie op sy swaarkry nie; hy laat val die klem op die versoening wat God deur Jesus gebring het. Hy spoor sy lesers aan, soebat hulle: “Aanvaar die versoening met God wat Hy bewerk het!” Sorg tog, smeek hy, “dat julle die genade van God nie tevergeefs ontvang het nie”.
Dit sal te erg wees om bloot daaraan te dínk dat Paulus se vele opofferings tevergeefs was. Wat nog van Christus se lyding? Immers: “God het Hom in ons plek as sondaar behandel sodat ons … vrygespreek kan wees.”
Koninkrykswerk geskied sonder uitsondering in ’n lydensakker, vind Paulus uit. Om in God se wingerd vertrou te word, eis altyd sweet en dikwels trane en, ja, soms ook bloed. En moenie hiéraan twyfel nie, arbeider-in-die-Koninkryk: ’n Vername deel van jou swaarkry lê in soebat en smeek.
Om onwilliges aanhoudend mooi te vra om die genade-aanbod te aanvaar. Om onsekeres dag ná dag te vertel dat God anders is as so baie van sy kinders. Dat Hy nie oordeel nie en dat Hy nie voorwaardes stel nie. Om skeptici te oortuig met die voorbeeld wat jy stel. Onder meer met die uitmergelende ekstra kilometers wat hulle jou sien loop, en al die kere dat hulle aanskou hoe jy jou verneder deur die ander wang te draai.
____________________
U het die hoogste prys vir my betaal, Here Jesus. Sal ek dan terugdeins?
Donderdag 27 FEBRUARIE 2020 Lees Jona 3
’n Boodskap van Hom
Die woord van die Here het ’n tweede keer tot Jona gekom: “Maak klaar, gaan na die groot stad Nineve toe en spreek hom aan met die boodskap wat Ek jou sal gee” (v. 1-2).
Hier is nog ’n roepingsverhaal uit die Ou Testament: Jona, wat twee keer geroep is. Die eerste keer hardloop hy toe mos weg, ingesluk deur al sy vrese; die tweede keer gehoorsaam hy die roepstem tot op die letter.
Hy begin praat toe, in opdrag van die Roepende, met ’n ander stem. Weg is die huilstemmetjie wat die matrose aansê om hom maar in die see te gooi (Jona 1), skoonveld die bang bidstemmetjie in die vis se maag (Jona 2). Wat die leser hier hoor, is ’n forse verkondiging van God se ultimatum: “Nog net veertig dae …!”
Wat hierop volg, is ver bo enigeen se verwagting, vir seker ook die geroepene s’n: Die stad, met die koning vooraan, hoor die boodskap en begryp die implikasies en kom tot inkeer.
So, lyk dit my, gebeur dit maar wanneer geroepenes hulle streng by die roepende Een se voorwaardes hou, veral dié dat hulle bloot moet sê wat Hy hulle voorsê. Dit sal verhinder dat geroepenes hul eie sousie oor die boodskap gooi. Dié is mos gewoonlik ’n konkoksie vol eie bestanddele, volgens eie voorkeur vermeng en met groot bravade opgedis.
Om stip by die boodskap te bly wat hulle ontvang het, beskerm die geroepenes: Hulle is slegs vir die aflewering van daardie boodskap verantwoordelik. Wat die hoorders daarmee maak, en of hulle dit hoegenaamd wil ontvang, is nie die boodskapdraers se saak nie. Die roepende Een vra nie wonderwerke van sy geroepenes nie – dit is sý werk. Hy vra bloot gehoorsaamheid.
____________________
Lê u woorde in my hart neer, Here. Maak dan my mond oop.
Vrydag 28 FEBRUARIE 2020 Lees Jona 4
Hy is wat Hy is
“Ag, Here, ek het dit geweet … U sien maklik af van die straf wat U aangekondig het” (v. 2).
Dinge werk nie altyd uit soos geroepenes dit wil hê nie. Wanneer daar dus sukses kom, is die vreugde en dankbaarheid groot. Hulle het my gehóór! word daar dalk gesê. Hulle het regtig gemaak soos die Here wou hê – prys sy Naam!
Stel jou dus Jona se oorstelptheid voor toe die onwaarskynlike gebeur en die groot stad Nineve, koning en al, tot inkeer kom. Maar sien dan dat jy heeltemal verkeerd is: Jona is nie bly nie, nie eens naastenby nie. Inteendeel.
’n Mens kan net jou kop skud. Sy harde werk word beloon – en hy wil dit nie hê nie. Sy prediking dra ryke vrug – en hy keer sy rug daarop. Wat wil jy dan hê, Jona?
’n Kwaai God. Vuurspuwend. Onbuigsaam. Haatdraend. Dit is waarop Jona gehoop het. Maar toe leer ken hy ook in Nineve die Een wat hy reeds in sy eie land geken het: die “genadige en barmhartige God, lankmoedig en vol liefde”. Jona hou nie van Hom nie. Hy vat die pad, hoogs ontevrede, en gaan sit dikmond buite die stad en wag. Miskien is God tóg soos hy wil hê Hy moet wees …
Hy is toe nié. Hy is dit nooit nie. Hy sal dit ook nie word nie. Hy is wat Hy is.
Maar hoe is Jona dan? Het hy nie iets uit sy aanvanklike drostery geleer nie? Die storm, die vis-episode? Die tweede kans?
Jona sê hy ken hierdie God. Maar glo hy ooit wat hy met soveel drif verkondig? Gló hy in hierdie God wat hy ken?
____________________
Herinner my gereeld aan hoe U is, Here. Barmhartige, omarm my. Want U weet hoe ek is.
Saterdag 29 FEBRUARIE 2020 Lees Psalm 51
Ek weet U weet
Skep vir my ’n rein hart, o God, vernuwe my gees en maak my standvastig (v. 12).
Ons is op die vooraand van die eerste Sondag in Lydenstyd, en Dawid se lyding oor sy eie sonde speel hier voor ons af. Dit is ’n veelseggende psalm dié. Hoor dan: “Ja, my oortredings ken ek …”
Selfinsig, sê hedendaagse geleerdes, is ’n voorvereiste vir verandering. Jy moet eers met jou eie mond kan sê hoe jy drooggemaak het voordat die genesingsproses kan begin. Erken eers gister se vergrype; gryp dán die nuwe moontlikhede aan. Ons hoor dit alles hier.
Selftoegediende
