niyə – niyə – niyə bağırdı!.
Əsəbindən əlini masaya vurarkən əli fincana dəydi qırıldı, qırılmış fincanın üstündən təkrar – təkrar vurdu əlini, əli qana bulandı. Aylın gördü Sərdar özündən çıxır, tez əlini tutdu öz əllərinin içində sıxdı ki, qanı axmasın. Sərdar əsəblə – Aylına: burax axsın tutma, sənə xoşdur məni belə görmək. Aylın üzüldü Sərdarın halına, – Sərdara: dəli mən sənə layiq deyilm, məni düzgün anla. Mənim artıq əlim qana bulandı, sənə layiq deyiləm anlayırsanmı məni? Aylının gözləri yaşardı. Aylın – Sərdara: sən pis deyilsən yaxşısan, Sərdarın əlini öpüb ağladı. Sərdar Aylının bu halına yandı alışdı, naladı Aylının özünə qapandığını. Sərdar – Aylına: canım sənin əlin qana bulanmadı, əksinə sən necə nəfərin həyatını qutardın, bilirsənmi? sən neçə ananın gözünü yaşlı qalmaqdan qurtardın. Sən məni atama bağışladın, sən anmın ruhunu şad etdin, Aylın səsini içinə salıb göz yaşında böğulurdu. Sərdar Aylını sinəsinə sıxıb, saçlarından öpüb qucaqlayıb kövrəldi. Sərdar – Aylına: sən bir mələksən canım, əksinə sən yaxşısan, əksinə mən deyiləm yaşı. Mən səni bütün bu olanlardan qoruya bilmədim bağışla məni, ürəyi göynədi Aylının özünü günühlandırmasına.
Aylın Sərdarın sinəsinə yavaşdan vuraraq ağladı, – Sərdara: mən hələdə yuxumu qarışdırıram, anlayırsanmı? mən hələdə öldüyüm o anı xatırlayıb yuxudan oyanıram gecə dəfərlə. Sərdar pis oldu – Aylına: anlayıram canım, unut oldu keçdi. Allah bilir nəqədər insanın həyatını qurtardın etdiyin çəsurluğunla – mərdliyin ilə. Nə olar icazə ver yanında olum, bütün olanları sənə unutdurum.
Sərdarın əlindən qan axırdı damcı – damcı axı, Aylını sakitləşdirməyə çalışırdı. Aylın Sərdarın üzünə baxdı yaşlı gözləriylə – Sərdara: sən həyatda ən gözəlinə layiqsən, mənə deyil. Sərdar Aylının saçlarını, üzünü, sığallayıb – Aylına: mənim gözəlim və masumum sənsən. Təmiz saf ürəkli canım sevdiyim tək qadınım oldun, sonuna qədərdə olacaqsan. Mən səni sevirəm canım, sevirəm səni, sevirəm duydunmu? sevirəm. Aylın göz yaşlarını silib əlinə baxdı, – Sərdara: qanın axır, – Aylına: axsın canım, sənə qurban olsun qanım – canım hər şeyim.
Aylın gedib ilac qutusunu gətirdi, Sərdarı otuzdurdu əlini sarımaqçün bint götürdü, kəsiyinə ilac tökdü qanını silib, sarıdı əlini. Sərdar heç hiss etmirdi əlinin ağrısını, Aylına baxırdı. Aylın Sərdarın əlini sarıyıb binti kəsib, düyünləyib bağladı, – Sərdara: Sərdar bir daha qanını tökməyə cürət etmə, Sərdar Aylına baxdı. Aylın – Sərdara: əğər gərçəkdəndə mənə ayitsənsə, hünər etmə duydunmu? İlac qutusunu götürüb çıxdı mətbəxtdən. Sərdara elə bil dünyanı verdilər, Aylının özünə ayitsən sözünə çox sevindi, öz – özünə: səninəm canım, hər şeyim sənindir. Aratıq Sərdar bəydə demədin, adımı çəkdi canım mənim. Sərdar gözlərini yumub dərindən nəfəs aldı, elə rahat oldu ki Aylının o sözündən sonra, öz – özünə: Allahım bu günüdə görərəmmiş. Aylın Sərdarı səslədi, orda öz – özünə danışma gəl, Sərdar Aylının bir dəqiqədə olsa zarafatsız qala bilmədiyinə gülümsədi. Ayağa qalxıb getdi yanına.
