Ляцець у неба. Дмитрий Максимович Акулич

Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Ляцець у неба - Дмитрий Максимович Акулич страница 3

Ляцець у неба - Дмитрий Максимович Акулич

Скачать книгу

белізной?!

      А снежань, толькі зараз распачаўся

      І кажа нам, што змены падышлі.

      І з першым снегам ён не памыляўся,

      Усё як трэба, глядзім у календары.

      І ўскалыхнула мой настрой надвор'е.

      Са святам, з радасцю ўнутры,

      Я назіраю на зімовае спатканне –

      Сняжынак, што кранаюцца зямлі.

      01.2019

      *****

      Блукаю я сярод аблокаў.

      Была ты побач. Дзе ж цяпер?

      Хапіла табе пару крокаў,

      Ты павялічыла між нас памер.

      І наляцелі чорны хмары,

      Маланка б'ецца, нібы звер

      І адгалоскі грому прамаўлялі:

      “Тваё жыццё сярод папер!”

      І не звяртаючы ўвагі грому,

      Хачу я бачыць твае прамяні!

      Каб апынуцца каля дому

      І цалавацца ля ракі.

      Але ты знікла, маё сонца…

      За навальніцай, мабыць, ты.

      Злуешся на меня, а я не моўчкі,

      Кажу як не хапае цяплыні.

      Пасля праз час усё сціхае

      І неба чыстае, але ў начы.

      І дзеля шчасця сонца не спрыяе:

      Я каля зорак, вольны і чужы.

      01.2020

      *****

      Я паранейшаму пакіну след.

      Не ведаю, якое будзе заўтра.

      Праблемы гоняць мяне прэч,

      А я трапляю, дзе шмат жарту!

      Сур’ёзнасць мне б набыць у словах,

      Размовы былі б бяз хлусні.

      А я жыву з людзьмі ў умовах

      І цяжка мне ад іх сысці.

      Калі не цалкам разабрацца:

      Дзе праўда ёсць, а дзе няма.

      Тады не варта расчыняцца!

      Тут па-сапраўднаму ідзе гульня.

      І ставяцца па-рознаму, у абліччах,

      У розны дзень, у розны час!

      І выяўляецца гэта ў звычках.

      Я вывучаю на фальшывасць вас.

      12.2018

      *****

      Думкі збіраюцца, як ліхтары на небе.

      Вясновы час, начны палон людзей.

      Дзе прачынаецца ахвота і сумленне,

      Адлегласці становяцца радзей.

      Думкі мацней, захопліваюць стан

      І цяжкія наступствы разважанняў.

      А месяц, у адрозненні, як пан.

      Збірае на сябе ўвагу зазіранняў.

      Бадай, ёсць яшчэ адзінае жаданне!

      Адзіна зорка, што збіраецца ўніз.

      Але патрэбна намаганне,

      Каб не міргнуць, ажыццявіць капрыз.

      Прыклыхлае становішча ў цемры,

      Калі хутчэй не атрымаць сваё.

      Здаецца, вось той час, ён недармны!

      Але чаканае, насамрэч, не прыйшло.

      Месяц хаваецца за хмару на хвіліну

      І зорка падае, яе ўж не стрымаць.

      Начная

Скачать книгу