ишарәли.) Бу телескоп картайган хәлемдә инә сапларга гына ярады. Бәлки, берәр оныгым шуның белән күктән яңа йолдыз тапкан булырые.
Раушан. Микроскоп бу, әни. Кечкенә әйберләрне зурайтып күрсәтә. Моннан йолдызлар күренми,
Гөлмәрьям. Бәхет йолдызлары кечкенә ул. Күңел күзең күрмәсә, тегесе дә, бусы да мәгънәсез… Җәваһирә, килен, мунчаны кабызып җибәрдеңме?
Җәваһирә. Әйе, әни.
Җәваһирә китә.
Гөлмәрьям. Менә, Раушан, бүген мунчага соңгы тапкыр керәм инде.
Раушан (кырыс). Гомергә телеңә кермәгәнне сөйлисең, әни.
Гөлмәрьям. Үлем биш килми… Инде сиңа илледән ашканга да биш ел. Җәваһирә дә картлык ягына күчеп бара… Йолдызыгыз, бәлки, аяк астымда гына чуалган булгандыр, кем белә, өмет йолдызы бер генә була ич ул. Иртәдән бирле нәрсәмне югалттым дип йөрсәм, шуны икән – өметемне. Телескобы әйбәтие: инәне ник ичмаса бер мәртәбә ялгыш саплатсын икән! Әрәм кала инде.
Раушан сын каршына килеп баса.
(Кабатлап.) Иртәдән бирле нәрсәмне югалттым дип йөрсәм, шуны икән – өметемне.
Раушан тавышы. Мәйтәм, шушылай… шушылай, кулларымны менә шулай өскә күтәреп… урманда… Җиләк вакыты иде. Теге… шарлы яшен күргән көнне.
Мунчадан Җәваһирә чыга.
Җәваһирә тавышы. Куркуыңнан тагын ниләр күргән идең? Утынга бардык без ул көнне, җиләккә түгел! (Кереп китә.)
Шәрифел күренә.
Шәрифел тавышы. Минем белән, җиләккә… (Борылып китә.)
Раушан Гөлмәрьям янына йөгереп килә.
Раушан. Бир әле, әни, шул микроскобыңны! Соңгы мунчаңа иртә җыенгансың әле син! Шәрифелнең улы врачлыкка укый. Бу ялда кайтып китә, ди, аңа бирермен.
Гөлмәрьям. Ул – Шәрифел улы шул… Ярар, бир. Кемгә дә ярый.
Раушан (сак). Минем дөньядагы бердәнбер гөнаһым шул, әни.
Тынлык.
Гөлмәрьям. Мине ялган белән юатма, улым. Юаныч булсын дип, муенга гөнаһ ташы асмыйлар.
Раушан. Муенга таш асмыйлар, ә җанда таш асрыйлар икә-ән…
Гөлмәрьям. Кешедән курык!..
Раушан. Кешедән куркып, шушы хәлгә калдым инде, әни. Матур таш сын алып кайтсаң да, кешедән куркырга кирәк. Үз гөнаһың хәбәрен вакытында өйгә алып кайту кая инде анда!.. Нәзереңне илтеп бирәм, әни. Шәрифелнең улы Рашат – минем улым икән ул.
Гөлмәрьям (үкенечле). Моңынчы ник әйтмәдең? Миңа гына булса да.
Раушан. Җәваһирәне кызганып яшәдем.
Гөлмәрьям. Ләүхелмәхфүздә язылгандыр, күрәсең.
Раушан. Кичер, әни.
Гөлмәрьям. Озак яшәлде, авыл кемнең мичендә нәрсә пешкәнне кырык көннән соң да белерие… Бәхетең: шундыйны яшерә белгән Шәрифел булган икән, Раушан!.. Инде мунча ми- неке бүген!.. Җәваһирә! Утын кызганасы түгел! (Әкрен.) Тормыш шул ук мунча – чисталыгы белән, гөнаһысы белән. Кызганып яшәү – яшәү түгел. Мә! (Микроскоп суза.) Илтеп бир.
Раушан микроскопны ала.
Кабыздыңмы, килен?!
Җәваһирә (мунчадан чыга-чыга). Ләүкә, идән, алачыкларны да юдым инде.