Beləcə Aylınla Sərdar bir – birinə olan sevgilərini artıq gizlətmədən gözəl günlər keçirirdilər birlikdə. Aylın Sərdarla şəhərə çıxıb gözəl yerlərdə gəzirdilər, özünün kiçikliyindən danışırdı Sərdara. Sərdar çox xöşbəxt idi, sonunda özündə Aylına sevgisini etiraf etdiyiçün sanki üstündən dağları qaldırmışdılar. Aylınında üzündə sevinc – təbəssüm yaranmışdı. Gərcəkdən sevdiyini etiraf etdiyindən sonra Sərdar dəyişmişdi. Sərdar Aylınla gözəl vaxt keçirirdi, zarafatları ilə Sərdarı ürəkdən gülüdürürdü. Kafelərin birinə gəlib əyləşdilər, afisant yaxınlaşdı, qəhvə sifariş etdilər, afisant getdi. Sərdar əlini tutub, – Aylına: səninlə ömrümün ən gözəl günlərini yaşayıram canım, inşallah son nəfəsimizə qəzdər birlikdə olaçağıq. Nə olur olsun söz verək bir – birimizdən küsməyək inciməyək, – Sərdara: insan sevdiyindən küsərmi heç? Sərdar gülümsəyib, – Aylına: qurban olaram mən sənə, afisant qəhvələini gətirib qoyub getdi. Sərdara zəng gəldi, telefonu çıxarıb baxdı Tahir idi zəng edən, – Aylına: Tahirdi. Telefonu qulağına tutub alo Tahir, alo duymuram səni, alo eşidirsənmi məni? telefonunun set yerinə baxıb öz – özünə: setmi yoxdur nədir? – Sərdara: dışarı çıx bəlkə burda yaxşı tutumur. Sərdar ayağa qalxıb – Aylına: indi gəlirəm canım, getdi dışarı.
Aylın öz qəhvəsindən götürüb içdi bir qurtum, kənar masada oturmuş oğlanı gördü tanıdı, rəyisin oğlu idi barmağını qırdığı. Aylın ona tərs – tərs baxıb öz – özünə düşündü, bu mənimi izləyir? yoxsa təsdüfdürmü? oğlan kinli baxışlarla baxırdı. Aylın fikir verməməyə çalışdı, afisant gəldi əlində kağızla – Aylına: bu sizədir xanım, masaya qoyub getdi. Aylın baxdı iki qat bükülmüş kağızı götürüb açıb oxudu (sən məndən qorxub rəyisin oğlunu özünə sevgili etməklə deyil, mən sənin kölgən olacam harada getsəndə, bu artıq səninlə mənim aramda olan prinsipli davadır, hazır ol hər şeyə, sənə bu şəhəri dar edəçəm).
Aylın kağızı qatlayıb qoydu kənara, Sərdar gəldi əyləşdi. Aylının bir təhər olduğunu görüb – Aylına: nə oldu canım? – Sərdara: nə deyirdi Tahir? hər şey yaxşıdırmı? – Aylına: iş haqda danışdıq canım. Yaxşıdır hər şey narahat olma, qəhəvəsini götürüb içdi. Tahir sənə ürəyimi açdığıma hələdə inanmır, Aylın oğlanın yazdığına əsəbi idi, gülümsəməyə çalışdı. Oğlanın oturduğu masaya baxdı yox idi, Aylının kimisə axtardığı Sərdarın gözündən qaçmadı. Sərdar – Aylına: canım birinimi axtarırsan, tanış filan? Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: mənə silah lazımdır. Sərdar qəhvə içdiyi yerdə az qaldı boğulsun – Aylına: nə lazımdır? zarafatmı edirsən canım. Silah nəyinə lazımdır sənin? Aylın kağızı Sərdara tərəf itələdi əli ilə. Sərdar şüphəylə baxaraq, kağızı açıb oxudu öz – özünə: çaqqal mən sənin bunu yazan barmaqlarını qırmarammı. Sərdar əsəbləşdi – Aylına: o tip burdaydı eləmi? necə görmədik o şərəfsizi? Sərdar ətrafa nəzər salıb baxdı, görmədi. Aylın – Sərdara: mənə mütləq lazımdır silah. Sərdarın kefi qaçdı tamam, – Aylına: canım sən narahat olma, mən həll edəcəm onun işini qısa zamanda. Bu təhtid kağızınıda onun, pis söz demək istəyirdi demədi. Aylın – Sərdara: görünür mənim əlim artıq qana bulaşmağa davam edəcək. Sərdar Aylına nə isə demək istəyirdi, imkan vermədi. Aylın – Sərdara: Sərdar bax iki dəqiqə yanımdan çıxdın dışarı, heç xəbərin olmadı peyda oldu tip burnumun uçunda, mənim özümü qorumağımçün silaha ehtiyacım var. Hər halda buralarda vardır silah satılan mağazalar.
Sərdar alnını əli ilə sürtərək – Aylına: silah elə bir şeydir canım gərək ona səbirlə davaranasan, yoxsa əlindən bir xəta çıxar mütləq. Aylın kefinidə pozmadı, – Sərdara: o zaman silahım olmasa şərəfsiz mənə
