жеткис жыл өткөн,
Сайлуу өтөктүн өзүнө,
Сабалатып жаан төккөн.
Сап-сабын айтып тарыхтын,
Санжырачы киши өткөн.
Аңгеме айтып баягыдан,
Акылман кары чал өткөн.
Эээй…
Ар түркүн ыр түзүп,
Амалдарды туурадым.
Бабаны ырга айлантып,
Байыркыдан курадым.
Бабын издеп сөз курап,
Башталмасын уладым.
Санжырбыз жазылган,
Китептерди карадым.
Абалкы өткөн бабанын,
Атын улам тактадым.
Кемчил болгон жерлерин,
Кээсин чийип таштадым.
Байыркы биздин бабабыз,
Үрүмчү аркы атабыз,
Эчкилүүнү жайлаган,
Этектен жылкы айдаган,
Ээр белдей белесте,
Элин коргоп жашаган.
Душман менен бетме-бет,
Далай болуп кармашуу.
Эл, жер үчүн күйүнүп,
Эркиндикти талашуу.
Бирде бийик көкөлөп,
Жанып учуп эрдиги,
Аларды айтып отурсам,
Айдыңдарды тактасам,
Ачып-жуумп колду санасам,
Бири чын да, бири калп,
Айтылганды тактасам,
Долон биздин атабыз,
Доордон кабар айтабыз.
Ошол жакта көп сөздөр,
Окуялар болжолдор,
Жобур кептен оошкондор,
Жоболоңдуу жомоктор.
Улуулардан калган сөз,
Уламада айткан сөз.
Карылардан калган сөз,
Калкамандар айткан сөз.
Ким көрүптүр мындайды,
Кийинки ырлар такталды.
Улуулар бизди үйрөттү,
Улама тарых айтканды.
Абалкынын баянын,
Айткысы келет жаш кары.
Уламадан кеп айтып,
Улаганбыз сөз жазып,
Куу атчан жолочунун,
Курсагы ачты азык жок.
Тамашалап жараткан,
Тагдырда деле жазык жок.
Ушул эркин тоолордо,
Укмуш-укмуш хан чыкты.
Калың журтту башкарып,
Кайратынан жан чыкты.
Ошол хандын соңкусу,
Ойротко даңкы угулган
Уланып далай кеп кеткен,
Урматтуу улуу Угуз хан.
Жоону жеңди каратып,
Жоокер жыйды такшалтып,
Арбын жашты өткөрүп,
Кайраты тайып баратты.
Кайтаар күнү жакынбы,
Же дагы азга жашайбы,
Карып калган чагында,
Көргөн экен бир бала,
Анын аты Бөйөнхан,
Бөйөнхандан Чаянхан,
Кылымга аты таанылган
