wat als het waar is, Johnny, wat zeg je dan?”
“Het kan gewoon niet waar zijn. Ik kan het niet, en jij kunt ook geen baby krijgen!”
“Maar, wat als het waar is?”
“Onzin, het kan niet. Je hebt last van winderigheid – of je bent dikker geworden. Dat is het, je bent aangekomen”.
“Nee, Johnny, onze baby is maar zo groot als een pinda! Ik ben daardoor niet dikker geworden. In feite weeg ik evenveel als altijd: tweeënvijftig kilo, maar ik ben zwanger. Hoe onmogelijk het ook lijkt, ik ben zwanger. Ik herinner me het gevoel van vroeger, maar ik zal het morgen bij de dokter navragen”.
“Goed! Doe dat, en je zult zien dat ik gelijk heb”.
Seconden later sliep hij, en was Teresa bezig ervoor te zorgen dat het haar geliefde aan niets zou ontbreken.
∞
Toen John te horen kreeg dat hij nog dit jaar vader zou worden, wist hij niet hoe hij moest reageren. Het ging voor hem alles een beetje te snel, toch was hij van binnen dolgelukkig. De harde man in hem won het echter, en daarom drong hij aan op een DNA-test. De vruchtwaterpunctie tien weken later wees uit dat hij een van de ouders was, daarom bood hij Teresa aan met haar te trouwen. Zij reageerde terughoudend waardoor hij zich teleurgesteld voelde.
“Ik dacht dat je het fijn zou vinden om met me te trouwen, Teri”, zei hij.
“Dat zou ik ook”, gaf ze bedroefd toe, “maar niet alleen omdat ik je baby draag. Ik had graag gehad dat je me ten huwelijk vroeg uit liefde”.
“Maar ik hou van je, Teri, dat weet je. Ik ben gewoon niet erg goed in het zeggen van dat soort dingen, ik dacht dat je dat wel wist”.
“Een vrouw hoort het toch graag, Johnny”.
“Ik veronderstel dat een man dat ook doet, mijn liefste, ik moet eerlijk toegeven dat ik het fijn vind, hoewel, als je ooit aan iemand vertelt dat ik zoiets gezegd heb, zal ik het zonder blikken of blozen keihard ontkennen”.
“Jullie dwaze machomannen”, spotte ze zachtjes, terwijl ze in de holte van zijn arm lag. “Jullie willen het horen, maar jullie willen niet hetzelfde plezier geven aan de mensen die jullie liefhebben. Dat is egoïstisch, of niet soms?”
Hij antwoordde enkele minuten niet, maar Teresa was bereid te wachten.
“Ja, ik denk het wel”, gaf hij uiteindelijk toe. “Het spijt me zo dat ik je niet eerder heb gezegd dat ik van je hou. Ik heb het in mijn hele leven nog nooit tegen iemand gezegd, behalve misschien tegen mijn moeder. Ik weet het niet meer. Heb ik je ooit over haar verteld? Haar naam was Fleur en ze kwam uit België, maar we zullen het voorlopig nog niet over haar hebben. Wil je, alsjeblieft, met me trouwen Teri? Het zal me de gelukkigste man van de wereld maken, en ik weet dat dat afgezaagd klinkt, maar ik ben een man van actie, niet van woorden – Ik denk dat je daar ondertussen al achter bent”.
“Het klinkt niet oubollig, Johnny, het zijn mooie woorden –” Haar ogen vulden zich met tranen. “Ik zal met je trouwen, Johnny. Ik heb altijd van je gehouden, maar ik wil dat je me belooft dat je voor ons kind zult zorgen. Ik geef niet om mezelf, maar er moet voor ons kind gezorgd worden, anders kan ik beter nu weggaan”.
“Mijn liefste Teresa, als je met me trouwt, zal ons kind, jongen of meisje, alles erven wat ik bezit”.
“In dat geval, Johnny, krijg je van mij een ja met heel hart en ziel, ik wil heel graag met je trouwen.”
∞
John wilde dat de huwelijksceremonie binnen een week zou plaatsvinden, maar Teresa stond erop alles goed te plannen en te organiseren. Ze vroeg John alleen niet zich tot het katholicisme te bekeren, en ze vroeg ook niet om de baby katholiek op te voeden.
