ўзи гуллар бўстони,
Бу қадим ўзбекнинг Ўзбекистони.
Ҳалол, пок, захматкаш халқи бор Ватан,
Тинчликда, дўстликда сафда нор Ватан,
Нечун мен қилмайин ифтихор, Ватан,
Энг буюк шон ахир Ватаннинг шони,
Бу қадим ўзбекнинг Ўзбекистони.
Деҳқони ҳеч қачон қолмаган ҳориб,
Боғбони гул экар юрагин ёриб,
Бунда ризқ топишар тошни суғориб,
Жонин жамолидир ҳар бурда нони,
Бу қадим ўзбекнинг Ўзбекистони.
Ҳар халқнинг дилида ўз орзуси бор,
Ҳар халқнинг қўлида ўз кўзгуси бор.
Меҳмондўст ўзбекнинг ўз ёғдуси бор,
Оқибат пoсбони, меҳр мезбони,
Бу қадим ўзбекнинг Ўзбекистони.
Ҳеч қачон бўлмаган ёмон нияти,
Дунёга омонлик – омон нияти
Гуллатиш-яшнатиш – бўстон нияти,
Келиб кўрсин, кимнинг бўлса гумони,
Бу қадим ўзбекнинг Ўзбекистони.
ЎЗБЕКИСТОН ЛОЛАЛАРИ
Ўзбекистон лолаларнинг,
Ловуллаган Ватанидир.
Ўзбекистон лолаларнинг,
Ял-ял ёнган чаманидир.
Ким билади, ким билмайди,
Бизда не тур, шонаси бор.
Ўттиз тўрт тур лолаларнинг,
Ўттиз тўрт хил донаси бор.
Ўзбекистон гул диёрдир,
Ҳар бир кўзни қамаштирган.
Ўзбекистон ҳур диёрдир,
Дилни дилга туташтирган.
Деҳқонининг кетмонида,
Қуёш нури жилоланган.
Боғбонининг забонида,
Дуо дури зилоланган.
Голландия лолаларнинг,
Ватани деб айтишади.
Тоғ лоласи керак бўлса,
Вале бизга қайтишади.
Ўзбекистон лолалари,
Кўзингизнинг оромидир.
Ўзбекистон лолалари,
Бу – баҳорнинг саломидир.
ТЎҒРИ СЎЗ
Олам тўғри сўздан яралган бўлса,
Бори сўз – шу сўздан таралган бўлса,
Сўзга хуш неъмат деб, қаралган бўлса,
Сен бизни тарк этма бир он, тўғри сўз.
Тўғри сўз тўғри йўл чироғи экан,
Ҳақиқат ҳар марднинг яроғи экан,
Билсанг, тил – миллатнинг қалб тоғи экан,
Сен билан қаддимиз осмон, тўғри сўз.
Эгри сўз – зўр қурол шайтон дастида,
У абад иймону инсоф қасдида.
Шайтонга бас келган иймон аслида,
Иблис томон учган пайкон – тўғри сўз.
Ибодат илми бу – ҳақ калом билан,
Дўст дўстга йўллаган хушсалом билан,
Эгри эгилгайдир бад дашном билан,
Кимга орзу, кимга армон тўғри сўз.
Ҳақ шоҳид, сен бизни армондан айир,
Сўнгаклар
