кўчасида адашган қанча,
Ва ё кўксига гул қадашган қанча.
“Қанча?” деб қайтарма, “анча” де, анча,
Бахтин топиб кетсин бўзлаб юргани,
Қолипга сиғмайди кўнгил дегани.
Ҳар уйда қайнайди ҳаёт қозони,
Осон сотилади қадр арзони,
Гоҳо қулоғимда унинг фиғони,
Кўргани қурсин дер, оҳ кўрмаганнинг,
Қолипга сиғмайди кўнгил дегани.
Севиб севилмаган муҳаббат етим,
Қўлида ҳўл ўтин, қалбида тутун.
Қайдасан, бўй кўрсат, эй бағри бутун,
Қарғиш ургани шу – соғинч ургани.
Қолипга сиғмайди кўнгил дегани.
Ҳар кимнинг орзуси, армони ўзга,
Табибдан топгувчи дармони ўзга,
Ҳақ ҳукми, Яратган фармони ўзга,
Кулиб турганими, йиғлаб тургани,
Қолипга сиғмайди кўнгил дегани.
Кўнгил кўчасидан бахтин сўрганлар,
Дил ичра товланган тахтин сўрганлар,
Эзгу ният ила аҳдин сўрганлар,
Кўнгил кўргани бу – Аллоҳ кўргани,
Қолипга сиғмайди кўнгил дегани.
БОШҚА
Сира ерда учмас кўнгилнинг қуши,
Баъзан ўнг келармиш нодоннинг туши,
Чиқмай куйдираркан ақлнинг тиши,
Бил, нафси ўпқоннинг сўроғи бошқа,
Қадрига қалқоннинг қароғи бошқа.
Синаб синдираркан кимнидир ҳаёт,
Ўзгасин тилидан тушмайди баёт,
Ёлғиз Оллоҳдандир аслида нажот,
Тепилган тошнинг ҳам титроғи бошқа,
Садоқат, сабрнинг сабоғи бошқа.
Энг улкан садодир – сўзнинг садоси,
Хуш сабо – энг гўзал сўзнинг сабоси,
Ким бўлмас шу сўзнинг мангу гадоси,
Кўклам чақмоғининг чироғи бошқа,
Ойдан оққан нурнинг ирмоғи бошқа.
Бошқача кўрмоқ-чун дунё чеҳрасин,
Дилкўзсиз қолишдан Ўзи асрасин,
Яхши шеър шоирга бахш этмиш ҳусн,
Майсаликда тикан тирноғи бошқа,
Маҳмуд дер, оҳ қалбнинг қадоғи бошқа.
ҲАБИБ
Чиройга чимматни осмон бермайди,
Осмон берганини осон бермайди,
Ялиниш беморга дармон бермайди,
Ҳамма кафтда тутган эл табибини,
Топмоқ мушкул экан дил табибини.
Томирга туртгувчи дард илдизини,
Руҳингга сепилган гард илдизини,
Ким айтар, қорайтган қон қирмизини,
Боғдан топса бўлур гул табибини,
Топмоқ мушкул экан дил табибини.
Тиконлар тиконни суюб турганда,
Тошлар тошлар учун ийиб турганда,
Само замин учун куйиб турганда.
Узоқ ахтармайсиз гил табибини,
Топмоқ
