укымасаң, чорлар тәрәзәсе корымлы булыр.
Мин бөтенләй башка чор шагыйре,
Яңа иман миндә, ден яңа…
Ике катлы тәрәзәдән карыйм,
Тукай аша карыйм дөньяга.
Сибгат Хәкимнең дөнья белән серләшүе сере менә шунда, фәкать шунда.
Җан итемне ярган пыяла
Белсәм икән – кайда ул?
Ком булып, халыклар уала,
Күлдә җикән – ил давыл! (Ә. Г.)
Шигыремә даһи шагыйрь остазымның җавабын ишетәм күк:
Ил олы нигезгә әйләнде,
Сал яңа күперләр, төз, ныгыт.
Барсы да йоклаган тыкрыкта,
Буранда җемелди безнең ут.
КЫЙССАИ ГАРИФҖАН
Кичә татар халкы сөекле улларыннан берсен – язучы Гариф Ахуновны соңгы юлга озатты. Татар гына түгел, ә бәлки Урта Идел халыклары, гомумән, Русиядә яшәгән барча халык аны белә, укый, ярата иде.
…Күк йөзендә миллиардларча йолдыз яна. Шулардан юлчыларга (төньяк киңлектә) маяк булырдае берәү генә: ул – Казык йолдыз. Аннары инде Җидегән йолдыз бар, әлбәттә, өстәп, Киек Каз Юлы.
Татар әдәбияты – халкыбыз рухы өчен тоташлае белән Киек Каз Юлы ул. Ә шул галактикадагы Тукай, Бабич, Ибраһимов, Такташ, Исәнбәт, Җәлил, Туфан, Фатих Хөсни, Аяз Гыйләҗев, Зәки Нури, Гомәр Бәширов, Әмирхан Еники, Сибгат Хәким, Шәриф Хөсәенов, Илдар Юзеев, Шәүкәт Галиевләр иң якты йолдызлардан.
Инде менә шул кабатланмас язучыларыбызны, сәнгать әһелләребезне үз күңеленә, рухына җыеп, татар халкына юмарт рәвештә өләшеп бирер мәсләктә йөрәген яндырган бөек бер каләм иябезне, шәхесебезне, җор телле, гел көләч була белә торган кешебезне – шәүкәтле Гариф Ахуныбызны бакыйлыкка озаттык.
Борынгы грек фәлсәфәчесе Сенека «Яшәү – үләргә өйрәнү» дигән. Ә Гариф ага үз тормышының, иҗатының бөтен үрнәге белән «Язу – үлемсезлек ул!» дип яшәде.
Әлхасыйл: сагыш басса – күк күкрәр, җан ташыса – яшен яшьнәр. Чатнаплар торып яшен ялтырады, күңел тәрәзәлә- рен калтыратып, күк күкрәде – татарның халык язучысы Гариф Ахун вафат (урыны җәннәттә булсын). Ә бу әдип та- тар әдәбияты шәкертләре өчен үзенә күрә бер мәдрәсә, көллият, дарелфөнүн иде дә, аны белгәннәр өчен (белмәгәннәр өчен дә!) әдәби хәзрәт, имам, казый, ахыр килеп, гомере буена татар халкының тыңлаучан зиһенле, зирәк бер шәкерте иде.
Әдәби шөгыльчеләр өчен генәме соң? Юк! Игенчеләр, терлекчеләр, эшчеләр, укытучылар, җитәкчеләр өчен дә. Гомерлек шәкертлеге аның җелегендә иде, ә остазлыгы аны белгән һәркем тәнендәге йөз мең чакрымлы кан тамырлары капиллярлары буенча озын-озак агар әле, озын-озак…
Арыш серкә очырганда басуга чыксак, белеп торыйк: бер серкәсе – Гарифҗан аганыкы. Җир җиләге җыябыз икән, бер бөртеген аның рухына дип авыз итәбез.
Гариф Ахуновның Г. Камал театры бинасына куелган җәсәде янында Президентыбыз Минтимер Шәймиев әйткән сүзләр дә шуны раслый:
– Егерменче гасыр азагында мәдәниятебездә кайгы-югалтулар