Met veertien weken, na de grote bruiloft, vertelde Teresa John dat ze een meisje verwachtten. Ze was bang dat John teleurgesteld zou zijn, maar daar was niets van te merken.
John van zijn kant dacht dat hij teleurgesteld moest zijn, hij was verbaasd dat dit niet zo was.
“Welke naam zullen we haar geven?” vroeg Teresa op een morgen in bed.
“Kunnen we haar Daisy noemen?” vroeg hij.
“Natuurlijk”, mijmerde ze. “Daisy – Margarita in het Spaans – een parel – een verborgen juweel. Het is de perfecte naam voor onze dochter, ons geschenk van God, dat er nooit had mogen zijn.”
2 DAISY´S VROEGE KINDERJAREN
Het was Teresa’s derde zwangerschap. Hoewel de andere voortijdig waren afgebroken, verliep deze zonder problemen. Wel was ze natuurlijk een beetje bang vanwege haar verleden. John was zich hiervan bewust en zorgde voor een privé-verpleegster voor haar en een tweede auto, zodat de tuinman haar naar het ziekenhuis kon brengen, als hij en Tony niet thuis waren. De hele zwangerschap verliep echter probleemloos, en Daisy werd thuis geboren op 14 december, op een heerlijke zonnige namiddag, met de hulp van een vroedvrouw die door de verzekeringsmaatschappij van de familie ter beschikking werd gesteld. Het was een vlotte bevalling en John glunderde van trots toen hij zag hoe zijn mooie vrouw hun prachtige baby vasthield.
John was nooit zo’n fotoliefhebber geweest, maar binnen een week had hij er honderden geschoten. Hij liet ze aan zijn vrienden en kennissen zien en als ze zeiden dat Daisy zijn neus of ogen had, was hij apetrots, hoewel hij de gelijkenis zelf niet kon zien. Voor hem was zij het evenbeeld van zijn lieveling Teresa, en dat zou hij niet anders gewild hebben. Hij ging nooit met haar buiten de poort, maar hij wandelde graag met haar in de kinderwagen door de tuin en beschreef haar de bloemen en de vogels als hij zeker wist dat niemand hem kon horen. Hij had Teresa’s hart doen smelten toen ze op een morgen bij Daisy kwam en John ‘poesje mauw kom eens gauw’ voor haar hoorde zingen. Op het moment dat hij haar zag luisteren, was hij rood geworden van schaamte en had het nooit meer gedaan.
De tuinwandelingen waren kort daarna opgehouden. In plaats daarvan ging John vaker op stap. Dat had gevolgen voor Teresa. John was niet gewend zonder partner uit te gaan en wilde dat zijn vrouw hem vergezelde, wat betekende dat ze een kindermeisje nodig hadden. Hoewel het niet was wat Teresa wilde, vond ze dat ze moest gehoorzamen, omdat John altijd zo goed voor haar was geweest.
De perioden dat baby Daisy bij haar kindermeisje, Lisa, werd achtergelaten, werden langer en frequenter, totdat de baby meer genegenheid voor Lisa toonde dan voor haar moeder. Het brak Teresa’s hart, maar ze kon er niets aan doen. Rond deze tijd merkte Tony dat kleine Daisy vaak alleen in haar box in de tuin zat. Hij kwam daarom regelmatig langs om haar te vermaken. Hij had er geen probleem mee dat iemand hem zag of hem voor gek verklaarde, hij hield van kinderen en had het altijd betreurd dat hij er zelf geen had. Daisy was ook dol op hem en ze werden dikke vrienden.
Daisy bleek als peuter alles snel op te pikken: zij leerde even snel Spaans als Engels. Teresa gebruikte deze gelegenheid om haar eigen beheersing van het Engels, dat tot dan toe redelijk gemiddeld was geweest voor de omgeving en haar achtergrond, te verbeteren. Dit kon haar later goed van pas komen en het verbeterde de relatie met haar dochter.
Desondanks groeide Daisy min of meer alleen op, of beter gezegd, met de bedienden. Zij woonde in dezelfde villa als haar ouders, maar John was aan zijn vrijgezellenbestaan gewend, en was te oud om te veranderen. Hij ging ‘s avonds graag iets eten en drinken, en verwachtte dat zijn vrouw hem vergezelde, zoals de vrouwen van zijn vrienden hen vergezelden. Het maakte
