Хәзер түләү стандарт инде ул – бер «ярты». Ә тозлы гөмбә миннән булыр.
Раушан. Теге чактагы җиләкләрне тозлы гөмбәгә алмашмыйк әле.
Шәрифел. Мин ялгызакның тормышы тозлы. Син дә әнә хатыныңны сынга алмаштырдың бит. И, кибет янында хатыннарның көлүен ишетсәң!.. (Кулларын җәеп көлә.)
Раушан (йөзен каплый). Шәрифел!..
Шәрифел. Сәгадәт теленә кер генә! Сагыз урынына чартлата-чартлата бер кат чәйнәмичә һич туктый димә!
Раушан. Хәтерлисеңме, шушылай… кулларыңны җәеп… берзаманны җылаган идең.
Шәрифел. Нәрсә?
Раушан. Мәйтәм, шушылай… кулларыңны өскә күтәреп… урманда бер җылаган идең. Теге, җиләк вакытын әйтәм, шарлы яшен күргән көнне.
Шәрифел. Нинди яшен?
Раушан. Яңгыр ява иде.
Шәрифел. Аяз көн иде ул. Болытсыз, яшенсез. Ул көнне урманда каян килеп очраштык соң без?
Раушан. Мин утынга баргач.
Шәрифел. Юк, син председатель идең. Умарталыкны карарга килгәч.
Раушан. Ә син җиләк җыеп йөрисең.
Шәрифел. Шунда кинәт яшен яшьнәде…
Раушан (бүлдерә). Шарлы яшен! Әйтәм ич!..
Шәрифел. Түгел! Ул яшен (тирән сулап) син идең…
Раушан (кычкырып). Шарлы яшен, яшенсез яшен!.. Буталдым! (Балтасын ачу белән бүкәнгә чаба.) Менә шуннан ары уза алмадым! Ике якка ярып салырга йөрәк җитмәде. Күгәргән балта булып, Җәваһирә белән синең арага кысылып калдым. Көләрлегең бар… Яшенсез яңгыр шикелле тын гомер… Менә… (Микроскоп суза.)
Шәрифел. Әле таш сын синең, әле… Ник тотып йөрисең аны?
Раушан. Әтидән калган нәрсә.
Шәрифел. Хәтерлим.
Раушан. Рашатка. Ул минем хөрмәткә Рашат икән ич. Ник бер дә әйткәнең булмады?
Шәрифел (микроскопны ала, күзенә якынайта). Юк, күренми.
Раушан. Нәрсә күренми?
Шәрифел. Син әйткән хөрмәт.
Тынлык.
Раушан. Сине төштә күрдем… Чакырасың…
Шәрифел. Кая?
Раушан. Җиләккә… Теге сын миңа син булып тоелды. Бүтән берәүгә охшатып алып кайттым. Ә ул син икән!
Шәрифел (әкрен). Бозлар да эри башлаган!
Раушан. Җитәр, ни гомер контузиядәге шикелле яшәдем. Соң булганчы, уң булсын. Менә үзем, көн итәргә кулым. Рашат аңлар!
Шәрифел. Җәваһирә белән минем арага кысылып, җаныңны тынычландырмакчы икәнсең.
Раушан. Ике тапкыр үлмәбез әле, Шәрифел!
Шәрифел. Ике тапкыр яшәү өчен, үз вакытында бер тапкыр үлә белү дә кирәк булгандыр, Раушан. Хәзер соң инде. Кеше ни димәс?
Раушан. Кешенең бездә эше булмасын – теләсә ни дисеннәр. Тынарлар әле!
Шәрифел. Теге вакытны, халык белмәсен дип, үлемнән курыккан шикелле йөргәнеңне оныттыңмыни? А-а, председатель идең шул!.. Инде соң. Йөрәк суынган.
Раушан. Элек кайнар идеме? Син яраткан булгансың мине, Шәрифел. Ни дә булса калмадымыни?
Шәрифел. Калды.
Раушан. Әйтәм ич!
Шәрифел. Син түгел.
Раушан.
